Bażant diamentowy
| Chrysolophus amherstiae[1] | |||
| (Leadbeater, 1829) | |||
 Samiec | |||
 Samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
bażant diamentowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Bażant diamentowy[4] (Chrysolophus amherstiae) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae) występujący w Tybecie, Chinach i Mjanmie, sztucznie sprowadzony także do Wielkiej Brytanii. Nie wyróżnia się podgatunków[5].
Angielska nazwa bażanta diamentowego – Lady Amherst’s Pheasant – odnosi się do hrabiny Sarah, żony Williama Amhersta, gubernatora generalnego Indii. William Amherst odpowiedzialny był za przysłanie tych ptaków do Londynu na początku XIX w.[6]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Wygląd
Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ma zieloną głowę, z czerwoną plamą na czubku, otoczoną biało-czarną kryzą. Grzbiet zielony, skrzydła niebieskie, kuper żółto-czerwony, ogon czarno-biały. Samica jest mniejsza i o wiele mniej okazała, ubarwiona maskująco, brązowo-czarno.
- Średnie wymiary
- Długość ciała: samiec 130–173 cm (w tym ogon 83–115 cm), samica 66–68 cm (w tym ogon 28–37 cm)[2]
- Masa ciała: samiec 675–850 g, samica 624–804 g[2]
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Zasiedla południowe Chiny i północno-wschodnią Mjanmę[2]. Został introdukowany w niektórych częściach Wielkiej Brytanii, w których przyjął się i gniazduje. W USA obserwowane są półdzikie osobniki zbiegłe z niewoli[6].
Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego wymienia go na liście gatunków stwierdzonych w Polsce, lecz nie zaliczonych do awifauny krajowej (kategoria E w klasyfikacji AERC – pojaw nienaturalny)[7].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
Bażant diamentowy zasiedla lasy i zarośla bambusów[6].
- Tryb życia
Żyje w stadach. Zjada bezkręgowce i pędy bambusa[6].
- Rozmnażanie
Zazwyczaj okres lęgowy rozpoczyna się w maju. Zniesienie liczy 6–12 jaj, które wysiadywane są przez 23–24 dni. Dojrzałość płciową uzyskuje w drugim roku życia[6].
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje bażanta diamentowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 2000 roku; wcześniej (od 1988 roku) miał status „bliski zagrożenia” (NT – Near Threatened). Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chrysolophus amherstiae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d McGowan, P.J.K. & Kirwan, G.M.: Lady Amherst's Pheasant (Chrysolophus amherstiae). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-10-06].
- ↑ a b Chrysolophus amherstiae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Phasianini Horsfield, 1821 (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-20].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-20]. (ang.).
- ↑ a b c d e Lady Amherst Pheasant. gbwf.org. [dostęp 2019-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-29)].
- ↑ Aneks: gatunki stwierdzone w Polsce do 01.07.2018, lecz nie zaliczone do awifauny krajowej. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. [dostęp 2019-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).