Corneliu Coposu
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 listopada 1995 |
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Stanowisko |
senator (1992–1995) |
| Partia | |
Corneliu Coposu (ur. 20 maja 1914 w Bobocie, zm. 11 listopada 1995 w Bukareszcie[1]) – rumuński polityk, działacz przedwojennej partii chłopskiej, więzień polityczny w okresie dyktatury komunistycznej, po przemianach politycznych przewodniczący Partii Narodowo-Chłopsko-Chrześcijańsko-Demokratycznej (PNȚCD) i senator.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Siedmiogrodzie w rodzinie greckokatolickiego duchownego. W latach 1930–1934 studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie w Klużu. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Narodowo-Chłopskiej (PNȚ), której jednym z liderów był jego krewny od strony matki Alexandru Vaida-Voievod. Od 1935 do 1937 Corneliu Coposu kierował organizacją młodzieżową tej partii, jednocześnie publikując w gazetach „Romania Noua”, „Mesajul” i „Unirea”. Następnie został osobistym sekretarzem Iuliu Maniu. W 1940 przeniósł się na stałe do Bukaresztu, gdy północny Siedmiogród został anektowany przez Węgry. Pracował w skierowanym do uchodźców z tego regionu czasopiśmie „Ardealul” oraz w innych periodykach. Po drugiej wojnie światowej stanął na czele okręgowych struktur reaktywowanej PNȚ[1].
Po przejęciu pełni władzy przez komunistów Corneliu Coposu 14 lipca 1947 został aresztowany. Przez kilka lat był więziony bez formalnego wyroku, następnie w 1954 skazano go na karę 8 lat pozbawienia wolności w procesie politycznym. Osadzono go wówczas w celi odosobnienia w Rymniku. W 1962 zakończył odbywanie kary, został jednak objęty aresztem domowym, zwolnienie uzyskał w 1964. Zatrudniony później jako pracownik fizyczny na budowach i w warsztacie stolarskim, w dalszym ciągu poddawany represjom i inwigilacji ze strony policji politycznej Securitate[1].
W 1989 po rumuńskiej rewolucji współtworzył i następnie stanął na czele Partii Narodowo-Chłopsko-Chrześcijańsko-Demokratycznej[1]. Był jednym z liderów opozycji wobec postkomunistycznego rządzącego Frontu Ocalenia Narodowego Iona Iliescu. W styczniu 1990 stał się jednym z głównych celów ataku pierwszej mineriady – najazdu górników na Bukareszt, którzy oblegli siedzibę jego nowo powstałej partii[2]. Corneliu Coposu opuścił budynek dzięki premierowi Petre Romanowi, który nakazał wysłać pojazd opancerzony w celu jego ewakuacji[3].
W 1992 został wybrany do Senatu z ramienia centroprawicowej koalicji pod nazwą Rumuńska Konwencja Demokratyczna[4]. Zmarł w trakcie kadencji, do czasu swojej śmierci kierując PNȚCD[5].
Corneliu Coposu był żonaty z Arlette Marcovici, córką jednego z ministrów w gabinecie Iuliu Maniu. W 1950 jego żonę skazano za rzekome szpiegostwo, zmarła wkrótce po zwolnieniu w 1965[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Lebenslauf des Seniors in Daten. corneliu-coposu.ro. [dostęp 2015-01-12]. (niem.).
- ↑ Prima „mineriadă”: „Ţărănişti în blugi şi geacă, care n-au văzut o vacă!”. jurnalul.ro, 29 stycznia 2010. [dostęp 2015-01-12]. (rum.).
- ↑ Istoria mineriadelor din anii 1990–1991. dntb.ro. [dostęp 2015-01-12]. (rum.).
- ↑ Corneliu Coposu. cdep.ro. [dostęp 2015-01-12]. (rum.).
- ↑ Leaders of Romania. zarate.eu. [dostęp 2015-01-12]. (ang.).