Chomiąża (województwo opolskie)
50°06′29″N 17°39′50″E/50,108056 17,663889| wieś | |
 Kościół pw. św. Jana Chrzciciela | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
158[2] |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
48-155[3] |
| Tablice rejestracyjne |
OGL |
| SIMC |
0494143 |
Położenie na mapie gminy Głubczyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego  | |
| 50°06′29″N 17°39′50″E/50,108056 17,663889[1]
| |
Chomiąża (cz. Chomýž, niem. Komeise) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce, w południowo-wschodniej części Gór Opawskich, nad rzeką Opawicą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Heinrich Adamy wywodził nazwę miejscowości od polskiej nazwy „komin” – konstrukcji wypuszczającej spaliny z paleniska[4]. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu jako najstarszą nazwę miejscowości wymienia Komin podając jej znaczenie „Kamin (Schornstein)” czyli w języku polskim „Komin”[4]. Nazwa wsi została później fonetycznie zgermanizowana na Komeise[4] i utraciła swoje pierwotne znaczenie.
Po II wojnie światowej zgermanizowana nazwa została spolonizowana i nie wiąże się obecnie z pierwotnym znaczeniem.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wieś leży na granicy polsko-czeskiej. Powstała w wyniku podziału w XVIII wieku po wojnie sukcesyjnej miejscowości Komeise na część austriacką i pruską. Po drugiej wojnie światowej część pruska, która przypadła Polsce otrzymała nazwę Chomiąża, a część miejscowości leżąca w granicach Czechosłowacji – Chomýž[5].
Wioska znajduje się w Obszarze Chronionego Krajobrazu Rejon Mokre – Lewice.
W wiosce jest drogowe miejsce przekraczania granicy Chomiąża – Chomýž z Czechami (most przez rzekę Opawicę), dla pojazdów o nośności do 4 tony, dawniej było w tym miejscu Przejście graniczne Chomiąża-Chomýž.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:
- kościół fil. pw. św. Jana Chrzciciela, z 1574 r., XVII w.
- dom nr 2, z XIX w.
- dom – chałupa nr 22, drewniany, z XIX w., (nie istnieje)
- dom nr 69, z XIX w.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16212
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 151 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 80, OCLC 456751858 (niem.).
- ↑ Gazeta Wyborcza, 25 września 2008, strona 20 artykuł „Prawdziwy koniec śląskich wojen”, autor Dawid Smolorz
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 22.
- Siedziba gminy: Głubczyce
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Kolonie | |
| Osada | |
| Osada leśna | |
| Część miasta |
|
| Przysiółki wsi | |
| Zniesiona osada |
