Przejdź do zawartości

Czechowice-Dziedzice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czechowice-Dziedzice
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Czechowice-Dziedzice, Urząd Miejski (2012)
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

bielski

Gmina

Czechowice-Dziedzice

Aglomeracja

bielska

Data założenia

XIV wiek (Czechowice)
połowa XV w. (Dziedzice)
1951 (Czechowice-Dziedzice)

Prawa miejskie

1 stycznia 1951[1] (de facto 1 października 1941[2])

Burmistrz

Marian Błachut

Powierzchnia

32,89[3] km²

Populacja (2024)
• liczba ludności
• gęstość


34 783[3]
1057,6 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 32

Kod pocztowy

43-502, 43-500,43-503

Tablice rejestracyjne

SBI

Położenie na mapie gminy Czechowice-Dziedzice
Mapa konturowa gminy Czechowice-Dziedzice, po prawej znajduje się punkt z opisem „Czechowice-Dziedzice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Czechowice-Dziedzice”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Czechowice-Dziedzice”
Położenie na mapie powiatu bielskiego
Mapa konturowa powiatu bielskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Czechowice-Dziedzice”
Ziemia49°54′40,79″N 19°00′27,00″E/49,911331 19,007500
TERC (TERYT)

2402044

SIMC

0939094

Hasło promocyjne: Czechowice-Dziedzice. Miasto z zapałem
Urząd miejski
Plac Jana Pawła II 1
43-502 Czechowice-Dziedzice
Strona internetowa
BIP

Czechowice-Dziedzice (niem. Czechowitz-Dzieditz, Czechowitz-Dziedzitz; do 21 listopada 1958 Czechowice[4]) – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie bielskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Czechowice-Dziedzice; miasto leży historycznie na Śląsku Cieszyńskim w aglomeracji bielskiej.

Miasto powstało w 1951 (de facto w 1941[2]) pod nazwą Czechowice (do 1958) z połączenia wsi Czechowice i wsi Dziedzice, których historia sięga średniowiecza. Dziedzice od końca XIX w. rozwijały się też jako węzeł kolejowy oraz ośrodek przemysłu. Współcześnie oprócz Czechowic i Dziedzic częściami miasta są m.in. Lipowiec, Ochodza, Olszyna, Renardowice, Żebracz i kilka mniejszych osiedli.

Czechowice-Dziedzice stanowią ośrodek przemysłowy z kopalnią węgla kamiennego, walcownią metali, fabryką sprzętu elektrotechnicznego oraz rafinerią. W roku 2020 zlikwidowano fabrykę zapałek, która działała od roku 1919. Była to ostatnia polska czynna fabryka zapałek.

Według danych z 2024 r. miasto miało 34 783 mieszkańców (124. miejsce w Polsce)[3]. Jest to piąte pod względem liczby ludności miasto w Polsce niebędące siedzibą powiatu (po Rumi, Markach, Ząbkach i Knurowie) oraz największe miasto niepowiatowe na terytorium gminy miejsko-wiejskiej[3].

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Położenie miasta

[edytuj | edytuj kod]

Czechowice-Dziedzice leżą w południowej części województwa śląskiego, w północnej części powiatu bielskiego, we wschodniej części gminy Czechowice-Dziedzice. Miasto leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego.

Miasto jest położone na lewym brzegu rzeki Białej przy jej ujściu do Wisły, w mezoregionie Dolina Górnej Wisły będącym częścią Kotliny Oświęcimskiej.

Czechowice-Dziedzice graniczą[5]:

 Osobny artykuł: Czechowice-Dziedzice (gmina).

Miejscowości gminy: miasto Czechowice-Dziedzice, Zabrzeg, Ligota, Bronów. Powierzchnia gminy: 66 km². Ludność gminy w 2011 r.: 43 920 mieszkańców (w tym 35 061 w mieście Czechowice-Dziedzice)[6].

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]
Osiedla Czechowic-Dziedzic

W mieście Czechowice-Dziedzice wydzielono oficjalnie 9 osiedli, które stanowią jednostki pomocnicze gminy[7].

Mieszkańcy rozróżniają jednak inne dzielnice, takie jak: Manhattan, Żebracz (Kopalnia), Grabowice, Podkępie, Ochodza, Świerkowice, Kamionka.

Zasoby naturalne

[edytuj | edytuj kod]

Na terenie Czechowic-Dziedzic znajdują się złoża węgla kamiennego co spowodowało powstanie kopalni KWK Silesia. W pobliżu znajdują się również pokłady solanki, wykorzystywane dziś w uzdrowisku w Goczałkowicach.

