Przejdź do zawartości

Cyryl (Stoiczkow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cyryl
Kosta Stoiczkow
Metropolita widyński
Ilustracja
Kraj działania

Bułgaria

Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1832
Berkowica

Data i miejsce śmierci

21 maja 1914
Widyń

Miejsce pochówku

Sobór św. Dymitra Sołuńskiego w Widyniu

Metropolita widyński
Okres sprawowania

1891–1914

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Bułgarski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Metropolia widyńska

Śluby zakonne

1857

Diakonat

1857

Prezbiterat

1870

Chirotonia biskupia

1872

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1872

Miejscowość

Stambuł

Miejsce

Cerkiew św. Szczepana

Konsekrator

Antym (Czałykow)

Współkonsekratorzy

Dosyteusz (Stojczew), Parteniusz (Trigłowski), Doroteusz (Spasow)

Cyryl, imię świeckie Kosta Stoiczkow (ur. 15 lipca 1832 w Berkowicy, zm. 21 maja 1914 w Widyniu) – bułgarski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie stracił rodziców. Po ukończeniu szkoły cerkiewnej w rodzinnej Berkowicy wstąpił jako posłusznik do Monasteru Cziprowskiego. W 1857 r. złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Cyryl. W tym samym roku został wyświęcony na hierodiakona[1]. W roku następnym na koszt monasteru wyjechał do Sremskich Karlovców, gdzie mógł kształcić się w serbskim seminarium duchownym. Naukę ukończył w 1863 r., po czym wrócił do Bułgarii. Niemal natychmiast po przekroczeniu granicy, gdy dotarł do Widynia, został aresztowany z poduszczenia miejscowego greckiego biskupa Paisjusza. W jego bagażu odnaleziono książkę poświęconą panowaniu cara Iwana Asena II, za co został przewieziony do Konstantynopola i skazany na więzienie. Trzy lata był więziony w Sivasie[1].

Zwolniony w 1866, udał się do Tulczy, gdzie przez cztery lata był diakonem w miejscowej cerkwi oraz nauczycielem. W 1870 r. został wyświęcony na hieromnicha. Krótko potem otrzymał godność archimandryty, powierzono mu przy tym nadzór nad wszystkimi bułgarskimi parafiami w Silistrze[1].

W 1872 r. w soborze św. Szczepana w Konstantynopolu został wyświęcony na biskupa bełogradczyckiego, wikariusza metropolii widyńskiej. W 1875 r. synod Egzarchatu Bułgarskiego mianował go metropolitą skopijskim. Musiał wyjechać ze Skopje, gdy w 1877 r. rozpoczęła się wojna rosyjsko-turecka. Udał się najpierw do Konstantynopola, następnie do Sofii, gdzie, nie mogąc wrócić do Skopje, służył, pozostając faktycznie bez katedry. W 1887 r. powierzono mu tymczasowy zarząd eparchii sofijskiej, po odsunięciu przez władze tureckie metropolity Melecjusza[1].

W 1888 r. powierzono mu tymczasowy zarząd metropolii widyńskiej, po śmierci jej ordynariusza, byłego egzarchy bułgarskiego Antyma. Kontynuował działania poprzednika na katedrze, inicjując budowę nowych świątyń i wymianę duchowieństwa, od którego wymagał godnego zachowania i odpowiedniego wyglądu. W 1902 r. darował 50 tys. złotych lewów na seminarium duchowne w Sofii[1]. Zmarł w 1914 r. w Widyniu i został pochowany przy tamtejszym soborze katedralnym św. Dymitra[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]