Przejdź do zawartości

Christina Koch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christina Hammock Koch
Ilustracja
Christina Koch (2018)
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1979
Grand Rapids

Narodowość

amerykańska

Status

aktywna

Funkcja

inżynier pokładowa

Łączny czas misji kosmicznych

328 dni 13 godzin 58 minut[1]

Liczba spacerów kosmicznych

6

Czas spacerów kosmicznych

42 godziny 15 minut[1]

Misje

Sojuz MS-12/Sojuz MS-13 (Ekspedycja 59, 60 i 61)

Strona internetowa

Christina Hammock Koch /koʊk/ (ur. 29 stycznia 1979 w Grand Rapids w stanie Michigan) – inżynier, astronautka NASA z 21. Grupy Astronautów NASA (rocznik 2013). Uczestniczka misji na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, 18 października 2019 wraz z Jessicą Meir przeprowadziła pierwszy spacer kosmiczny przeprowadzony wyłącznie przez kobiety[2][3]. 17 listopada Koch, jako Astro Christina, dokonała pierwszej dokonanej z kosmosu edycji Wikipedii[4].

Życie prywatne i edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Córka Barbary Johnsen z Frederick, Maryland i dra Ronalda Hammocka z Jacksonville w Północnej Karolinie[5][6].

Urodziła się w Grand Rapids w stanie Michigan[7] i wychowała w Jacksonville w Północnej Karolinie[6]. Od dzieciństwa marzyła by zostać astronautką[8].

W 1997 roku ukończyła North Carolina School of Science and Mathematics(inne języki) – prestiżowe liceum w Durham w Karolinie Północnej[9] specjalizujące się w pogłębionym nauczaniu nauk ścisłych i matematyki[10]. Następnie rozpoczęła studia na Uniwersytecie Stanowym Karoliny Północnej w Raleigh, gdzie uzyskała dwa licencjaty (Bachelor of Science): w dziedzinie inżynierii elektrycznej i fizyki (2001) oraz stopień magistra w dziedzinie elektrotechniki (2002)[11][6]. W 2001 r. ukończyła program Akademii NASA w Centrum Lotów Kosmicznych im. Roberta H. Goddarda (GSFC).

Badania i szkolenia

[edytuj | edytuj kod]

Christina Koch pracowała nad rozwojem instrumentów wykorzystywanych w naukach o kosmosie i zdalnej inżynierii. W latach 2002–2004 jako inżynier elektryk w Laboratorium Astrofizyki Wysokich Energii Centrum Lotów Kosmicznych imienia Roberta H. Goddarda NASA przyczyniła się do stworzenia instrumentów naukowych wykorzystanych w kilku misjach NASA, które badały astrofizykę i kosmologię[6]. W tym czasie pełniła również funkcję adiunkta w Montgomery College(inne języki) w Maryland i prowadziła tam kurs fizyki laboratoryjnej.

Koch świętuje swój sukces w rozpaleniu ognia podczas treningu przetrwania na pustyni w 2013 roku

W latach 2004–2007 jako pracownica naukowa Koch uczestniczyła w programie antarktycznym USA (United States Antarctic Program). W ramach pracy spędziła łącznie trzy i pół roku w regionach arktycznych i antarktycznych[6][12], w tym w Antarktyce cały zimowy sezon w amerykańskiej stacji polarnej Amundsena – Scotta, gdzie doświadczyła temperatury −44 °C, a także cały sezon w amerykańskiej stacji polarnej im. Palmera. Podczas pobytów naukowych na Antarktydzie, Koch był członkinią zespołów pożarowych oraz poszukiwawczo-ratowniczych Ocean / Lodowiec. Okres swojego pobytu na biegunie południowym opisywała później jako psychiczne i fizyczne wyzwanie: „Oznacza to miesiące bez, słońca, z tą samą ekipą i bez przesyłek pocztowych lub świeżej żywności. Izolacja, nieobecność rodziny i przyjaciół, oraz brak nowych bodźców dla zmysłów to warunki, w których musisz znaleźć strategię by prosperować.”[13]

W latach 2007–2009 roku Koch pracowała jako inżynier elektryk na Wydziale Kosmicznym Laboratorium Fizyki Stosowanej(inne języki) na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa, zajmując się rozwojem instrumentów nauk o kosmosie[6]. Przyczyniła się do opracowania instrumentów badających cząsteczki promieniowania w misjach NASA, w tym sondy Juno i Van Allena(inne języki). W następnym roku Koch ukończyła pobyty w stacji polarnej Palmer na Antarktydzie i wiele sezonów zimowych na stacji Summit na lądolodzie grenlandzkim. W 2012 r. pracowała w Narodowej Administracji Oceanicznej i Atmosferycznej (NOAA): najpierw jako inżynier terenowy w Obserwatorium Baseline w NOAA w Barrow Alaska, a następnie jako szef stacji Obserwatorium Samoa Amerykańskiego.

