Cionini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cionini
Schönherr, 1825
Ilustracja
Oskrobek trędownikowiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

ryjkowcowate

Podrodzina

Curculioninae

Plemię

Cionini

Synonimy
  • Cionides Schönherr, 1825
Rodzaje

Cioniniplemię chrząszczy z rodziny ryjkowcowatych. W jej obrębie zalicza się je do podrodziny Curculioninae[1].

Do cech synapomorficznych plemienia należą: odległość między oczami większa w części przedniej niż tylnej głowy, pierwszy człon biczyka czułków nie krótszy od drugiego, wyrostek międzybiodrowy śródpiersia (mezowentrytu) osiągający szerokość równą co najmniej połowie szerokości bioder oraz łączna długość dwóch pierwszych z widocznych sternitów (wentrytów) odwłoka co najmniej 2,5 raza większa niż łączna długość jego wentrytów trzeciego i czwartego. Ponadto u samic wszystkie odnóża mają golenie pozbawione wyrostków[2].

Takson ten wprowadzony został po raz pierwszy w 1825 roku przez Carla Johana Schönherra pod nazwą Cionides[3]. Do plemienia tego zalicza się obecnie (zgodnie z pracą autorstwa Caldara & Korotyaev z 2002) siedem rodzajów[1], między innymi rodzaj Cionus obejmujący ponad 60 gatunków palearktycznych i orientalnych[2]. Rzeczony rodzaj, jak również Cleopus, żyją na roślinach należących do rodziny trędownikowatych (Scrophulariaceae). Stereonychus i Cionellus bytują z kolei na oliwkowatych (Oleaceae) (rodzaje Phyllirea i Chionanthus) i babkowatych (Plantaginaceae) (Globularia)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Roberto Caldara, Enzo Colonneli, Giuseppe Osella. Curculionidae Curculioninae: relationship between Mediterranean and southern African species (Coleoptera). „Biogeographia”. XXIX, s. 134-156, 2008-12-30. (ang.). 
  2. a b Michael Košťál, Roberto Caldara. Revision of Palaearctic species of the genus Cionus Clairville (Coleoptera: Curculionidae: Cionini). „Zootaxa”. 4631 (1), s. 1–144, 2019. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4631.1.1. 
  3. C.J. Schönherr. Continuatio tabulae synopticae familiae curculionidum. „Isis, von Oken”. 1 (5), s. 581–588, 1825.