Czarkowy (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czarkowy
gmina wiejska
1919–1954[1]
Państwo

 Polska

Województwo

1919–39: kieleckie (II RP)
1945–54: kieleckie (PRL)

Powiat

pińczowski

Siedziba

Krzczonów

Populacja (1921)
• liczba ludności


6945[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

17

brak współrzędnych

Czarkowy – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 roku w woj. kieleckim. Nazwa gminy pochodzi od wsi Czarkowy, lecz siedzibą władz gminy był Krzczonów[3][4].

W okresie międzywojennym gmina Czarkowy należała do powiatu pińczowskiego w woj. kieleckim. 1 kwietnia 1928 z gminy Czarkowy wyłączono wieś Kuchary, włączając ją do gminy Chotel[5].

Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 17 gromad: Charzewice, Czarkowy, Dębiany, Kamienna, Kocina, Kolosy, Krzczonów, Mikołajów, Ostrów, Rzemienowice, Sokolina, Stropieszyn, Szczytniki, Trębaczów, Wawrowice, Zagajów i Zięblice[6].

Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[7]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Czarkowy nie przywrócono[8], a jej dawny obszar wszedł głównie w skład gmin Nowy Korczyn w powiecie buskim i Opatowiec w powiecie kazimierskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. kieleckiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom III - Województwo Kieleckie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1925
  3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  4. Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Kolumna, 1948.
  5. Dz.U. z 1928 r. nr 31, poz. 302
  6. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  7. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  8. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312