W pobliżu znajduje się również zapora na Wiśle tworząc sztuczny zbiornik wodnyZbiornik Goczałkowicki.

Ochrona przyrody

[edytuj | edytuj kod]

Na terenie gminy znajduje się rezerwat przyrody Rotuz i obszar Natura 2000 Dolina Górnej Wisły[8], której obszar w okresie lęgowym zasiedla co najmniej 1% populacji krajowej następujących gatunków ptaków: bączek, bąk, dzierzba czarnoczelna, mewa czarnogłowa, rybitwa białowąsa, rybitwa rzeczna, rybitwa czarna, szablodziób, ślepowron, cyranka, czernica, kokoszka, krakwa, krwawodziób, perkoz dwuczuby, płaskonos, sieweczka rzeczna, mewa śmieszka, zausznik. Na terenie gminy występują też 24 pomniki przyrody, w tym 23 drzewa pojedyncze i 1 aleja złożona z lip drobnolistnych[9].

Demografia

[edytuj | edytuj kod]
struktura ludności
dane z 31 XII 2010[10]
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 35061 100 18259 52 16802 48
gęstość zaludnienia 1062 553,3 509,2
wykształcenie
dane z Narodowego Spisu Powszechnego z 2002 roku[11]
brak podstawowe zawodowe średnie wyższe
osób 595 7657 9203 9623 2567
kobiet 305 4541 3849 5422 1410
mężczyzn 290 3116 5354 4201 1157


Czechowice-Dziedzice liczące ponad 35 tys. mieszkańców plasują się na 22. miejscu pod tym względem wśród miast województwa śląskiego. Liczba ludności od lat 90. utrzymuje się stale na poziomie około 35 000 mieszkańców. Według danych z 2017 r., miasto miało 35 631 mieszkańców[6].

W Czechowicach-Dziedzicach na 100 mężczyzn przypada 108 kobiet. W większości przedziałów wiekowych zauważalna jest większa liczba kobiet. Przewaga mężczyzn występuje w przedziale 15-39[10].

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Widok ogólny Dziedzic w latach 20. XX w.

Do XIX wieku

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana została w łacińskim dokumencie Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego), spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna ok. 1305 w szeregu wsi zobowiązanych do płacenia dziesięciny biskupstwu we Wrocławiu jako dwie osady[12][13][14]:

Item in Chothowitz theutonico fertones
Item in Chothowitz polonico decima more polonico, valet I) marcam

Dwie nazwy oznaczają funkcjonowanie tych dwóch osad na prawie polskim (iure polonico) i niemieckim (iure theuthonico). Wiązało się to z przeprowadzaną pod koniec XIII wieku na terytorium późniejszego Górnego Śląska wielką akcją osadniczą (tzw. łanowo-czynszową), zakładania nowych wsi i przenoszenia starych wsi na nowe prawo. Przenoszenie wsi z prawa polskiego na prawo niemieckie było też dość powszechną praktyką w całej Polsce w późnym średniowieczu. Czechowice niemieckie musiały powstać na pniu starszych Czechowic (polskich) a także głównie w oparciu o jej starszą ludność polską, na co wskazuje brak śladów prób wprowadzenia niemieckich elementów nazewniczych[15], tak więc przymiotnik niemiecki odnosił się raczej do lokacji tej wioski na prawie niemieckim i sposobu płacenia przez jej mieszkańców dziesięcin[16]. Czechowice niemieckie miały obowiązek opłacać podatek w wiardunku, a Czechowice polskie miały dostarczać dziesięcinę snopową[17]. Nie ulega wątpliwości, że Czechowice powstały na długo przed pierwszą wzmianką, gdyż jej mieszkańcy byli już w stanie płacić dziesięcinę wysokości dwóch grzywien[16].

W źródłach historycznych z XV wieku pojawiają się informacje o 3 wioskach znajdujących się na obecnym obszarze miasta: Czechowicach, Dziedzicach i Żebraczy (obecnie północno-wschodniej dzielnicy miasta). Pierwsze wzmianki w dokumentach pochodzą z 1430 w przypadku Czechowic (jako Czechowice, a nie Chatowice), z 1443 w przypadku Żebraczy[18] i z 1465 w przypadku Dziedzic.