Kariera astronautki

[edytuj | edytuj kod]

W 2001 roku Koch ukończyła Akademię NASA w Goddard Space Flight Center (GSFC). W latach 2002–2004 pracowała jako inżynier elektryk w Laboratorium Astrofizyki Wysokoenergetycznej w GSFC[14].

W czerwcu 2013 r. została wybrana przez NASA do 21. Grupy Astronautów[15]. W lipcu 2015 r. ukończyła szkolenie, które umożliwiło jej udział w misjach[7]. Szkolenie dla astronautów, w którym brała udział, obejmowało naukowe i techniczne odprawy, intensywne szkolenie z systemów Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, spacery kosmiczne, robotykę, trening fizjologiczny, lot szkoleniowy w T – 38 oraz szkolenie w zakresie przetrwania w wodzie i dziczy[6].

Członkowie załogi Ekspedycji 59: Anne McClain, Oleg Kononenko i David Saint-Jacques witają nowych członków załogi, Nicka Hague(inne języki), Aleksieja Owczinina i Christinę Koch (na dole po prawej), którzy przybyli na Międzynarodową Stację Kosmiczną 14 marca 2019 roku.

Pierwsza misja

[edytuj | edytuj kod]

14 marca 2019 roku, na pokładzie Sojuza MS-12, Koch – wraz z Aleksiejem Owczininem i Nickiem Hague – wyruszyła na Międzynarodową Stację Kosmiczną aby przyłączyć się do załogi Ekspedycji 59 / 60 / 61.

Swój pierwszy spacer kosmiczny, Koch miała wykonać – wraz z Anne McClain – 29 marca 2019 roku. Miał to być pierwszy kobiecy spacer kosmiczny. Jednak problemy z rozmiarami skafandra spowodowały, że zamiast McClain udział w EVA wziął Hague. Pierwszy kobiecy spacer kosmiczny odbył się dopiero 18 października 2019 roku. Wzięły w nim udział Christina Koch i Jessica Meir. Był to pierwszy spacer Koch. W czasie tego spaceru kosmicznego Koch i Meir dokonały długotrwających napraw: serii aktualizacji systemów zasilania MSS i obserwatoriów fizyki[16][17][18].

W związku ze zmianami związanymi z agendą programu Rozwoju Załogi Lotów Komercyjnych, 17 kwietnia 2019 roku podjęto decyzję o przedłużeniu misji Koch do lutego 2020 r., co oznaczało zadanie rekordowego pobytu kobiety w przestrzeni kosmicznej; równocześnie był to pierwszy przypadek, kiedy dokonano zmiany misji NASA dla astronauty przebywającego w kosmosie po raz pierwszy[19][20]. Sojuz MS-13 z Koch, Parmitano i Skworcowem na pokładzie odłączył się od Międzynarodowej Stacji Kosmicznej 6 lutego 2020 roku o 5:50 UTC i wylądował w Kazachstanie w pobliżu miasta Żezkazgan o 9:12 UTC. Powrót po ponad 328 dniach w przestrzeni kosmicznej był najdłuższym ciągłym pobytem kobiety w kosmosie. W ten sposób Christina Koch pobiła wcześniejszy rekord (289 dni) ustanowiony przez Peggy Whitson[21][22].

Wykaz lotów

[edytuj | edytuj kod]
Cała zgromadzona załoga przed pierwszym spacerem kobiecego zespołu. Po bokach kosmonautki w skafandrach kosmicznych, między nimi Luca Parmitano, za nim Morgan, Skripoczka i Skworcow.
Cała załoga MSK przed pierwszym spacerem kobiecego zespołu
Loty kosmiczne, w których uczestniczyła Christina Koch
Data startu Statek kosmiczny Data lądowania Statek kosmiczny Funkcja Czas trwania
1. 14 marca 2019
19:14:08 UTC
Sojuz MS-12 6 lutego 2020
05:50:28 UTC
Sojuz MS-13 inżynier pokładowa 328 dni 13 godzin 58 minut
Łączny czas spędzony w kosmosie – 328 dni 13 godzin i 58 minut

