Chraboły (powiat bielski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chraboły
wieś
Ilustracja
Kaplica prawosławna pw. św. Jana Teologa
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

bielski

Gmina

Bielsk Podlaski

Sołectwo

Chraboły[2]

Liczba ludności (2011)

110[3][4]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

17-100[5]

Tablice rejestracyjne

BBI

SIMC

0023290[6]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Bielsk Podlaski
Mapa konturowa gminy wiejskiej Bielsk Podlaski, u góry znajduje się punkt z opisem „Chraboły”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Chraboły”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Chraboły”
Położenie na mapie powiatu bielskiego
Mapa konturowa powiatu bielskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Chraboły”
Ziemia52°51′33″N 23°11′41″E/52,859167 23,194722[1]

Chraboływieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski[6][7]. Leży przy trasie BiałystokLublin (droga krajowa nr 19), nad rzeką Orlanką.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1529 r. trzech bartników z Chraboł osiedliło się pod Knyszynem, dając początek miejscowości o tej samej nazwie, która istnieje po dzień dzisiejszy[8].

W 1795 roku była to wieś królewska położona w starostwie bielskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego Wielkiego Księstwa Litewskiego[9].

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności, przeprowadzonego w 1921 roku, wieś Chraboły zamieszkiwana była przez 54 osoby (28 kobiet i 26 mężczyzn) w 7 domach. Wszyscy mieszkańcy miejscowości zadeklarowali wówczas białoruską przynależność narodową oraz wyznanie prawosławne. W owym czasie miejscowość znajdowała się w gminie Wyszki[10].

W latach 1952–1954 i 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Chraboły. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chraboły. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.

O wsi[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się szkoła podstawowa, niepubliczny zespół opieki zdrowotnej oraz apteka.

Niedaleko miejscowości, w uroczysku Hołowkowo znajduje się prawosławna czasownia pod wezwaniem św. Jana Teologa, należąca do parafii w Rajsku.

Inne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1956–1975 w Chrabołach prowadzane były badania dialektologiczne przez zespół językoznawców pod kierownictwem Władysława Kuraszkiewicza. Na podstawie tych badań stwierdzono, że gwara mieszkańców wsi Chraboły w rzeczywistości jest gwarą języka ukraińskiego. Stanowiło to swoisty fenomen, ze względu na fakt, że mieszkańcy nigdy nie wykształcili ukraińskiej odrębności narodowej i określali się jako Tutejsi, natomiast w spisach powszechnych podawali narodowość białoruską. Współcześnie gwarę tę określa się jako ukraińską gwarę podlaską[11]. Jednakże aktualnie używa ją jedynie starsze pokolenie mieszkańców miejscowości, w związku z czym przewiduje się jej całkowite wyginięcie w najbliższej przyszłości.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej z Góry Karmel w Bielsku Podlaskim[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16431
  2. Wykaz sołectw i sołtysów w gminie Bielsk Podlaski. Urząd Gminy Bielsk Podlaski. [dostęp 2013-04-28].
  3. Wieś Chraboły w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-11-25] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  4. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  5. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 158 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  6. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  7. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  8. KNYSZYN (Przemienienia Pańskiego). W: Grzegorz Sosna, Antonina Troc-Sosna: Zapomniane dziedzictwo. Nie istniejące już cerkwie w dorzeczu Biebrzy i Narwi. Białystok: Wydawnictwo Orthdruk, 2002. ISBN 83-85368-94-9.
  9. Karol de Perthées , Mappa Szczegulna Woiewodztwa Podlaskiego, 1795
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 39 (30).
  11. Jerzy Hawryluk. Chto my je? Jakaja nasza mowa?. „Над Бугом і Нарвою”. 3, 2005. Związek Ukraińców Podlasia. [dostęp 2016-10-07]. (pol.). 
  12. Opis parafii na stronie diecezji

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]