Pod względem politycznym obszar miast znajdował się początkowo w granicach utworzonego w 1290 piastowskiego (polskiego) księstwa cieszyńskiego, będącego od 1327 lennem Królestwa Czech, a od 1526 roku w wyniku objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów wraz z regionem aż do 1918 roku w monarchii Habsburgów (potocznie Austrii). Gdy w 1572 powstało bielskie państwo stanowe w jego granicach znalazły się od początku Dziedzice, lecz Czechowice nie od razu weszły w jego skład[19] tworząc eksklawę Księstwa Cieszyńskiego. W latach 1456–1772 stanowiąca wschodnią granicę obecnego miasta rzeka Biała stanowiła granicę pomiędzy Królestwem Polskim a ziemiami Korony św. Wacława, a po I rozbiorze Polski, stała się wewnętrzną granicą austriacką oddzielającą Galicję od Śląska Austriackiego, co trwało do 1918 i odzyskania przez Polskę niepodległości. Podobnie w latach 1742–1918, stanowiącą północną granicę obecnego miasta rzeka Wisła była granicą prusko-austriacką.

Kościół parafialny pw. św. Katarzyny, (XV, XVIII w.)

Miejscową parafię pw. św. Katarzyny założono po 1342[16] i po raz pierwszy wzmiankowano w sprawozdaniu z poboru świętopietrza sporządzonym przez archidiakona opolskiego Mikołaja Wolffa w 1447 jako jedną z 51 w archiprezbiteracie cieszyńskim (pod nazwą Czechowicz)[20]. Na podstawie wysokości opłaty w owym sprawozdaniu liczbę ówczesnych parafian (we wszystkich podłegłych wioskach) oszacowano na 90[21]. Wtedy też na terenie Czechowic powstała pierwsza sakralna drewniana budowla, następnie w latach 1772–1779 przebudowana i na jej miejscu powstał kościół pw. św. Katarzyny[22].

Już w XIV wieku Czechowice były wsią szlachecką. Na przełomie XIV i XV wieku jej właścicielami byli bracia Mikołaj i Zbrosław. W latach 30. XV wieku jej właścicielem był Mikołaj Czelo, którego rodzina w następnych dziesięcioleciach urosła do jednej z najbardziej znaczących rodzin szlacheckich księstwa cieszyńskiego[23]. Częściowy podział Czechowic nastąpił po śmierci cieszyńskiego kanclerza Henryka Czelo w 1500 roku pomiędzy jego synów, jednak z czasem cały majątek ojca skupił się w rękach Kacpra Czelo[24]. W okresie Reformacji Czelowie pozostali katolikami, podobnie jak nowi właściciele Czechowic, tj. Sokołowscy z Sokołowic[25]. W trakcie ich rządów kościół św. Katarzyny przez cały czas pozostawał w rękach katolików[26]. W 1675 Czechowice zostały nabyte przez Fryderyka Aleksandra barona Kotulińskiego z Kotulina. Jego syn i następca Franciszek Karol Kotuliński został starostą Dolnego i Górnego Śląska[27]. W latach 1765–1856 właścicielami Czechowic była z kolei rodzina Renardów[27].

Najstarsze osadnictwo Czechowic rozciągało się wzdłuż Potoku Czechowickiego[28]. W dobrach należących do właścicieli Czechowic z czasem rowijały się liczne niewielkie osady, które były często bądź wchłonięte lub administracyjnie podporządkowane. W 1602 po raz pierwszy wzmiankowano dwie niewielkie osady w pobliżu Czechowic: Bożyszka i Trzemsza, przy czym ta druga została założona prawdopodobnie w XVI wieku na gruntach Czechowic, w XVI i XVII wieku ich panem był Joachim Sokołowski[29]. W 1795 powstała kolonia Renardowice. Czechowice wchłonęły również starą osadę Komorowice przezwaną Czechowicką dla odróżnienia od Komorowic Niemieckich i Polskich, wzmiankowaną w dokumencie Liber Fundationis Episopatus Vratislaviensis jako Muthindorf (później Mückendorf, od niemieckiego mücke czyli komar). Stało się to przede wszystkim wraz z powstaniem nowoczesnej samorządnej gminy w drugiej połowie XIX wieku.