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Christina Koch mieszka w Teksasie z mężem Robertem Kochem[6]. Lubi podróże z plecakiem, wspinaczkę skałkową, wioślarstwo, żeglarstwo, bieganie, jogę oraz pracę społeczną, fotografię i podróże[6].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Podczas pracy w NASA i Johns Hopkins, Christina Koch zdobyła wiele nagród w tym:

  • w 2012: nagrodę NASA Group Achievement Award(inne języki), NASA Juno Mission Jupiter Energetic Particle Detector Instrument w 2012;
  • w 2005: Medal Służby Antarktycznej z wyróżnieniem za pobyt przez cały sezon zimowy przyznany przez Kongres USA, oraz Nagrodę NASA za Osiągnięcie Grupowe, NASA Suzaku Mission za spektrometr rentgenowski;

oraz nominację do nagrody Odkrycie Roku przyznawanej przez Laboratorium Fizyki Stosowanej Johnsa Hopkinsa(inne języki) w 2009 roku.

A także Astronaut Scholar przyznawane przez Astronaut Scholarship Foundation w latach 2000–2001[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Christina Hammock Koch [online], lk.astronautilus.pl [dostęp 2020-03-08] (pol.).
  2. Udana wymiana uszkodzonego modułu ładującego w czasie historycznego spaceru na ISS [online], www.urania.edu.pl [dostęp 2019-11-25] (pol.).
  3. Ch. H. Koch [online], lk.astronautilus.pl [dostęp 2019-11-25].
  4. h, Today, @Astro_Christina made the first confirmed edit to @Wikipedia FROM SPACE while aboard the @Space_Station! [online], 17 listopada 2019.
  5. Jason Roberts, 2013 Astronaut Class [online], NASA, 10 marca 2015 [dostęp 2019-11-25].
  6. a b c d e f g h i j Melanie Whiting, Christina Hammock Koch NASA Astronaut [online], NASA, 27 listopada 2015 [dostęp 2019-11-25].
  7. a b Karen Northon, NASA’s Newest Astronauts Complete Training [online], NASA, 9 lipca 2015 [dostęp 2019-11-25].
  8. Daily News Staff, Jacksonville astronaut will 'carry the dreams of everyone’ to space [online], The Daily News [dostęp 2019-11-25] (ang.).
  9. Table 5. Mean SAT Scores for North Carolina Public Schools 1998 [online], ncpublicschools.org [dostęp 2020-03-08] (ang.).
  10. North Carolina School of Science and Mathematics – Our History [online], www.ncssm.edu [dostęp 2020-03-08] (ang.).
  11. Alumna Astronaut Prepares to Launch to the ISS • Electrical and Computer Engineering [online], Electrical and Computer Engineering, 20 lutego 2019 [dostęp 2019-11-25] (ang.).
  12. N.C. State grad joins space race [online], Business North Carolina, 30 lipca 2018 [dostęp 2019-11-25] (ang.).
  13. Antarctica Provides ICE to Study Behavior Effects in Astronauts – SpaceRef [online], spaceref.com [dostęp 2019-11-25].
  14. Five Facts about Space Camp Astronaut Alumna Christina Koch! [online], www.spacecamp.com, 8 marca 2019 [dostęp 2019-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19] (ang.).
  15. Nowa grupa kandydatów na astronautów NASA [online], Kosmonauta.net, 17 czerwca 2013 [dostęp 2019-11-25] (pol.).
  16. NASA Astronauts Complete All-Woman Spacewalk. [dostęp 2019-11-25].
  17. Voor het eerst maakt vrouwelijk duo ruimtewandeling bij ISS [online], NU, 18 października 2019 [dostęp 2019-11-25].
  18. NASA TV is Live Now Broadcasting First All-Woman Spacewalk – Space Station [online], blogs.nasa.gov [dostęp 2019-11-25] (ang.).
  19. Karen Northon, NASA Announces First Flight, Record-Setting Mission [online], NASA, 16 kwietnia 2019 [dostęp 2019-11-25].
  20. US astronaut to spend 11 months in space, set female record [online], AP NEWS, 17 kwietnia 2019 [dostęp 2019-11-25].
  21. Chris Gebhardt, Soyuz MS-13 crew return to Earth [online], NASASpaceFlight.com, 5 lutego 2020 [dostęp 2020-03-08] (ang.).
  22. Kazachstan/ Sojuz MS-13 powrócił z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej na Ziemię [online], Nauka w Polsce, 6 lutego 2020 [dostęp 2020-03-08] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]