Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pentachlorek antymonu
|
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
| konst.
|
pentachlorek antymonu, chlorek antymonu(5+)
|
| podst.
|
pentachloro-λ5-styban
|
| addyt.
|
pentachlorydoantymon
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| Stocka
|
chlorek antymonu(V)
|
| inne
|
dawn. chlorek antymonowy
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
SbCl5
|
| Masa molowa
|
299,01–299,03[a] g/mol
|
| Wygląd
|
ciemnobrązowa ciecz[1]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
7647-18-9
|
| PubChem
|
24294
|
|
|
| InChI
|
InChI=1S/5ClH.Sb/h5*1H;/q;;;;;+5/p-5
|
| InChIKey
|
VMPVEPPRYRXYNP-UHFFFAOYSA-I
|
|
|
|
|
|
| Niebezpieczeństwa
|
| Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-06-22]
|
|
|
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2]
|
|
|
|
|
| Zwroty H
|
H314, H411
|
| Zwroty P
|
P273, P280, P305+P351+P338, P310[1]
|
|
|
| Europejskie oznakowanie substancji
|
| oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
|
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2]
|
|
|
Żrący
(C)
|
Groźny dla
środowiska
(N)
|
|
|
|
| Zwroty R
|
R34, R51/53
|
| Zwroty S
|
S1/2, S26, S45, S61
|
|
|
| NFPA 704
|
Na podstawie
podanego źródła[3]
|
|
|
|
|
| Temperatura zapłonu
|
77 °C
|
| Numer RTECS
|
CC5075000
|
| Dawka śmiertelna
|
LD50 1115 mg/kg (szczur, doustnie)[1]
|
|
| Podobne związki
|
| Inne aniony
|
SbF5, SbBr5, SbI5
|
| Inne kationy
|
SbCl3
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
Pentachlorek antymonu, SbCl5 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i antymonu. W wodzie ulega hydrolizie na kwas antymonowy i kwas solny:
- SbCl5 + 4H2O → H3SbO4 + 5HCl
Przy ogrzewaniu rozkłada się w temperaturze około 172 °C (445 K).
- ↑ Różnice w masie molowej wynikają z naturalnej zmienności zawartości izotopów chloru