XIX wiek: Rozwój przemysłu

[edytuj | edytuj kod]
Familoki na Żebraczu

Do połowy XIX w. Czechowice i Dziedzice były niewielkimi wsiami granicznymi na północno-wschodnim krańcu Księstwa Cieszyńskiego. Później rozwój tych miejscowości był ściśle związany z biegnącymi tędy liniami kolejowymi. W 1855 Dziedzice otrzymały pierwsze połączenie kolejowe z Boguminem oraz pobliskim Bielskiem w ramach Kolei Północnej. W kolejnym roku linię tę przedłużono do Oświęcimia, a w następnych latach do Krakowa i Lwowa. Kiedy w 1867 zbudowano kolejną linię do leżącej ówcześnie w Prusach Pszczyny, Dziedzice stały się jednym z największych węzłów kolejowych na północy Austro-Węgier. W 1889 ułożono drugą linię torów na trasie Bogumin-Dziedzice aby usprawnić transport. Przy tej właśnie linii kolejowej zaczęły powstawać pierwsze duże zakłady przemysłowe: fabryka podkładów kolejowych (1890), rafineria nafty „Schodnica” (1896), fabryka przetwórstwa metalowego „Cynkownia” (1896), Kopalnia Węgla Kamiennego „Silesia” (wiercenia rozpoczęto w 1900), rafineria nafty „Vacuum Oil Company” (1905), zakład przetworów żywicznych, przetwórnia ryb morskich, fabryka brykietów węglowych, kilka cegielni i inne. W tym samym okresie nastąpił gwałtowny rozwój Dziedzic, zarówno pod względem demograficznym, jak i kulturowo-oświatowym. Były one bardzo silnym ośrodkiem polskiej myśli narodowej na skalę całego Śląska Cieszyńskiego. Rozrost gospodarczy – i siłą faktu ludnościowy – ośrodka czechowickiego i dziedzickiego nie uchodzi także uwagi Kościoła rzymskokatolickiego, czego wyrazem jest założenie przez jezuitów Domu Rekolekcyjnego (1905) z myślą o potrzebach środowiska robotniczego nie tylko miejscowego, ale i całego Śląska Cieszyńskiego i Górnego Śląska; stanowił on jednocześnie odpowiedź polskiego Towarzystwa Jezusowego na skierowany do jezuitów na świecie apel wzmożenia troski duszpasterskiej względem środowisk robotniczych i klasy robotniczej.

Według austriackiego spisu ludności z 1900 w Czechowicach w 420 budynkach na obszarze 2831 hektarów mieszkało 3964 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 140 os./km², z tego 3798 (95,8%) mieszkańców było katolikami, 72 (1,8%) ewangelikami a 94 (2,4%) wyznawcami judaizmu, 3481 (87,8%) było polsko-, 253 (6,4%) niemiecko- a 46 (1,2%) czeskojęzycznymi. Z kolei w Dziedzicach w 156 budynkach na obszarze 564 hektarów mieszkało 1618 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 286,9 os./km², z tego 1492 (92,2%) mieszkańców było katolikami, 40 (2,5%) ewangelikami a 86 (5,3%) wyznawcami judaizmu, 1322 (81,7%) było polsko-, 192 (11,9%) niemiecko- a 36 (2,2%) czeskojęzycznymi[30]. Łącznie w 576 budynkach na obszarze 3395 (33,95 km²) hektarów mieszkało 5582 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 164,4 os./km², z tego 5290 (94,8%) mieszkańców było katolikami, 112 (2%) ewangelikami a 180 (3,2%) wyznawcami judaizmu, 4803 (86%) było polsko-, 445 (8%) niemiecko- a 82 (1,5%) czeskojęzycznymi. Do 1910 roku łączna liczba budynków wzrosła do 751 a mieszkańców do 9492 osób (gęstość zaludnienia 279,6 os./km²), w tym w Czechowicach blisko dwukrotnie do 7056 a w Dziedzicach do 2436. Odsetek osób niemieckojęzycznych wzrósł do 9,2% a czeskojęzycznych do 3,9%, ewangelików do 3,4%, żydów do 3,8%[31].

Drużyna Sokoła w Dziedzicach, która w 1914 roku wstąpiła do Legionu Śląskiego.

Po upadku monarchii austro-węgierskiej w 1918 i podziale Śląska Cieszyńskiego w 1920, Czechowice i Dziedzice znalazły się w granicach Polski. Nadal trwał rozwój przemysłowy Dziedzic, który wkrótce pociągnął za sobą rozwój sąsiednich Czechowic. Powstała fabryka Spółki Akcyjnej Przemysłu Elektrycznego „Czechowice” (1921), Fabryka Kabli Clement Zahm Spółka z o.o. (1928), fabryki zapałek, maszyn i pomp, rowerów, papieru i wiele innych. Nadal wysoka była aktywność kulturalna i polityczna mieszkańców. Powstało kilka domów kultury, w których działały Macierz Szkolna Księstwa Cieszyńskiego, Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Dziedzicach, „Siła”, Związek Strzelecki, Związek Legionistów Polskich. Działało kilka chórów, kilka amatorskich scen teatralnych, kina i liczne kluby sportowe. Czechowice i Dziedzice znalazły się w gronie przodujących gmin w ówczesnym województwie śląskim. W latach 30. w dzielnicy Lesisko powstało nowe centrum administracyjno-usługowe w ówczesnej gminie Czechowice.

II wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]
Pomnik poświęcony ponad 100 polskim Żydom zamordowanym w 1945

W okresie okupacji niemieckiej tereny te zostały włączone do Rzeszy Niemieckiej. Rozpoczęły się przymusowe zsyłki na roboty w głąb Rzeszy, wywłaszczenia, łapanki uliczne i domowe, deportacje do obozów koncentracyjnych, wyroki śmierci i publiczne egzekucje. Zniszczono całe polskie życie organizacyjne i polityczne oraz polskie szkolnictwo. Do 1940 istniały samodzielne gminy Czechowice i Dziedzice, które wkrótce połączono w jedną jednostkę organizacyjną. Podczas okupacji Niemcy zmienili nazwę Czechowic na Tschechowitz (1943-45). W miejscowości od 1942 roku funkcjonował jeden z sieci obozów koncentracyjnych administrowany przez Hauptamt Volksdeutsche Mittelstelle przeznaczonych dla Polaków na Śląsku – Polenlager Tschechowitz-Dzieditz[32].

W 1945 w ramach ofensywy styczniowej wojska Armii Czerwonej dotarły do Czechowic-Dziedzic, i pomimo znacznego oporu ze strony wojsk niemieckich 8 lutego 1945 przerwały trwającą od 1939 okupację niemiecką. W zdobyciu miasta uczestniczył 101 Korpus Armijny z 38 Armii należącej do 4 Frontu Ukraińskiego[33]. Pierwszym komendantem posterunku Milicji Obywatelskiej został żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych Henryk Flame, który w kwietniu 1945 przeszedł do konspiracji.

Dzieje powojenne

[edytuj | edytuj kod]

Od maja 1945 do 11 kwietnia 1949 na terenie Dziedzic funkcjonował Specjalny Punkt Etapowy Zachodni, jeden z trzech największych w Polsce punktów repatriacyjnych, przez który przewinęło się około 500 tys. ludzi (z ogólnej liczby 1,3 mln repatriantów)[34]. Po zakończeniu II wojny światowej gmina bardzo szybko podniosła się z wojennych strat. Początkowo istniała zbiorowa gmina Czechowice-Dziedzice, następnie podzielona na dwie odrębne jednostki. 1 stycznia 1951 gminę Dziedzice włączono do gminy Czechowice, nadając równocześnie (powiększonej) gminie Czechowice prawa miejskie i zachowując „Czechowice” jako nazwę miasta[1]. Wywołało to niezadowolenie mieszkańców Dziedzic, którzy podjęli działania na rzecz przywrócenia nazwy Dziedzice. W wyniku tych starań 22 listopada 1958 zmieniono nazwę miasta na Czechowice-Dziedzice[4], która obowiązuje do dnia dzisiejszego.

Pomnik Braterstwa Broni z czasów PRL zdemontowany w 2021 roku

W 1975, po reformie administracyjnej kraju, miasto pozostało w województwie katowickim pomimo sąsiedztwa z Bielskiem-Białą, stolicą nowo powstałego województwa bielskiego. Dwa lata później przyłączono do Czechowic-Dziedzic ówczesną gminę Ligota (Ligota, Bronów, Zabrzeg) oraz gminę Bestwina (Bestwina, Bestwinka, Janowice, Kaniów), która uzyskała ponowną niezależność w 1982. Od 1999 gmina Czechowice-Dziedzice przynależy do województwa śląskiego (powiat bielski). Pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX stulecia w czasie burmistrzowania Jana Bergera nastąpiło również lepsze uzgodnienie insygniów miejskich z odczuciami mieszkańców. W odpowiedzi na starania miasta przygotowano od 1999 nowe insygnia, ostatecznie zatwierdzone w 2001. Także w 1999 Stolica Apostolska ustanowiła patronem miasta św. Andrzeja Bobolę[35], co nastąpiło w odpowiedzi na starania miasta, pamiętającego, iż miasto to było pierwszym miejscem uroczystego postoju relikwii Świętego przy ich powrocie do kraju, jak również jego wstawiennictwu przypisywano wsparcie w katastrofach przemysłowych, zwłaszcza przy zatrzymaniu pożaru rafinerii.

Miasto nawiedziły powodzie w latach 2010[36] i 2024[37], powodując znaczne szkody.

