Czarna-Cedron
 Rzeka w Górze Kalwarii | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 14,5 km |
| Źródło | |
| Miejsce | Budy Sułkowskie |
| Wysokość |
112 |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Wisła |
| Miejsce | |
| Wysokość |
87,5 |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Czarna (Czarna-Cedron) – rzeka, lewobrzeżny dopływ Wisły w okolicy Czerska. Do 1973 dolny odcinek rzeki Czarna, której główny bieg skierowano wówczas do Jeziorki[1]. Swój bieg rozpoczyna od bifurkacji w Budach Sułkowskich. Należy do rzek II rzędu.
Różne wykazy przedstawiają inaczej przebieg głównego koryta. Mapa Podziału Hydrograficznego Polski (MPHP) ciek od bifurkacji w Budach Sułkowskich określa jako Czarna-Cedron i nadaje mu identyfikator 2554. W Czersku znajduje się kolejna bifurkacja. Według MPHP ciek biegnie lewym ramieniem i wpada do Wisły w Górze Kalwarii między mostem kolejowym a drogowym. Prawe ramię ma nazwę Czarna i identyfikator 25536, a do Wisły wpada na południe od mostu drogowego[2]. Ponieważ MPHP jest mapą referencyjną dla gospodarki wodnej, w jej systemie wyróżniono jednolitą część wód powierzchniowych PLRW20001725549 Czarna-Cedron[3]. Z kolei Państwowego Rejestru Nazw Geograficznych (PRNG) nazwę Czarna stosuje dla odcinka od bifurkacji w Budach Sułkowskich oraz dla prawego ramienia od bifurkacji w Czersku, a dla lewego ramienia od niej nazwę Kanał Czarna-Cedron[4]. Podobnie przyjęto w wykazie hydronimów przygotowanym dla administracji rządowej[5].
Przepływa przez miejscowości: Sułkowice, Kiełbaska, Czaplinek, Wincentów, Szpruch, Brzumin.
Na wysokości wsi Boglewice przekopano kanał (Kanał Czarna-Kraska) o dł. ok. 2,5 km, którym swoimi wodami zasila rzekę Kraskę w miejscowości Wola Boglewska.
W systemie gospodarki wodnej jednolita część wód powierzchniowych Czarna-Cedron jest zaliczona do typu 17 (potok piaszczysty). W 2019 prawie wszystkie parametry fizykochemiczne mieściły się w normach dobrego stanu ekologicznego, ale ze względu na stan elementów biologicznych ostatecznie stan ekologiczny wód sklasyfikowano jako umiarkowany. Spośród badanych w tym samym roku substancji priorytetowych stwierdzono przekroczenie norm dobrego stanu chemicznego dla fluorantenu i kilku wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tablica 3.1.1 Podział hydrograficzny Polski (wersja skrócona). W: Juliusz Stachẏ: Atlas hydrologiczny Polski. T. II: Zeszyt 1. Metoda opracowania i zestawienia liczbowe. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1986, s. 89, 104.
- ↑ Mapa Podziału Hydrograficznego Polski w skali 1:10 000, 2014.
- ↑ a b Ocena stanu jednolitych części wód rzek i zbiorników zaporowych w latach 2014-2019 na podstawie monitoringu – tabela [xlsx], Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2020.
- ↑ geoportal.gov.pl [online], geoportal.gov.pl [dostęp 2021-07-27].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 40, ISBN 83-239-9607-5.