53°09′N 22°59′E/53,143056 22,985556Choroszcz (gmina)
| |||||||
| |||||||
| |||||||
| Państwo |  Polska
| ||||||
| Województwo |  podlaskie
| ||||||
| Powiat | białostocki | ||||||
| TERYT | 3202602013 | ||||||
| Burmistrz | Robert Wardziński | ||||||
| Powierzchnia | 163,5 km² | ||||||
| Populacja (31.12.2020) • liczba ludności |
15 781[1] | ||||||
| • gęstość | 91,5 os./km² | ||||||
| Nr kierunkowy | 85 | ||||||
| Tablice rejestracyjne | BIA | ||||||
Adres urzędu: ul. Dominikańska 216-070 Choroszcz | |||||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Położenie na mapie powiatu
| |||||||
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||
| 53°09′N 22°59′E/53,143056 22,985556
| |||||||
| Strona internetowa | |||||||
| Biuletyn Informacji Publicznej | |||||||
Portal  Polska
| |||||||
_location_map.png)
Choroszcz (1945–54 Barszczewo[4]) – gmina miejsko-wiejska w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, z siedzibą w Choroszczy. W latach 1975–1998 w województwie białostockim.
Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]
Gmina Choroszcz ma obszar 163,5 km² (2002), w tym:[5]
- użytki rolne: 61%
- użytki leśne: 17%
Gmina stanowi 5,48% powierzchni powiatu.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Przez gminę przebiega droga ekspresowa S8 (Kudowa-Zdrój – Wrocław – Warszawa – Białystok – Suwałki – Budzisko), stanowiąca część drogi międzynarodowej E67 (Helsinki – Kowno – Warszawa – Praga).
12 września 2012 otwarto odcinek drogi ekspresowej Jeżewo Stare – Białystok o długości 24.5 km.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Do gminy można dojechać autobusami białostockiej komunikacji miejskiej. Linia nr 103 dojeżdża do miejscowości Porosły, Łyski oraz Choroszcz[6].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 5.590 osób, wśród których 4.578 było wyznania rzymskokatolickiego, 1001 prawosławnego, 3 ewangelickiego, 3 greckokatolickiego, a 5 mojżeszowego. Jednocześnie 5.129 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 451 białoruską, 7 rosyjską, 2 rusińską a jeden estońską. W gminie było 899 budynków mieszkalnych[7].
Gminę zamieszkiwało 14 967 osoby (30 czerwca 2012)[8].
| Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
| populacja | 14 967 | 100 | 7465 | 49.9 | 7502 | 50.1 |
| gęstość zaludnienia (mieszk./km²) |
91,5 | 45.7 | 45.8 | |||
- Piramida wieku mieszkańców gminy Choroszcz w 2014 roku[9].
Sołectwa[edytuj | edytuj kod]
Babino, Barszczewo, Czaplino, Dzikie, Gajowniki, Izbiszcze, Jeroniki, Klepacze, Konowały, Kościuki, Krupniki, Kruszewo, Łyski, Mińce, Ogrodniki, Oliszki, Pańki, Porosły, Porosły-Kolonia, Rogowo, Rogowo-Majątek, Rogówek, Ruszczany, Sienkiewicze, Sikorszczyzna, Śliwno, Turczyn, Zaczerlany, Złotoria, Kolonia Złotoria, Żółtki[2].
Sąsiednie gminy[edytuj | edytuj kod]
Białystok, Dobrzyniewo Duże, Juchnowiec Kościelny, Kobylin-Borzymy, Łapy, Sokoły, Turośń Kościelna, Tykocin
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gmina Choroszcz w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2019-04-01] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ a b BIP gminy, sołtysi
- ↑ a b Urząd statystyczny w Białymstoku
- ↑ Podział administracyjny Rzeczypospolitej Polskiej: Praca zespołowa pod redakcją prof. Stanisława Srokowskiego. Warszawa: Biblioteka Samorządowca Nr 77, 1948.
- ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
- ↑ Strona rozkładu jazdy linii 103. [dostęp 6 sierpnia 2011].
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 10.
- ↑ GUS, Statystyczne Vademecum Samorządowca, 2018.
- ↑ Gmina Choroszcz w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-03-16] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