Symbole miasta

[edytuj | edytuj kod]
Logo Czechowic-Dziedzic
  • Herb miasta przedstawia złotego półorła śląskiego na błękitnym tle oraz wizerunek św. Andrzeja Boboli – patrona miasta.
  • Flaga miasta jest błękitna z czarnym pasem u dołu. Czarny pas symbolizuje katastrofy, w których zginęło 98 osób: Pożar w rafinerii w 1971 oraz katastrofy górnicze (1974, 1979).
  • Logo miasta zostało stworzone w 2011 roku przez Pawła Kapczyńskiego – laureata konkursu rozpisanego przez władze miejskie[38]. Tworzy go zaokrąglony niebieski pas przecinany przez zielony, nad którym znajduje się czerwona kropka. Niebieski kolor symbolizuje rzeki i zbiorniki wodne, zielony do natury, bogactwa przyrodniczego, lasów, a pomarańczowa kropka wskazuje na zapał, pasję i pracowitość, które charakteryzują mieszkańców Czechowic-Dziedzic oraz podkreśla ciepło i kolor życia.. Logo zostało przyjęte uchwałą nr XXIII/198/12 Rady Miejskiej w Czechowicach-Dziedzicach z dnia 29 maja 2012 r[39].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Obiekty zabytkowe

[edytuj | edytuj kod]
Pałac Kotulińskich

Do obiektów zabytkowych Czechowic-Dziedzic wyróżnionych w rejestrze zabytków województwa śląskiego należą[40]:

  • Pałac Kotulińskich, wybudowany 1729 r. – poł. XVIII w., rokokowy. Obok park o pow. 1 ha z aleją bukową.
  • Zespół zabudowań dworskich (przy pałacu Kotulińskich): spichlerz pierwotnie warowna siedziba właścicieli, 2 czworaki, zarządcówka, stajnia, budynek ogrodowy, założenie terenów zielonych (w tym 3 stawy i 3 aleje spacerowe)
  • Kościół parafialny pw. św. Katarzyny, w latach 1722–1729 ufundowany przez K. Kotulińskiego, późnobarokowy, wieża z 1800 r. Przy plebanii znajdują się pomniki przyrody: 2 dęby o obwodach 460 i 350 cm
  • Kaplica obok kościoła parafialnego pw. Wspomożenia Wiernych
  • Dom murowany nr 48 przy ul. Legionów 13
  • Budynek mieszkalny przy ul. Legionów 48
  • Kamienica usługowo-mieszkalna przy ul. Niepodległości 2-2a (nr rej. A/1320/23 z 8 grudnia 2023 r.[41])
  • Budynek dworca kolejowego wybudowany w 1855 r.
  • Kościół parafialny pw. NMP Wspomożenia Wiernych, wybudowany na cmentarzu w latach 1882–1890, rozbudowany w 1937 r. Kaplica pochodzi z 1841 r., kostnica z XVIII w.[42]

Obiekty historyczne

[edytuj | edytuj kod]
Jezuicki ośrodek duszpasterski
Pomnik Wolności, przed komisariatem policji
Kościół parafialny pw. NMP Wspomożenia Wiernych
Miejski Dom Kultury oraz Kino „Świt”

Obiekty nieznajdujące się w rejestrze zabytków pełniące funkcję historyczną bądź kulturową:

  • Jezuicki ośrodek duszpasterski, popularnie określany jako „Klasztor” – od nazwy domu zakonnego. Rozbudowany obecnie jako ośrodek duszpasterski najpierw powstał w 1905 r. jako Dom Rekolekcyjny św. Józefa. W latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia utworzono przy „Klasztorze” parafię prowadzoną przez jezuitów pod tym samym wezwaniem św. Józefa i korzystającą ze wspólnych pomieszczeń z Domem Rekolekcyjnym. Z chwilą wybudowania świątyni pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli zmieniono także tytuł parafii, wciąż stanowiącej część jezuickiego ośrodka duszpasterskiego – na par. pw. św. Andrzeja Boboli. W tym kościele miało miejsce ogłoszenie św. Andrzeja Boboli Patronem Miasta, z woli Stolicy Apostolskiej dokonane w 1999 r. przez Ks. Bp. bielsko-żywieckiego Tadeusza Rakoczego.
  • Kościół parafialny pw. NMP Królowej Polski. Wybudowany w 1939 roku.
  • Familoki na osiedlu górniczym Żebracz
  • Budynek Szkoły Podstawowej nr 1
  • Budynek Szkoły Podstawowej nr 4

Pomniki

[edytuj | edytuj kod]

Współczesne:

  • Pomnik poświęcony ponad 100 polskim Żydom zamordowanym w 1945 roku
  • Pomnik poświęcony ofiarom pożaru rafinerii w 1971 roku
  • Pomnik Wolności (zniszczony w 1939, odbudowany w 2018[43]) na Skwerze Stulecia

Dawne:

  • Pomnik Braterstwa Broni z 1953 roku przy rondzie Solidarności (zdemontowany w 2021)[44].

