Clamator

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Clamator[1]
Kaup, 1829[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kukułka czarno-biała (C. jacobinus)
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ptaki
Podgromada Neornithes
Infragromada ptaki neognatyczne
Rząd kukułkowe
Rodzina kukułkowate
Podrodzina kukułki
Plemię Phaenicophaeini
Rodzaj Clamator
Typ nomenklatoryczny

Cuculus glandarius Linnaeus, 1766

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Clamator – rodzaj ptaka z podrodziny kukułek (Cuculinae) w rodzinie kukułkowatych (Cuculidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce[8].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 34–46 cm; masa ciała 66–141 g[8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Clamator: łac. clamator, clamatoris „krzykacz”, od clamare „krzyczeć”[9].
  • Edolius: epitet gatunkowy Cuculus edolius Cuvier, 1816[a]; fr. nazwa „Edolio” dla wędrownej kukułki pospolitej lub dziwogonów[10]. Gatunek typowy: Cuculus jacobinus Boddaert, 1783.
  • Coccystes: gr. κοκκυστης kokkustēs „krzykacz”, od κοκκυζω kokkuzō „kukać”[11]. Gatunek typowy: Cuculus glandarius Linnaeus, 1758.
  • Melanococcyx: gr. μελας melas, μελανος melanos „czarny”; κοκκυξ kokkux, κοκκυγος kokkugos „kukułka”[12]. Gatunek typowy: Coccyzus levaillantii Swainson, 1829.
  • Cecractes: gr. κεκρακτης kekraktēs „krzykacz”, od κεκραγμα kekragma, κεκραγματος kekragmatos „krzyk”[13]. Gatunek typowy: Cuculus jacobinus Boddaert, 1783.
  • Melanolophus: gr. μελας melas, μελανος melanos „czarny”; λοφος lophos „czub, grzebień”[14]. Gatunek typowy: Cuculus serratus Sparrman, 1786[b].
  • Cecractana: rodzaj Cecractes Roberts, 1922; łac. przyrostek -ana „odnoszący się do”[15]. Nowa nazwa dla Cecractes Roberts, 1922 (nazwa zajęta przez Cecractes Schönherr, 1840 (Coleoptera)).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[16]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Synonim C. jacobinus.
  2. ↑ Podgatunek C. jacobinus.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Clamator, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 53. (niem.)
  3. ↑ R.P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d’oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1831, s. 147. (fr.)
  4. ↑ C.L.W. Gloger. Bortrag über die allgemeine geographische Berbeitung der Landvögel, jedoch blos mit Berücksichtigung der Gattungen und der Unterabtheilungen (Sectionen, Familien) in den Gattungen. „Jahres-Bericht der Schlesischen Gesellschaft für Vaterländische Cultur”. 10, s. 53, 1832 (niem.). 
  5. ↑ P.W. von Wuerttemberg. Verzeichniss Central-Africanischer und Nord-Africanischer Vögel. „Naumannia”. 7, s. 434, 1857 (niem.). 
  6. ↑ a b A. Roberts. A review of the nomenclature of South African birds. „Annals of the Transvaal Museum”. 8, s. 219, 1921–1922 (ang.). 
  7. ↑ E. Strand. Miscellanea nomenclatorica zoologica et paleontologica. „Archiv für Naturgeschichte”. 92A (8), s. 57, 1928 (niem.). 
  8. ↑ a b R.B. Payne: Family Cuculidae (Cuckoos). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 4: Sandgrouse to Cuckoos. Barcelona: Lynx Edicions, 1997, s. 547–548. ISBN 84-87334-22-9. (ang.)
  9. ↑ Jobling 2019 ↓, s. Clamator.
  10. ↑ Jobling 2019 ↓, s. Edolius.
  11. ↑ Jobling 2019 ↓, s. Coccystes.
  12. ↑ Jobling 2019 ↓, s. Melanococcyx.
  13. ↑ Jobling 2019 ↓, s. Cecractes.
  14. ↑ Jobling 2019 ↓, s. Melanolophus.
  15. ↑ Jobling 2019 ↓, s. Cecractana.
  16. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Phaenicophaeini Horsfield, 1822 (wersja: 2019-07-21). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-11-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  1. J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2019. [dostęp 2019-11-06]. (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Clamator&oldid=60323873”