51°00′14″N 22°51′11″E/51,003889 22,853056Częstoborowice
| ||
 Kościół pw. śś. Apostołów Piotra i Pawła | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo |  lubelskie
| |
| Powiat | świdnicki | |
| Gmina | Rybczewice | |
| Liczba ludności (2011) | 461[1] | |
| Strefa numeracyjna | 81 | |
| Kod pocztowy | 21-065[2] | |
| Tablice rejestracyjne | LSW | |
| SIMC | 0390260 | |
Położenie na mapie gminy Rybczewice   Częstoborowice | ||
Położenie na mapie powiatu świdnickiego  Częstoborowice | ||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  Częstoborowice | ||
Położenie na mapie Polski  Częstoborowice | ||
| 51°00′14″N 22°51′11″E/51,003889 22,853056
| ||
Częstoborowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie świdnickim, w gminie Rybczewice[3][4].
W okresie Królestwa Polskiego istniała gmina Częstoborowice.
Wieś stanowi sołectwo gminy Rybczewice[5].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś szlachecka notowana w roku 1326-27 jako „Canstoborowicz”, położona nad rzeką Giełczew, historycznie w powiecie lubelskim parafii własnej. W roku 1359 graniczy z wsią Gorzków w ziemi chełmskiej. W roku 1465 z Rybczewicami. Pierwszym znanym włodarzem wsi był 1359 Wojsław Ziółkowski z Częstoborowic. Z podziału dóbr rodzinnych Częstoborowice przypadają w roku 1430 Wojciechowi, a następnie wdowie po nim Annie. W roku 1451 działy ziemskie wsi należały do kliku właścicieli: byli to Mikołaj z Rybczewic, Katarzyna Dłotowa, Stanisław z Koziegogrzbietu. Z początkiem wieku XVI, pobór płaci Jan Stryjeński z 1 łana kmiecego[6]. Wsi nadano prawo niemiecke, w roku 1457 wójtem był Stanisław Garbowski[7].
Częstoborowice, w roku 1531 pisano jako „Cząstoborowicze”. Była to wówczas wieś w powiecie krasnostawskim. W roku 1531 istniał tu już kościół parafialny. W roku 1676 Boglewski podsędek czerski daje pogłówne od 74 poddanych, 7 osób z dworu, 2 szlachty[6].
W wieku XIX Częstoborowice stanowiły wieś z folwarkiem oraz dobra w powiecie krasnostawskim, gminie Rybczewice, parafii własnej. We wsi kościół parafialny murowany z XVIII wieku, poariański. Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z roku 1827 r. było tu 37 domów i 216 mieszkańców. Około roku 1880 osad włościańskich było 48 z gruntem 803 morgi należącym do włościan. Dobra Częstoborowice składały się z folwarków: Częstoborowice i Podizdebno, a także wsi Częstoborowice. Rozległość dominalna dóbr wynosiła 1455 mórg. Parafia Częstoborowice podlegała dekanatowi w Krasnymstawie i liczyła 3890 dusz[8].
Powstanie styczniowe[edytuj | edytuj kod]
W dniu 30 lipca 1863[9] roku miała tu miejsce jedna z bitew powstania styczniowego – bitwa pod Częstoborowicami, zakończona przegraną powstańców.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych - Poczta Polska. „Spis numerów adresowych”, s. według indeksu nazw, 2013. Warszawa: Poczta Polska S.A..
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp online].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015 (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Rybczewice. Urząd Gminy Rybczewice. [dostęp online].
- ↑ a b Częstoborowice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo. Warszawa 1900.
- ↑ Częstoborowice [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
- ↑ Częstoborowice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
- ↑ Zieliński 1913 ↓, s. 97.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Zieliński. Spis chronologiczny i alfabetyczny bitew i potyczek 1863-1864. , 1913. Rapperswil: Stanisław Zieliński.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Częstoborowice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
- Częstoborowice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo. Warszawa 1900.
| |||||||||||||||||
