50°04′50″N 36°15′46″E/50,080556 36,262778Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie
| ||
 Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie | ||
| Państwo |  Ukraina
| |
| Miejscowość | Charków | |
| Typ cmentarza | wojskowy | |
| Wyznanie | ekumeniczny | |
| Data otwarcia | 17 czerwca 2000[1] | |
| Zarządca | Miasto Charków | |
| Architekt | Zdzisław Pidek | |
Położenie na mapie obwodu charkowskiego   Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie | ||
Położenie na mapie Ukrainy  Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie | ||
| 50°04′50″N 36°15′46″E/50,080556 36,262778
| ||
Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie – cmentarz wojskowy w Charkowie, w rejonie kijowskim, na Piatichatkach, wzniesiony w latach 1999–2000 według projektu Zdzisława Pidka[2][3] i Andrzeja Sołygi[2][3] oraz Wiesława i Jacka Synakiewiczów[3].
Cmentarz powstał z inicjatywy Federacji Rodzin Katyńskich; spoczywa na nim 4 302[4] oficerów Wojska Polskiego i polskich cywili zamordowanych w 1940 przez NKWD, a także około 2 000 radzieckich Ukraińców, Rosjan i Żydów zamordowanych przez NKWD w latach 1937–1938.
Polscy jeńcy wojenni pochowani na cmentarzu zostali w 1940 przewiezieni do Charkowa z obozu w Starobielsku i rozstrzelani w piwnicach Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie.
W 2003 ukazała się „Księga Cmentarna” cmentarza w Charkowie, zawierająca listę pochowanych tam ofiar zbrodni katyńskiej wraz z krótkimi biogramami (łącznie 3812 nazwisk).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Kondek, Cmentarze, Portal Historyczny PAP. [dostęp 7 maja 2010].
- ↑ a b Nekropolie katyńskie, www.oil.org.pl [dostęp 2017-06-12].
- ↑ a b c A.D.Rotfeld, A.W.Torkunow (red.), Białe plamy-czarne plamy: sprawy trudne w polsko-rosyjskich stosunkach 1918-2008, s. 418.
- ↑ G. Rąkowski, Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie, Kresy.pl. [dostęp 7 maja 2010].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003
| ||||