Cmentarze

[edytuj | edytuj kod]
  • Katolicki cmentarz przy kościele NMP Wspomożenia Wiernych przy ul. Legionów[45]
  • Cmentarz parafialny przy kościele św. Katarzyny przy ul. Kopernika[45]
  • Cmentarz ewangelicki przy ul. Łagodnej
  • Nieczynny cmentarz żydowski przy ul. Szkolnej

Dodatkowo, w centrum miasta, na Skwerze Stulecia znajduje się otwarty w 2015 roku komisariat policji[46].

Kultura

[edytuj | edytuj kod]

Miejska Biblioteka Publiczna

[edytuj | edytuj kod]

Miejska Biblioteka Publiczna działa od 1949 roku. Jej zbiory na koniec 2010 roku liczyły 269 757 woluminów oraz zarejestrowano 12 533 czytelników[47].

W 2011 roku czechowicka biblioteka zajęła pierwsze miejsce w ogólnopolskim rankingu bibliotek przygotowanym przez dziennik Rzeczpospolita oraz Instytut Książki[48].

Miejski Dom Kultury

[edytuj | edytuj kod]

Miejski Dom Kultury powstał w 1924 roku. Placówka jest m.in. głównym organizatorem odbywających się w mieście kulturalnych imprez cyklicznych. Od 1925 roku przy MDKu dzała również Kino Świt[49].

W MDKu działalność prowadzi również Izba Regionalna, a także Czechowicki Teatr Muzyczny „Movimento”[50]. Swą siedzibę ma tam Towarzystwo Przyjaciół Czechowic-Dziedzic.

Imprezy cykliczne

[edytuj | edytuj kod]

Głównymi organizatorami cyklicznych imprez kulturalnych w Czechowicach-Dziedzicach są Miejski Dom Kultury oraz Miejska Biblioteka Publiczna[52].

  • Karnawałowy Ogródek Teatralny – KOT
  • Tydzień Filmu Polskiego – Filmowe Polonica
  • Wiosenne Parady Taneczne
  • Dni Czechowic-Dziedzic
  • Czechowickie Prezentacje Filmowe
  • Jesienny Festiwal Muzyczny „Alkagran”
  • Zimowe Spotkania Teatralne
  • Dajcie Dzieciom Uśmiech – impreza integracyjna dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej
  • Bawimy się razem – impreza integracyjna dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej
  • Międzynarodowy Dzień Literatury Dziecięcej „Noc z Andersenem”
  • „Spotkania, które cieszą” – cykliczne spotkania dla dzieci niepełnosprawnych
  • Tydzień Bibliotek
  • Cała Polska Czyta Dzieciom – Korowód Młodości
  • Galeria „Ex Libris” – wystawy i spotkania
  • Doroczne spotkania dla najlepszych czytelników
  • Akcje „Lato w bibliotece” oraz „Zima w bibliotece"
  • Koncerty charytatywne Stowarzyszenia Nowa Inicjatywa[53]
  • Gazeta Czechowicka
  • Biuletyn samorządowy Czechowic-Dziedzic
  • Gazeta Region

Edukacja

[edytuj | edytuj kod]
Szkoła Podstawowa nr 4 im. Orła Białego

W Czechowicach-Dziedzicach działa 12 przedszkoli, w tym jedno katolickie. Funkcjonuje tu również 12 szkół podstawowych (w tym dwie specjalne i jedna katolicka).

Na etapie szkoły średniej funkcjonuje Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie oraz zespoły szkół: Zespół Szkół „Silesia”, Zespół Szkół Technicznych i Licealnych im. Stanisława Staszica oraz Zespół Szkół Handlowo-Usługowych. Szkołę zawodową prowadzi również Zespół Szkół Specjalnych nr 4.

Spośród szkół wyższych na terenie miasta działają ośrodki dydaktyczne Politechniki Krakowskiej oraz Wyższej Szkoły Społeczno-Ekonomicznej w Warszawie.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Przemysł

[edytuj | edytuj kod]
PG Silesia

Czechowice-Dziedzice są miastem przemysłowym leżącym w Bielskim Okręgu Przemysłowym obejmującym teren od Cieszyna po Andrychów.

