Cmentarz wojenny nr 106 – Biecz
 nr rej. A-402/M z 31.03.2009[1]
| |
.jpg) Widok z cmentarza w stronę miasta | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ cmentarza |
wojenny |
| Stan cmentarza |
nieczynny |
| Liczba pochówków |
386 |
| Architekt | |
Położenie na mapie Biecza  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gorlickiego  | |
Położenie na mapie gminy Biecz  | |
 49°43′49,7″N 21°14′43,9″E/49,730472 21,245528
| |
Cmentarz wojenny nr 106 – Biecz – cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej w Bieczu, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim. Jeden z ponad 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W III okręgu gorlickim takich miejsc pochówku jest 54[2].
Opis cmentarza[edytuj | edytuj kod]
Obiekt znajduje się na stromym stoku przy ulicy Bochniewicza, koło kościoła Bożego Ciała[3]. Jego projektant Hans Mayr umiejętnie dopasował go stylem do okolicznych zabytków. W cmentarz wkomponował rosnący na tym terenie okazały dąb. Ze względu na stromy stok cmentarz zaprojektował w postaci wznoszących się nad sobą tarasów. 4 pola grobowe są oddzielone murami i połączone schodami. Wejście na cmentarz długimi, betonowymi schodkami przez ozdobną bramę. Ogrodzenie tworzy kamienny mur nakryty betonowym parapetem. Głównym pomnikiem jest kamienny krzyż łaciński wkomponowany w tylną ścianę ogrodzenia[4].
Na nagrobkach znajdują się osadzone na betonowym cokole krzyże różnego typu.
Polegli[edytuj | edytuj kod]
Pochowano tutaj 386 żołnierzy, w tym[2]:
Budowę tego miejsca pochówku rozpoczęli Austriacy po zwycięskiej bitwie pod Gorlicami i przepędzeniu wojsk rosyjskich daleko na wschód. W urządzaniu obiektu brali udział jeńcy wojenni. Zajmowali się m.in. ekshumacją i przenoszeniem ciał poległych żołnierzy, których zaraz po bitwie pochowano w różnych prowizorycznych miejscach pochówków, m.in. obok pobliskiej kolegiaty[2].
Losy cmentarza[edytuj | edytuj kod]
W okresie Polski międzywojennej obiekt jako nowy był jeszcze w dobrym stanie. Po II wojnie światowej ranga tego miejsca pochówku w świadomości społeczeństwa i ówczesnych władz zmalała, przybyły bowiem nowe, świeższe mogiły i dramatyczne historie nowej wojny. Obiekt ulegał w naturalny sposób niszczeniu przez czynniki pogody i roślinność[2]. Olbrzymi dąb runął niszcząc część nagrobków, które później wykorzystano do naprawy prowizorycznych schodów. Krzewy zarosły cmentarz, a zacieniając elementy kamienne spowodowały ich zawilgocenie i obrośnięcie mchami.
Obiekt poddano kapitalnemu remontowi. W 2017 roku był w bardzo dobrym stanie.
Galeria zdjęć[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2017-11-14].
- ↑ a b c d Roman Frodyma: Galicyjskie cmentarze wojenne, tom I. Beskid Niski i Pogórze. Warszawa: Rewasz, 1995. ISBN 83-85557-20-2.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2017-04-08].
- ↑ Cmentarze I wojny światowej. [dostęp 2017-06-01].