Chrystus w Ogrójcu (obraz El Greca)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chrystus w Ogrójcu
Ilustracja
Autor

El Greco

Data powstania

1590[1]

Medium

olej na płótnie

Wymiary

103 × 132 cm

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

National Gallery w Londynie

Chrystus w Ogrójcu – jeden z kilku obrazów El Greca poruszający temat modlitwy Jezusa w Ogrójcu.

Temat obrazu został zaczerpnięty z Nowego Testamentu, z Ewangelii Łukasza. Motyw modlitwy Jezusa w Ogrójcu przed pojmaniem opisują wszystkie ewangelie, ale jedynie ewangelia Łukasza wspomina o ukazaniu się Jezusowi anioła:

Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go. Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię. Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku. Rzekł do nich: «Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie». (Łk 22,43-46)

Charakterystyka obrazów[edytuj | edytuj kod]

El Greco kilkakrotnie podejmował się tego tematu. Wszystkie jego prace niewiele różniły się od siebie. Jedynie wersje z National Gallery w Londynie i z Toledo mają inny układ kompozycyjny – śpiący apostołowie przedstawieni zostali nie u dołu sceny, ale niejako w oddzielonej wyśnionej chmurce, jako element nieistotny dla epizodu spotkania Jezusa z aniołem.

Na pozostałych znanych czterech wersjach – z Budapesztu, Andújar, Buenos Aires i Cuenca – apostołowie zgodnie z tradycją śpią, gdy Chrystus modli się do Boga. El Greco musiał posłużyć się woskowymi modelami, ponieważ widoczne płaty tkanin układają się zbyt sztywno i sztucznie. Piotr widoczny z prawej strony ma rysy twarzy i brodę, podobną do tej jaką można zobaczyć u postaci z wcześniejszych dzieł malarza m.in. występującej we Łzach św. Piotra czy w Laokoonie.

Pośrodku obrazu, na skale, klęczy Chrystus skąpany w mocnym świetle, niczym reflektora. Po jego prawej stronie ukazuje się anioł z kielichem w dłoni, symbolizującym przyszłą ofiarę. Użyte barwy przez El Greca, harmonizują ze sobą i tworzą trwały element kompozycyjny dzieląc obraz na dwie części. U dołu barwy pomarańczowobrazowe i oliwkowe szat apostołów łączą się z ciemnymi barwami chmur. Amarantowy płaszcz Chrystusa błyszczy refleksjami światła bijącego z białej szaty anioła. Po prawej stronie w głębi, w świetle pochodni, widać nadchodzących żołnierzy.

Obraz znajdujący się w Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie, zanim trafił do stolicy, znajdował się w kolekcji Lipota M. Herzoga i węgierskiego mecenasa sztuki Marcellego Nemesa.

Inne wersje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Obraz w muzeum.
  2. Gudiol datuje obraz na lata 1603–1607, s. 354.
  3. D. Davies, J. H. Elliott El Greco, s. 153.
  4. K. Garas, Malarstwo w Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie s. 114.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]