Curling był konkurencją olimpijską już na I Zimowych Igrzyskach Olimpijskich, które odbyły się w Chamonix, rywalizowały ze sobą wówczas tylko drużyny męskie. Zawody te przez długi czas nie były uznawane przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski, medale zostały przyznane dopiero w lutym 2006. Następnie curling nie znajdował się w programie olimpijskim, pojawiał się jednak jako dyscyplina pokazowa w 1932, 1988 i 1992. Turniej kobiet został zaprezentowany w 1988. Curling powrócił do grona dyscyplin olimpijskich podczas ZIO 1998 w Nagano.
W 1936 i 1964 dyscypliną pokazową było Stockschießen (tzw. niemiecki lub bawarski curling), zawody te nie są jednak wliczane jako curling.
Kwalifikacjami do igrzysk olimpijskich (Soczi 2014) są mistrzostwa świata kobiet i mężczyzn odbywające się na rok i dwa lata przed igrzyskami. Za uzyskanie danego miejsca otrzymuje się odpowiednią liczbę punktów, co prezentuje poniższa tabela.
Miejsce
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
Punkty
14
12
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
W mistrzostwach świata wyłania się po 7 drużyn, do rywalizacji automatycznie kwalifikuje się gospodarz. Dodatkowo organizowany jest specjalny turniej kwalifikacyjny, mogą w nim wystąpić reprezentacje, które nie zdołały awansować ze zdobytą liczbą punktów oraz te, które uczestniczyły w mistrzostwach świata trzy lata przed zimowymi igrzyskami olimpijskimi. Z tego turnieju kwalifikują się dwie najlepsze reprezentacje.
Turniej olimpijski rozgrywany jest systemem kołowym, każda z drużyn rozgrywa wówczas 9 meczów. Do fazy medalowej awansują cztery najlepsze drużyny, przy czym pod uwagę bierze się jedynie bilans wygranych i przegranych meczów. W przypadku większej liczby drużyn z takimi samymi wynikami rozgrywany jest mecz barażowy. W półfinale rywalizuje ze sobą pierwsza drużyna z czwartą i trzecia z drugą. Zwycięzcy spotykają się w finale i walczą o złoty medal, drużyny, które przegrały swoje półfinały grają o medal brązowy.