Czapetka kuminowa
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
czapetka kuminowa | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Syzygium cumini (L.) Skeels U.S.D.A. Bur. Pl. Industr. Bull. 248, 25 (1912) | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Czapetka kuminowa (Syzygium cumini) – gatunek drzewa z rodziny mirtowatych.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Zasięg naturalny obejmuje Afrykę (Kenia, Uganda, Tanzania) i tropikalne rejony Azji (Indie, Chiny, Bhutan, Sri Lanka, Malezja)[3]. Ponadto roślina ta rozprzestrzeniła się w Australii, na tropikalnych obszarach Afryki, Indii Zachodnich, Seszeli, Maskarenów, Galapagos i Hawajów, jest też uprawiana w wielu krajach świata[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Drzewo wysokie do 20 m o liściach całobrzegich, jajowatych bądź eliptycznych. Zakwita drobnymi kwiatami zebranymi w wiechy. Owocem jest drobna jagoda nasienna w kolorze ciemnofioletowym, 2-3 cm długości.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Drzewo uprawne dla smacznych owoców. Kora drzew wykorzystywana jest w garbarstwie.
Znaczenie w hinduizmie[edytuj | edytuj kod]
- Drzewo dźambu czczone jest jako sthalawryksza przy miejscu pielgrzymkowym (tirtha) w Ekamranatha w południowoindyjskim stanie Tamil Nadu[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-21] (ang.).
- ↑ a b c Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-10].
- ↑ Syzygium cumini, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ The hypaethral temples. W: K.R Srinivasan: Temple of South India. Wyd. 9. New Delhi: National Book Trust, 2008, s. 10, seria: India – The Land and the People. ISBN 978-81-237-2251-1. (ang.)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Identyfikatory zewnętrzne (takson):