Cmentarz żydowski w Moryniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz żydowski
w Moryniu
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Moryń

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

judaizm

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,5 ha

Data otwarcia

XIX wiek

Data ostatniego pochówku

1944

Położenie na mapie Morynia
Mapa konturowa Morynia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowskiw Moryniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowskiw Moryniu”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowskiw Moryniu”
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego
Mapa konturowa powiatu gryfińskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowskiw Moryniu”
Położenie na mapie gminy Moryń
Mapa konturowa gminy Moryń, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz żydowskiw Moryniu”
Ziemia52°51′20,9038″N 14°23′58,7236″E/52,855807 14,399645

Cmentarz żydowski w Moryniu – nieczynny cmentarz wyznaniowy znajdujący się w Moryniu.

Cmentarz został założony około 1856 roku i był wykorzystywany do 1944 roku. Cmentarz zdewastowano w czasach III Rzeszy, zachowało się tylko osiem nagrobków i dom przedpogrzebowy (obecnie budynek mieszkalny)[1]. 31 maja 2006 roku na cmentarzu odsłonięto tablicę pamiątkową z inskrypcją, w trzech językach: hebrajskim, polskim i niemieckim, o treści „Cmentarz żydowski z początku XIX wieku. Tu spoczywają Żydzi z Morynia. Niech Pan zwiąże ich dusze w węzeł życia wiecznego". Odnowiono też zachowane macewy[2]. Teren cmentarza o powierzchni 0,5 ha jest ogrodzony kamiennym murem[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cmentarz żydowski w Moryniu | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2018-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-21] (pol.).
  2. Miara kultury, „Gazeta Chojeńska”, www.gazetachojenska.pl, 6 czerwca 2006, nr 23, ISSN 1232-664X [dostęp 2018-02-24] (pol.).
  3. Burchard nie podaje dokładnej daty powstania, a liczbę zachowanych nagrobków określa jako kilka. Nie wspomina również o domu przedpogrzebowym.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]