Cymothoa exigua

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cymothoa exigua[1]
Schiødte & Meinert, 1884
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

skorupiaki

Gromada

pancerzowce

Rząd

równonogi

Podrząd

Cymothoida

Rodzina

Cymothoidae

Rodzaj

Cymothoa

Gatunek

Cymothoa exigua

Cymothoa exiguagatunek pancerzowca z rodziny Cymothoidae. Pasożyt atakuje język, wchodząc do jamy gębowej ryb przez skrzela. Samica przyczepia się do języka, podczas gdy samiec przyczepia się do łuków skrzelowych poniżej i za samicą. Samice mają 8–29 mm długości i 4–14 mm szerokości. Samce mają około 7,5–15 mm długości i 3–7 mm szerokości[2].

Wysysa krew dzięki pazurom na trzech przednich parach nóg. Gdy pasożyt rośnie, coraz mniej krwi dostaje się do języka, który ostatecznie zanika. Pasożyt zastępuje wtedy język ryby przez przyłączenie swojego własnego ciała do mięśni końca języka. Ryba może użyć pasożyta jak normalnego języka. Cymothoa exigua najwyraźniej nie powoduje wielu innych uszkodzeń[3].

Jest to jedyny znany pasożyt funkcjonalnie zastępujący narząd nosiciela.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Niewiele wiadomo na temat cyklu życiowego C. exigua. Wykazuje rozmnażanie płciowe[4]. Młode osobniki prawdopodobnie najpierw przyczepiają się do skrzeli ryby i stają się samcami. W miarę dojrzewania stają się samicami, a zapłodnienie odbywa się na skrzelach. Zapłodnione jaja są trzymane w marsupium, podobnie do kangura[5]. Jeśli wśród dwóch samców nie ma samicy, jeden samiec może przekształcić się w samicę, gdy osiągnie długość 10 mm[6].

Wpływ na ludzi[edytuj | edytuj kod]

Uważa się, że C. exigua nie jest szkodliwa dla ludzi, z wyjątkiem tego, że może ugryźć, jeśli zostanie oddzielona od żywiciela i dotykana[7].

W Portoryko C. exigua była głównym przedmiotem pozwu przeciwko dużej sieci supermarketów; występuje w rybach z rodziny lucjanowatych ze wschodniego Pacyfiku, które są wysyłane na cały świat w celach komercyjnych. Klient w pozwie twierdził, że został zatruty przez zjedzenie izopoda ugotowanego wewnątrz ryby. Sprawa została jednak umorzona ze względu na fakt, że izopody nie są trujące dla ludzi, a niektóre z nich są nawet spożywane jako część regularnej diety[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cymothoa exigua, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Richard C. Brusca, A monograph on the Isopoda Cymothoidae (Crustacea) of the eastern Pacific, „Zoological Journal of the Linnean Society”, 73 (2), 1981, s. 117–199, DOI10.1111/j.1096-3642.1981.tb01592.x (ang.).
  3. R. C. Brusca & M. R. Gilligan. Tongue replacement in a marine fish (Lutjanus guttatus) by a parasitic isopod (Crustacea: Isopoda). „Copeia”, s. 813–816, 1983. DOI: 10.2307/1444352. 
  4. Richard C. Brusca, Matthew R. Gilligan, Tongue Replacement in a Marine Fish (Lutjanus guttatus) by a Parasitic Isopod (Crustacea: Isopoda), „Copeia”, 1983 (3), 1983, s. 813, DOI10.2307/1444352, JSTOR1444352 [dostęp 2023-06-16].
  5. Eman, M. Youssef, Nahla, H. Salam, Eissa I A M & Mona S. Zaki. Parasitological studies on the isopoda (Cymothoidae) parasites infesting some marine fishes at Suez Canal area at Ismailia Province, Egypt with a key to the cymothoid genera. „Life Science Journal”. 11 (1), s. 227–231, 2014. (ang.). 
  6. A Ruiz-L, J Madrid-V, Studies on the biology of the parasitic isopod Cymothoa exigua Schioedte and Meinert, 1884 and it's relationship with the snapper Lutjanus peru (Pisces: Lutjanidae) Nichols and Murphy, 1922, from commercial catch in Michoacan, „Ciencias Marinas”, 18 (1), 1992, s. 19–34, DOI10.7773/cm.v18i1.885, ISSN 2395-9053 [dostęp 2023-06-16].
  7. Rare tongue-eating parasite found [online], 9 września 2009 [dostęp 2023-06-16] (ang.).
  8. Wayback Machine [online], web.archive.org, 24 kwietnia 2018 [dostęp 2023-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-24].