Chwałowice (Rybnik)
Dzielnica Rybnika | |||
![]() Familoki w Chwałowicach | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miasto | |||
W granicach Rybnika |
1 stycznia 1973[1] | ||
SIMC |
0942825 | ||
Zarządzający |
Andrzej Wojaczek | ||
Populacja (2021) • liczba ludności |
| ||
Strefa numeracyjna |
(+48) 032 | ||
Kod pocztowy |
44-206 | ||
Tablice rejestracyjne |
SR | ||
Położenie na mapie Rybnika ![]() | |||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||
Położenie na mapie województwa śląskiego ![]() | |||
50°04′02,2800″N 18°32′58,2000″E/50,067300 18,549500 | |||
Portal ![]() |
Chwałowice (niem. Chwallowitz) – dzielnica Rybnika położona na południe od centrum miasta, w latach 1945–1954 siedziba gminy Chwałowice, a w latach 1967–1973 samodzielne miasto. Chwałowice liczą ok. 7000 mieszkańców.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości pochodzi od staropolskiej nazwy "chwała" oznaczającej sławę, wielką wartość[3]. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia on jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Chwalowice podając jej znaczenie "Herrlicher, gepriesener Ort" czyli po polsku "Wspaniała, chwalebna miejscowość"[3]. Niemcy zgermanizowali nazwę na Chwallowitz[3] w wyniku czego utraciła ona swoje pierwotne znaczenie.
Jako osobna miejscowość Chwałowice zostały wymienione w łacińskich dokumentach średniowiecznych w 1228 Falevich oraz 1305 Quelowicz[4].
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
W dzielnicy znajduje się kopalnia węgla kamiennego KWK "Chwałowice", Wydział Zamiejscowy w Rybniku Okręgowego Urzędu Miar w Katowicach oraz Sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Na podstawie dekretu PKWN z 31 sierpnia 1944 zostały utworzone miejsca odosobnienia, więzienia i ośrodki pracy przymusowej dla „hitlerowskich zbrodniarzy oraz zdrajców narodu polskiego”. Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego utworzyło w Chwałowicach obóz pracy nr 32 podlegający Centralnemu Zarządowi Przemysłu Węglowego, który działał przy KWK Chwałowice[5].
W południowej części miasta znajduje się osiedle familoków z początku XX wieku.
Przewodniczący Rady Dzielnicy: Joanna Cichecka.
Przewodniczący Zarządu Dzielnicy: Andrzej Wojaczek
Sport[edytuj | edytuj kod]
21 września 1919 roku w Chwałowicach utworzone zostało gniazdo najstarszej polskiej organizacji sportowej Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Działalność rozpoczęło 10 maja 1920 roku i w momencie tym liczyło 30 członków, a pod koniec roku 42 członków[6]. Koło to podlegało organizacyjnie Towarzystwu Gimnastycznemu „Sokół” w Rybniku[7] i należało do szeregu sekcji gimnastycznych śląskiego Sokoła.
Prezesem organizacji był Antoni Szukalski, naczelnikiem Konstantyn Neuman. W latach 1922-24 działalność została zawieszona. W 1924 roku organizacja otrzymała sztandar. W 1925 roku funkcję prezesa objął Jan Raszyk, sekretarzem był Ewald Rak, skarbnikiem Leopold Kuczera, a naczelnikiem Marcin Franke[6].
Rozwój działalności Sokoła przerwał w 1939 roku wybuch II wojny światowej. W okresie powojennym nie została reaktywowana ponieważ członkowie oraz sama idea towarzystwa była prześladowana przez władze komunistyczne.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Chwałowice 2 (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 660 .
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 325
- ↑ Rybnik.eu – Serwis Miejski – Kamień.
- ↑ a b c Heinrich Adamy , Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 66, OCLC 456751858 (niem.).
- ↑ Franz Idzikowski, "Geschichte Stadt udn ehemaligen Herrschaft Rybnik in Oberschlesien", Maruschke&Berendt, Breslau 1861, str. 16.
- ↑ Okupacja w imię sojuszu. Armia sowiecka w Polsce 1944-1956 (fragmenty), „forumemjot”, 9 maja 2012 [dostęp 2018-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-13] (pol.).
- ↑ a b Wincenty Ogrodziński 1937 ↓, s. 203.
- ↑ „Działalność Towarzystwa gimnastycznego „Sokół” na ziemi rybnickiej w latach 1898–1939”, Rybnicki Kurier Muzealny nr 4, czerwiec 2012.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wincenty Ogrodziński: Dzieje Dzielnicy Śląskiej "Sokoła". Katowice: TG Sokół w Katowicach, 1937.