51°56′52″N 16°02′04″E/51,947778 16,034444Ciosaniec (województwo lubuskie)
| Artykuł |
51°56′52″N 16°2′4″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
51°53'N, 16°2'E, 51°56'51.07"N, 16°2'22.31"E |
| - błąd |
20122 m |
| Odległość |
274 m |
| wieś | |
 Ciosaniec z daleka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo |
Ciosaniec |
| Liczba ludności (2011) |
659[1] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
67-410[2] |
| Tablice rejestracyjne |
FWS |
| SIMC |
0913717 |
Położenie na mapie gminy Sława  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wschowskiego  | |
| 51°56′52″N 16°02′04″E/51,947778 16,034444
| |
Ciosaniec (niem. Schussenze, następnie Ostlinde) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie wschowskim, w gminie Sława.
Ciosaniec leży przy drodze wojewódzkiej nr 316 oraz niedaleko nieczynnej już linii kolejowej Kolsko-Głogów. Działa tu publiczna szkoła podstawowa w Ciosańcu oraz oddział przedszkolny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ciosaniec (niem. Schussenze) należy do najstarszych miejscowości na dawnym pograniczu Wielkopolski i Śląska. Już w dokumencie wystawionym 6 stycznia 1278 roku pojawia się pierwsza wzmianka dotycząca wsi "Zossinida" (Ciosaniec). Do roku 1793 miejscowość należała kolejno do Królestwa Polskiego, a następnie I Rzeczypospolitej.
Ciosaniec od początku był administrowany przez Cystersów i głównie min zawdzięcza swój rozkwit. od 1410 Ciosaniec należał do opactwa w Kaszczorze. Wieś duchowna, własność opata cystersów w Przemęcie pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kościańskim województwa poznańskiego[3]. W XVIII wymienia się tu filię kościoła prowadzoną przez ojca Bonifacego.
W 1777 roku stary drewniany kościół zastąpiono nowym, a w 1789 Ciosaniec stał się samodzielną parafią.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Ciosanica należała do wsi większych w ówczesnym powiecie babimojskim rejencji poznańskiej[4]. Ciosanica należała do kaszczorskiego okręgu policyjnego tego powiatu i stanowiła część majątku Kaszczor, który należał wówczas do rządu Królestwa Prus w Berlinie[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Ciosanica liczyła 639 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 92 dymy (domostwa)[4].
W styczniu 1945 roku ewakuowano mieszkańców Ciosańca w stronę Zielonej Góry, gdyż tereny te były zagrożone walkami. Rosjanie schwytali jednak wszystkich mieszkańców i skierowali ich do przymusowej pracy. Stało się tak, ponieważ zniszczone zostały mosty na Odrze. Mieszkańcy powrócili do domostw dopiero pod koniec 1945 roku.
W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Ciosaniec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
- kościół św. Michała Archanioła, świątynia parafialna wzniesiona w latach 1912-1914 w stylu neobarokowym. Wszystkie zabytki znajdujące się w świątyni pochodzą z poprzedniego kościoła zbudowanego w 1777 roku przez cystersów z pobliskiego Przemętu. W prezbiterium płaskorzeźba Michała Archanioła.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Głównymi źródłami dochodów mieszkańców Ciosańca są rolnictwo i własne działalności gospodarcze. Jedynymi miejscami dającymi stałe zatrudnienie są sklepy i Zakład Przetwórstwa Torfu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r. [dostęp 2021-09-29].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 170 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 247.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 191.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Martin Sprungala: Wsie na pograniczu głogowsko-wielkopolskim. Zarys dziejów wybranych miejscowości. Sława - Wijewo 2010, ISBN 978-83-932235-0-3
- Siedziba gminy: Sława
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Przysiółek | |
| Integralne części wsi |
