Przejdź do zawartości

Colinus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Colinus[1]
Goldfuss, 1820[2]
Ilustracja
Przepiór wirginijski (C. virginianus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

przepiórowate

Podrodzina

przepióry

Rodzaj

Colinus

Typ nomenklatoryczny

Tetrao virginianus Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

4 gatunki – zobacz opis w tekście

Colinusrodzaj ptaków z podrodziny przepiórów (Odontophorinae) w obrębie rodziny przepiórowatych (Odontophoridae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Północnej i Środkowej[10].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 18–25 cm; masa ciała 104–266 g (samce są nieco większe i cięższe od samic)[11].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1820 roku niemiecki paleontolog, zoolog i botanik Georg August Goldfuss w podręczniku zoologii własnego autorstwa[2]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) przepiór wirginijski (C. virginianus).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ortyx: łac. ortyx, ortygis ‘przepiórka’, od ορτυξ ortux, ορτυγος ortugos ‘przepiórka’[12]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie)[13]: Tetrao virginianus Linnaeus, 1758.
  • Colinus (Colinia, Colina): nazwa Zōlin oznaczająca w języku nahuatl ‘przepiórkę’. Francisco Hernández w publikacji wydanej pośmiertnie w 1651 roku wymienia nazwę Colinicuiltic, która to została przejęta przez de Buffona jako „Colin” i wcześniej używana w Ameryce Północnej na określenie przepiórów (por. Ocōzōlin i Tepēzōlin „kuropatwa”, i Āzōlin ‘bekas’)[14].
  • Ortygia: gr. ορτυγιον ortugion ‘przepióreczka’, od zdrobnienia ορτυξ ortux, ορτυγος ortugos ‘przepiórka’[15]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Tetrao virginianus Linnaeus, 1758.
  • Gnathodon: gr. γναθος gnathos ‘szczęka’; οδων odōn, οδοντος odontos ‘ząb’[16]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Tetrao virginianus Linnaeus, 1758.
  • Eupsychortyx (Eupsychortix): gr. ευψυχος eupsukhos ‘mocny, odważny’, od ευ eu ‘idealny’; ψυχη psukhē ‘odwaga’; ορτυξ ortux, ορτυγος ortugos ‘przepiórka’[17]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie)[13]: Eupsychortyx leucotis Gould, 1844[b].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą cztery gatunki[18]:

  1. Młodszy homonim Ortyx Oken, 1816 (Turnicidae).
  2. Podgatunek C. cristatus.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Colinus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b G.A. Goldfuss: Handbuch der Zoologie. Cz. 2. Nürnberg: J.L. Schrag, 1820, s. 220. (niem.).
  3. J.F. Stephens: Ortyx. Colin. W: G. Shaw: General zoology, or Systematic natural history. T. 11: Aves. Cz. 2. London: Printed for G. Kearsley, 1819, s. 376. (ang.).
  4. F. Boie. Generalübersicht der ornithologischen Ordnungen, Familien und Gattungen. „Isis von Oken”. 19, s. kol. 978, 1826. (niem.). 
  5. T. Nuttall: A manual of the ornithology of the United States and of Canada. T. 1: The land birds. Cambridge: Hilliard and Brown, 1832, s. 646. (ang.).
  6. C.T. Wood: The ornithological guide. London: Whittaker, 1835, s. 217. (ang.).
  7. A.V. Streubel: Gnathodon. W: J.S. Ersch & J.G. Gruber: Allgemeine Encyclopädie der Wissenschaften und Künste. Lipsk: 1842, s. 283, 290. (niem.).
  8. J. Gould: A monograph of the Odontophorinae, or partridges of America. Cz. 1. London: Richard & John E. Taylor for the Author, 1844, s. ryc. 10. (ang.).
  9. Ch.-L. Bonaparte. Notes sur les Collections rapportées en 1853, par M.A. Delattre, de son vojage en Californie et dans le Nicaragua. „Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l’Académie des Sciences”. 38, s. 663, 1854. (fr.). 
  10. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen: Megapodes, guans, guineafowl, New World quail. IOC World Bird List: Version 14.2. [dostęp 2024-11-07]. (ang.).
  11. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, New World Quail (Odontophoridae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, Colinus, DOI10.2173/bow.odonto1.01 [dostęp 2024-11-07] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  12. The Key to Scientific Names, Ortyx [dostęp 2018-09-02].
  13. a b G.R. Gray: Catalogue of the genera and subgenera of birds contained in the British Museum. London: The Trustees, 1855, s. 107. (ang.).
  14. The Key to Scientific Names, Colinus [dostęp 2018-09-02].
  15. The Key to Scientific Names, Ortygia [dostęp 2018-09-02].
  16. The Key to Scientific Names, Gnathodon [dostęp 2018-09-02].
  17. The Key to Scientific Names, Eupsychortyx [dostęp 2018-09-02].
  18. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Odontophorinae Gould, 1844 – przepióry (wersja: 2024-09-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-11-07].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).