Dichlorek ksenonu
| |||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
XeCl2 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
202,20 g/mol | ||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||
Dichlorek ksenonu (nazwa Stocka: chlorek ksenonu(II)), XeCl
2 – nieorganiczny związek chemiczny ksenonu z chlorem.
XeCl
2 został otrzymany poprzez indukcję plazmy w mieszaninie ksenonu i chloru za pomocą promieniowania mikrofalowego i wydzielenie za pomocą pułapki kondensacyjnej. Próbowano także otrzymać XeCl
2·BCl
3 w doświadczeniu z użyciem ksenonu, chloru i trichlorku boru, jednak ponownie otrzymano tylko XeCl
2[1]. Istnieją wątpliwości, czy otrzymany XeCl
2 jest związkiem chemicznym w pełnym tego słowa znaczeniu, czy też supercząstką złożoną z atomu Xe oraz cząsteczki Cl
2 związanych wyłącznie oddziaływaniami międzycząsteczkowymi[2]. Jedno z połączeń ksenonu z chlorem – monochlorek ksenonu jest stosowany w laserach ekscymerowych. XeCl
2 również występuje w stanie ekscymerowym[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 张青莲, 《无机化学丛书》第一卷：稀有气体、氢、碱金属, Beijing: Science Press, 1991, s. P72, ISBN 7-03-002238-6 (chiń.).
- ↑ Davide M. Proserpio, Roald Hoffmann, Kenneth C. Janda, The xenon-chlorine conundrum: van der Waals complex or linear molecule?, „Journal of the American Chemical Society”, 113 (19), 1991, DOI: 10.1021/ja00019a014.
- ↑ D.C. Lorents i inni, Optical emissions of triatomic rare gas halides, „Journal of Chemical Physics”, 68 (10), 1978, DOI: 10.1063/1.435574.