Cmentarz prawosławny w Babicach (stary)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz prawosławny w Babicach
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Babice

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,4 ha

Liczba kwater cmentarnych

brak podziału

Data otwarcia

ok. 1825

Data ostatniego pochówku

do 1915

Data likwidacji

1915

Położenie na mapie gminy Obsza
Mapa konturowa gminy Obsza, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Babicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Babicach”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Babicach”
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego
Mapa konturowa powiatu biłgorajskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Babicach”
Ziemia50°21′16″N 22°54′39″E/50,354444 22,910833

Cmentarz prawosławny w Babicachnekropolia w Babicach, należąca początkowo do miejscowej parafii unickiej, następnie prawosławnej.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz został założony ok. 1825 na potrzeby unickiej cerkwi w Babicach jako druga nekropolia we wsi, obok działającej przy świątyni. Został przemianowany na prawosławny w 1842, gdy wyznanie zmieniła cała parafia. W tym samym roku zbudowano na nim drewnianą kaplicę. Piętnaście lat później został znacząco powiększony z powodu potrzeby pochówku licznych ofiar epidemii, która dotknęła Babice. Cmentarz był czynny do I wojny światowej, przez ostatnie trzy lata równolegle z nową nekropolią prawosławną[1].

Nekropolia zajmuje teren wydłużonego prostokąta o powierzchni 0,4 ha. Nie ma podziału na kwatery, rów oddziela jedynie część najstarszą od przyłączonej w 1857. Cały teren cmentarza porośnięty jest przez robinie, wiązy, klony, jesiony i graby. Z wzniesionego w 1891 ogrodzenia pozostały jedynie słupy. Zachowało się fragmenty kilkunastu rozbitych i przewróconych pomników nagrobnych z inskrypcjami cerkiewnosłowiańskimi; niektóre to fragmenty krzyży lub płyt z trójkątnymi tympanonami[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b D. Kawałko, Cmentarze..., ss. 166–167.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.