Chinghyo Chŏljung

Chinghyo Chŏljung
Data urodzenia	826
Data i miejsce śmierci	900) ; góra Saja?
Szkoła	saja
Linia przekazu; Dharmy zen	Ch'ŏlgam Toyun
Nauczyciel	Ch'ŏlgam Toyun
Następca	Sŏk'un
Zakon	sŏn
Honorowy tytuł lub imię pośmiertne	Taesa (Wielki Mistrz)

Chinghyo Chŏljung (ur. 826, zm. 900) – koreański mistrz sŏn, uczeń mistrza Toyuna.

W wieku 7 lat wstąpił do klasztoru buddyjskiego na górze Ogwan, prowadzonego przez Chinjŏna, a w wieku 19 lat został wyświęcony na pełnego mnicha w Janggok sa.

Od 15 roku życia studiował Sutrę Awatamsakę w klasztorze Pusŏk.

Następnie praktykował sŏn u mistrza sŏn Toyuna w klasztorze Kŭmgang na górze P'ungak i otrzymał od niego przekaz Dharmy. W przeciwieństwie od wielu buddystów koreańskich nigdy nie udał się do Chin^[1]. Rozbudował mały klasztor Hŭngnyŏng wybudowany przez Toyuna.

Po śmierci swojego nauczyciela spotkał mnicha Sŏk'una, który został jego głównym uczniem. Jego uczeń pomógł mu przenieść klasztor w góry Saja. Od tej pory ta szkoła sŏnu stała się znana jako szkoła saja – jedna z 9 górskich szkół sŏn.

Chŏljung był bardzo szanowanym mistrzem przez królów Hŏnganaga (pan. 875–886), który otoczył klasztor państwowym wsparciem i Chonga (pan. 886–888). Jednak odmówił zaproszeniu królowej Chinsong (pan. 888–898), aby został mnichem na dworze królewskim. Król Hyogong obdarzył go tytułem Taesa (Wielki Mistrz).

Zmarł w pozycji medytacyjnej, prawdopodobnie w 900 r.

Linia przekazu Dharmy zen[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

35/8 Mazu Daoyi (709–788) szkoła hongzhou
- 36/8 Nanquan Puyuan (748–835)
  - 37/9/1 Ch'ŏlgam Toyun (798–868) szkoła saja – Korea
    - 38/10/2 Chinghyo Chŏljung (826–900)
      - 39/11/3 Sŏk'un

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ta informacja znajduje się zarówno u Mu Soenga jak i Lancastera. Jednak Chung Byung-jo twierdzi, że mistrz udał się do Chin, gdzie studiował u takich mistrzów jak Daotan i Ciran. W 882 r. przebywał w klasztorze Gushan.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Red. Lewis R. Lancaster i C.S. Yu. Assmiliation of Buddhism in Korea. Religious Maturity and Innovation in the Silla Dynasty. Asian Humanities Press. (bmw) 1991 ISBN 0-89581-889-2
Soeng SunimS.S. Mu Soeng SunimS.S., Thousand Peaks. Korean Zen - Tradition & Teachers, wyd. Rev. ed, Cumberland: Primary Point Press, 1991, ISBN 0-942795-02-4, OCLC 23896092 .
Chung Byung-jo. History of Korean Buddhism. Jimoondang. Seul, 2007 ISBN 978-89-88095-24-9

[1] Ta informacja znajduje się zarówno u Mu Soenga jak i Lancastera. Jednak Chung Byung-jo twierdzi, że mistrz udał się do Chin, gdzie studiował u takich mistrzów jak Daotan i Ciran. W 882 r. przebywał w klasztorze Gushan.

[1]