Copa Libertadores
| ||
| ||
| Państwo | Ameryka Południowa | |
| Dyscyplina | piłka nożna | |
| Organizator rozgrywek | CONMEBOL | |
| Data założenia | 1960 | |
| Partner TV | Lista nadawców(ang.) | |
| Sponsor tytularny | Santander Mastercard Bridgestone Qatar Airways Ford TAG Heuer Rexona Amstel Gatorade EA Sports | |
| Rozgrywki | ||
| Liczba drużyn | 47 | |
| Zwycięzcy | ||
| Pierwszy zwycięzca |  CA Peñarol (1960)
| |
| Obecny zwycięzca |  Flamengo (2019)
| |
| Najwięcej zwycięstw |  Independiente (7 razy)
| |
| Strona internetowa | ||
Copa Libertadores de América, czyli Puchar Wyzwolicieli Ameryki – międzynarodowe rozgrywki klubowe pomiędzy najlepszymi klubami piłkarskimi Ameryki Południowej. Rozgrywki odbywają się co roku.
Format[edytuj | edytuj kod]
Rozgrywki miały różne formaty na przestrzeni lat. Pierwotnie tylko mistrzowie poszczególnych krajów Ameryki Południowej mogli uczestniczyć w turnieju. W 1966 dopuszczono również wicemistrzów. W 1998 roku zaproszone zostały zespoły z Meksyku, które regularnie brały udział w czempionacie od roku 2000 do 2016, kiedy nastąpiło jego powiększenie z 20 do 32 zespołów. Obecnie w rozgrywkach występują co najmniej po cztery zespoły z danego kraju, przy czym Argentyna może wystawić sześć klubów, a Brazylia siedem.
Obecny format zakłada również trzy rundy eliminacyjne, grane od stycznia do lutego. W pierwszej rundzie bierze udział 6 zespołów, w drugiej 16 i w trzeciej 8, które podzielone są na pary, które to rywalizują w formie dwumeczu. Zwycięzcy trzeciej rundy oraz pozostałych 26 uczestników uczestniczą w fazie grupowej, w której to zespoły podzielone są na osiem grup. Zwycięzcy każdej grupy, a także drużyny, które zajęły w nich drugie miejsce grają następnie w fazie pucharowej, granej na tej samej zasadzie, która panuje w Lidze Mistrzów. W przeciwieństwie jednak do europejskich rozgrywek, finał odbywa się w formie dwumeczu, rozgrywanego na boiskach finalistów poszczególnych edycji, wyjątkiem był finał w 2019, rozgrywany był wtedy jeden mecz na neutralnym boisku w stolicy Peru czyli Limie. Zwycięzca Copa Libertadores otrzymuje szansę gry w dwóch turniejach: Klubowych Mistrzostwach Świata oraz Recopa Sudamericana[1].
Przydział miejsc[edytuj | edytuj kod]
| I runda | II runda | III runda | Faza grupowa | Faza play-off |
|---|---|---|---|---|
|
|
|
Miejsce zapewnione mają też zwycięzcy Copa Libertadores i Copa Sudamericana z poprzedniego roku. |
|
Zwycięzcy[edytuj | edytuj kod]
Osiągnięcia według klubów[edytuj | edytuj kod]
Osiągnięcia według państw[edytuj | edytuj kod]
| Państwo | Zwycięzca | Finalista |
|---|---|---|
| Argentyna
|
25 | 12 |
| Brazylia
|
19 | 15 |
| Urugwaj
|
8 | 8 |
 Kolumbia
|
3 | 7 |
 Paragwaj
|
3 | 5 |
 Chile
|
1 | 5 |
 Ekwador
|
1 | 3 |
 Meksyk
|
0 | 3 |
 Peru
|
0 | 2 |
 Boliwia
|
0 | 0 |
 Wenezuela
|
0 | 0 |
Najlepsi strzelcy w historii[edytuj | edytuj kod]
| Mj. | Zawodnik | Gole | Mecze | Kluby |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Alberto Spencer
|
54 | 87 | Peñarol, Barcelona SC |
| 2 | Fernando Morena
|
37 | 77 | Peñarol |
| 3 | Pedro Virgilio Rocha
|
36 | 88 | Peñarol, São Paulo FC, SE Palmeiras |
| 4 | Daniel Onega
|
31 | 47 | River Plate |
| 5 | Julio Morales
|
30 | 76 | Nacional |
| 6 | Antony de Ávila
|
29 | 94 | América de Cali, Barcelona SC |
| Juan Carlos Sarnari
|
29 | 62 | River Plate, CD Universidad Católica, Club Universidad de Chile, Santa Fe | |
| Luizão
|
29 | 43 | CR Vasco da Gama, Corinthians Paulista, Grêmio, São Paulo FC | |
| 9 | Juan Carlos Sánchez
|
26 | 53 | Jorge Wilstermann, Blooming, CD San José |
| Luis Artime
|
26 | 40 | Independiente, Nacional |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona Copa Libertadores
- RSSSF - dotychczasowe wyniki Copa Libertadores
- Historia rozgrywek
| ||||||||||||||||||||