Cristina Narbona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cristina Narbona
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1951
Madryt

Zawód, zajęcie

polityk, ekonomistka

Stanowisko

minister środowiska (2004–2008)

Partia

Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza

Multimedia w Wikimedia Commons

María Cristina Narbona Ruiz (ur. 29 lipca 1951 w Madrycie[1]) – hiszpańska polityk, ekonomistka, nauczyciel akademicki i dyplomata, parlamentarzystka, w latach 2004–2008 minister środowiska.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie wyjechała z rodzicami do Włoch[1], gdzie ukończyła studia ekonomiczne na Uniwersytecie Rzymskim – La Sapienza[2]. Powróciła do Hiszpanii w połowie lat 70., podejmując pracę jako nauczyciel akademicki na Universidad de Sevilla. Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE). W 1982 została wiceministrem gospodarki w regionalnym rządzie Andaluzji, a w 1985 objęła dyrektorskie stanowisko w Banco Hipotecario. W 1991 przeszła do administracji rządowej jako dyrektor generalny do spraw mieszkalnictwa w resorcie robót publicznych. W latach 1993–1996 pełniła funkcję sekretarza stanu do spraw środowiska i mieszkalnictwa w gabinecie Felipe Gonzáleza[1][2].

W 1996 po raz pierwszy została wybrana w skład Kongresu Deputowanych[3]. W 1999 weszła w skład zgromadzenia miejskiego Madrytu, a w 2000 dołączyła do federalnego komitetu wykonawczego PSOE jako sekretarz do spraw środowiska i zagospodarowania przestrzennego[1]. W 2004 powróciła do niższej izby Kortezów Generalnych[3].

Od kwietnia 2004 do kwietnia 2008 sprawowała urząd ministra środowiska w pierwszym rządzie José Luisa Rodrígueza Zapatero[1][2].

Wkrótce po wyborach w 2008, w których uzyskała reelekcję, złożyła mandat poselski[3], obejmując stanowisko stałego przedstawiciela Hiszpanii przy Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju[2]. Zajmowała je do 2011, w tym samym roku ponownie wybrano ją do Kongresu Deputowanych. Z zasiadania w parlamencie zrezygnowała jednak w grudniu 2012[3]. W 2017 objęła formalną i organizacyjną funkcję przewodniczącej PSOE[4]. W kwietniu 2019 i listopadzie 2019 była wybierana w skład Senatu[5][6]. W 2023 ponownie uzyskała mandat posłanki do Kongresu Deputowanych[7].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Od końca lat 90. partnerka życiowa Josepa Borrella[8], z którym zawarła związek małżeński w 2018[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Narbona Ruiz, Cristina. mcnbiografias.com. [dostęp 2017-04-08]. (hiszp.).
  2. ↑ a b c d Cristina Narbona. elpais.com, 21 lipca 2011. [dostęp 2017-04-08]. (hiszp.).
  3. ↑ a b c d Narbona Ruiz, Cristina. congreso.es. [dostęp 2017-04-08]. (hiszp.).
  4. ↑ La ex ministra Cristina Narbona, de la máxima confianza de Sánchez, será la presidenta del PSOE. elmundo.es, 10 czerwca 2017. [dostęp 2017-08-05]. (hiszp.).
  5. ↑ Relación completa de los senadores electos, cuatro de ellos por Madrid. lavanguardia.com, 29 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-29]. (hiszp.).
  6. ↑ PSOE y PP consiguen dos senadores cada uno en Madrid y Cs pierde el que tenía. lavanguardia.com, 11 listopada 2019. [dostęp 2019-11-11]. (hiszp.).
  7. ↑ Dámaris Fernández: Lista completa de los 350 diputados tras las elecciones generales del 23J. larazon.es, 24 lipca 2023. [dostęp 2023-07-24]. (hiszp.).
  8. ↑ Cristina Narbona. elmundo.es, kwiecień 2004. [dostęp 2018-06-07]. (hiszp.).
  9. ↑ Primicia: Josep Borrell y Cristina Narbona se han casado tras 20 años de convivencia. eleconomista.es, 21 listopada 2018. [dostęp 2021-02-05]. (hiszp.).
Pierwszy rząd José Luisa Rodrígueza Zapatero (2004–2008)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cristina_Narbona&oldid=71784812”