
Cikowice
| |||
| |||
![]() Kościół w Cikowicach | |||
Państwo | ![]() | ||
Województwo | małopolskie | ||
Powiat | bocheński | ||
Gmina | Bochnia | ||
Strefa numeracyjna | (+48) 14 | ||
Kod pocztowy | 32-700[1] | ||
Tablice rejestracyjne | KBC, KBA[2] | ||
SIMC | 0812057 | ||
![]() | |||
Strona internetowa miejscowości |
Cikowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Bochnia.
Wieś królewska w tenucie niepołomickiej w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Od 1919 roku w miejscowości ma swoją siedzibę parafia. W Cikowicach znajduje się przystanek kolejowy, przez który przebiega linia kolejowa 91 Kraków Główny – Medyka. Występują tu duże pokłady wód geotermalnych.
Spis treści
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0812063 | Gawęda | część wsi |
0812070 | Pastwisko | część wsi |
0812086 | Zastudnie | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Cikowice po raz pierwszy pojawiają się w zapiskach w roku 1356. (Kiryk, s. 57), ale wioska z pewnością została założona znacznie wcześniej. Nazwa wioski jest patronimiczna, a jak twierdzi S. Arnold, wioski o takich nazwach nie powstały później niż około połowy XIII wieku. Pierwszymi znanymi właścicielami Cikowic byli: Wojciech z Bęszyna, Michał i Czcik z Paszkowic oraz Jarosław. Od początku swego istnienia była w rękach szlacheckich i dość szybko zmieniała właścicieli. Na początku XV wieku właścicielem części Cikowic był Piotr Cikowski, herbu Radwan. Był bardzo lubiany przez okoliczną szlachtę. Piotr sprzedał swoją część Cikowic w 1418 roku Janowi z Tarnowa. W rękach królewskich wioska znalazła się w 1489 roku. Sprzedał je królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi wraz ze Stanisławicami Jan Amor Tarnowski (kopia dokumentu z 8 I 1489 w Tekach Naruszewicza Bibl. Czartoryskich rkp 22 poz.141 s.427-9). Włączono je do dóbr niepołomickich. W czasie lustracji dóbr królewskich w roku 1564 Cikowice należały do folwarku w Stanisławicach. Zamieszkiwało je 4 kmieci na półłankach, którzy oprócz czynszu oddawali do folwarku m.in. po 2 sery, 30 jajek i 2 koguty. Po 2 kapłony i 24 grosze czynszu musiało płacić 6 cikowskich zagrodników. Mieszkało w wiosce też dwóch sołtysów osadzonych na niewielkich rolach. W osadzie była też karczma. Po rozbiorach Cikowice znalazły się w dominium niepołomickim, pozostającego pod bezpośrednim zarządem władz kameralnych. Władze austriackie założyły w wiosce 1-klasową szkołę trywialną, w której później umieszczono również wypożyczalnię. (Piątkowska, Z. B., 1998)
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[6].
- kościół parafialny pw. św. Antoniego Padewskiego z lat 1914–1918.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-03-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz.U. z 2015 r. poz. 669)
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 95.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 18.11.2015].
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie. 2018-09-30.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|