Cmentarz Żołnierzy Włoskich w Warszawie
| ||
 Widok ogólny cmentarza | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | Warszawa | |
| Adres | ul. Marymoncka 40 | |
| Typ cmentarza | wojenny | |
| Stan cmentarza | nieczynny | |
| Powierzchnia cmentarza | 0,8 ha | |
| Data otwarcia | 1926 | |
| Architekt | Biuro Techniczne Komisariatu Głównego do Spraw Cmentarzy Wojskowych w Rzymie | |
Położenie na mapie Warszawy  | ||
Położenie na mapie Polski  | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | ||
 52°17′54,70″N 20°56′36,21″E/52,298528 20,943392
| ||
Cmentarz Żołnierzy Włoskich w Warszawie (wł. Cimitero militare italiano a Varsavia) – nekropolia znajdująca się na warszawskich Bielanach przy ul. Marymonckiej 40 naprzeciw osiedla Wrzeciono. Cmentarz, który został założony w 1926[1] położony pierwotnie na terenach podmiejskich, znajduje się obecnie na obrzeżu zwartej zabudowy miejskiej.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Na cmentarzu o powierzchni 0,8 ha pochowano 898[2] żołnierzy włoskich pojmanych przez wojska Cesarstwa Niemieckiego na froncie włoskim i zmarłych w obozach jenieckich na terenie Polski podczas I wojny światowej (w szesnastu rzędach) oraz 1415[3] obywateli Włoch poległych lub zamordowanych w hitlerowskich obozach jenieckich i koncentracyjnych podczas II wojny światowej, których prochy złożono na cmentarzu w latach 1957–1967.
Cmentarz został zaprojektowany przez Biuro Techniczne Komisariatu Głównego ds. Cmentarzy Wojskowych w Rzymie. Realizacja projektu odbyła się na koszt rządu Włoch. Z Włoch dostarczono kamienie nagrobne oraz elementy ogrodzenia. Projekt utrzymany jest w monumentalnym stylu czasów Mussoliniego. Niewysokie ogrodzenie kamienne zdobią gałęzie wawrzynu i panoplia – tarcze legionów rzymskich.
Na środku cmentarza znajduje się tablica pamiątkowa ku czci sześciu włoskich generałów (Spatocco, Andreoli, Balbobertone, Ferrero, Trionfi, Vaccaneo) zamordowanych przez oddziały Waffen-SS 28 stycznia 1945 w Kuźnicy Żelichowskiej w województwie wielkopolskim[4][5].
W 1970 cmentarz został poddany gruntownemu remontowi, w trakcie którego usunięto pierwotnie prowadzącą na cmentarz monumentalną bramę z piaskowca, którą zastąpiła kuta żelazna furtka. Obecnie cmentarz znajduje się pod opieką Ambasady Włoch w Polsce.
Cmentarz ma kształt kwadratu z dwiema krzyżującymi się pod kątem prostym głównymi alejami. Na końcu alejki wiodącej od wejścia w głąb cmentarza znajduje się ołtarz z krzyżem, za którym stoi stela z wyrytymi nazwami miejscowości, z których ekshumowano ciała poległych i pomordowanych Włochów. Po bokach od steli znajdują się ściany, za którymi są zagłębione w ziemi katakumby. Przed głównym wejściem dwa ujęcia wody wykute w kamieniu.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mórawski podaje datę 1927
- ↑ Mórawski podaje liczbę 868
- ↑ Mórawski podaje liczbę 1505
- ↑ Jacek Wilczur: Śmiertelny sojusz Hitler – Mussolini, Cinderella 2001 ISBN 83-86245-71-9
- ↑ Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski, Spacerownik po warszawskich cmentarzach, b.r.w. ISBN 978-83-7552-713-1 s. 143.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karol Mórawski: Warszawskie cmentarze. Przewodnik historyczny. Warszawa: PTTK "Kraj", 1991, s. 166-168. ISBN 83-7005-333-5.
- Cimitero militare italiano 2011 – YouTube
| ||||||||||||||||||||||||
