Ciechanowskie skupisko skarbów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ciechanów stanowił jeden z najważniejszych ośrodków osadniczych na północnym Mazowszu.

Ciechanów II – skarb znany w literaturze jako tzw. "znalezisko Beyerowskie", odnaleziony w 1869 roku podczas robót ziemnych przy ul. Zakroczymskiej[potrzebny przypis].

Ciechanów III – zawierał denary krzyżowe (około 103 sztuki) i ok. 24 sztuki srebra siekanego. Zakopany około 1002-1014 r. (ok. 1010 r.)[1][2]. Pierwsze informacje numizmatyków K. Stronczyńskiego (1883) i M. Gumowskiego (1905) prawidłowo lokalizowały skarb w Ciechanowie. M. Gupieniec oraz T. i R. Kiersnowscy (1965) opisali skarb mylnie pod hasłem "Mazowsze I", wyrażając opinię, że mogła to być część skarbu z 1868 r. (mimo odmiennej zawartości)[potrzebny przypis].

W 1982 r. przy ul. Gostkowskiej odkryto skarb z X w. Po znalezieniu znaczna część uległa rozproszeniu. Składał się on w większości z monet: 82 dirhamów (51 dirhamów pochodziło z emiratu Samanidzkiego) i ich siekańców (3798), oraz ok. 24 monet europejskich (denarów krzyżowych[3]) i ich siekańców (ok. 207). Ponadto zawierał lunulę[4], trzy zausznice[5] i kabłączki skroniowe, bransoletę, dwa duże i cztery mniejsze paciorki, oraz 293 fragmenty siekanego srebra[2]. Łączna waga to 1553,85 g (monety z siekańcami: 1263,70 g, reszta: 290,15 g). Zakopany został zapewne w II poł. X w. (ok. 974-976)[2].

Inne z najstarszych znalezisk archeologicznych w Ciechanowie to m.in. miecz z grobu szkieletowego z połowy XI w. oraz cmentarzysko z XII w. (rejon ul. Orylskiej)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maryan Gumowski, Wykopaliska ciechanowskie [djvu], „Wiadomości Numizmatyczno-Archeologiczne”, V (4 (64)), Towarzystwo Numizmatyczno-Archeologiczne, 1905, 368-374 (17-20) [dostęp 2022-03-03] (pol.).
  2. a b c Tomasz Nowakiewicz, Ozdoby i srebro siekane z wczesnośredniowiecznego skarbu srebrnego z Ciechanowa, „Studia Galindzkie”, I, 2003, s. 261-263, 280-281, 285-286 [dostęp 2022-03-03].
  3. The early medieval silver hoard of Ciechanów in the light of Oriental coins, Andrzej Bartczak, Robert Skarzyński, „Wiadomości Numizmatyczne”, 40 (1-2 (155-156)), BazHum, 1996, s. 43-59.
  4. Dla mieszkańca - Aktualności - Złota lunula w Muzeum Archeologicznym [online], www.wroclaw.pl, 29 stycznia 2014 [dostęp 2022-05-06], Cytat: Lunula to ozdoba kobieca noszona na szyi, przez specjalistów określana zawieszką półksiężycowatą. Nazwa pochodzi od jej kształtu – luna to łacińska nazwa księżyca. (pol.).
  5. Jolanta Gągorowska-Chudobska, Obiekt tygodnia - 2015 - Zausznica. Zausznica półkolista z zawieszkami na łańcuszkach [online], Muzeum Narodowe w Kielcach, 2015, MNKi/A/2684/30 [dostęp 2022-05-06], Cytat: (...) część z nich była noszona w uchu jako kolczyki, część natomiast mocowano, podobnie jak kabłączki skroniowe, do opasek lub nakryć głowy.
  6. Wojciech Jerzy Górczyk, Ciechanów- zarys dziejów do XV w., „Kultura i Historia” (19), przypis 20; pdf, 2011, 3, 19 (pdf), ISSN 1642-9826 [dostęp 2022-04-25] (pol.).