Działalność przemysłowa obejmuje między innymi sektory: samochodowy, elektroenergetyczny, metalurgii miedzi, kabli i przewodów, wyrobów elektrotechnicznych, organiczny, ceramiki budowlanej, betonów, tartaczny, zapałczany, odzieży i bielizny osobistej, mięsny i piekarniczy.

Do największych działających tu zakładów należą[54]: Valeo, PG Silesia, PKP Cargo S.A. Zakład Taboru, Walcownia Metali Dziedzice S.A., Lotos Terminale S.A. oraz TRW Automotive.

Pod koniec 2020 roku PCC Consumer Products Czechowice podjął decyzje o zamknięciu ostatniej w Polsce, posiadającej 100-letnie tradycje fabryki zapałek[55].

Handel

[edytuj | edytuj kod]
Stara Kablownia

Na terenie dawnej fabryki kabli otwarto w 2013 roku centrum handlowe Stara Kablownia[56]. Jej powierzchnia użytkowa wynosi 19 000 m²[57].

Poza Starą Kablownią największe sklepy w mieście to Kaufland, Dom Handlowy „Dziedzic”, prowadzony przez Zeta sp. z o.o. oraz „Walcownik” prowadzony przez Społem PSS.

Na terenie miasta znajduje się jedno targowisko mieszczące się na Placu Targowym pomiędzy ulicami Jana Sobieskiego i Targową.

Obiekty sportowe

[edytuj | edytuj kod]

Spośród obiektów sportowo-rekreacyjnych, miasto posiada[58]:

  • Stadion Miejski
  • Basen kryty „Wodnik”
  • Kąpielisko miejskie
  • Lodowisko
  • 3 boiska w ramach projektu Orlik 2012
  • Staw kopalniany „Kopalniok"

Kluby sportowe

[edytuj | edytuj kod]
Męska sekcja gimnastyczna TG Sokół w Dziedzicach w 1930 roku.

Jedną z pierwszych organizacji sportowych w mieście było Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Dziedzicach jedno z najstarszych na Śląsku Cieszyńskim gniazd Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” utworzonego w czerwcu 1905 roku[59]. W dwudziestoleciu międzywojennym w ramach lokalnego Sokoła działała drużyna gimnastyczna pod kierownictwem p. Szostaka oraz sekcja piłki nożnej o nazwie „Grażyna”, na której potrzeby zbudowano boisko sportowe[59].

Wspólnoty wyznaniowe

[edytuj | edytuj kod]
Kościół parafialny pw. Jezusa Chrystusa Odkupiciela

W Czechowicach-Dziedzicach mieści się siedziba dekanatu czechowickiego, w którego skład wchodzi 12 parafii, z których w mieście zlokalizowanych jest 8: św. Andrzeja Boboli, św. Barbary, Jezusa Chrystusa Odkupiciela, św. Katarzyny, św. Maksymiliana Kolbego, NMP Królowej Polski, NMP Wspomożenia Wiernych, św. Stanisława Biskupa i Męczennika.

Miasto jest położone na terenie diecezji cieszyńskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, który obejmuje parafię w Czechowicach-Dziedzicach[61]. W mieście działalność duszpasterską prowadzą także inne kościoły protestanckie: Chrześcijańska Wspólnota Ewangeliczna (placówka misyjna Czechowice-Dziedzice)[62], Kościół Adwentystów Dnia Siódmego (zbór w Czechowicach-Dziedzicach)[63] oraz Kościół Zielonoświątkowy (zbór „Nowe Życie”)[64].

Swoją działalność na terenie miasta prowadzą również dwa zbory Świadków Jehowy[65][66] (Sala Królestwa ul. Legionów[67]) oraz Świecki Ruch Misyjny „Epifania”[68].

Polityka

[edytuj | edytuj kod]

Samorząd

[edytuj | edytuj kod]
Budynek Urzędu Miejskiego

Czechowice-Dziedzice są siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Zgodnie z ustawą o samorządach z 1990 roku, gmina posiada Burmistrza Miasta i Gminy – organ władzy wykonawczej i Radę Miejską – organ władzy stanowiącej i kontrolnej.

Funkcję burmistrza od 2006 roku pełni Marian Błachut. W latach 1990–2006 funkcję burmistrza pełnił Jan Berger. W wyborach samorządowych w 2018 roku Marian Błachut został wybrany na czwartą kadencję uzyskując 13307 głosów w I turze wyborów, co stanowi 69,02% ważnych głosów[69].

Rada Miejska w Czechowicach-Dziedzicach jest organem stanowiącym i kontrolnym gminy. W jej skład wchodzi 21 radnych wybranych przez mieszkańców w wyborach powszechnych[70]. Funkcję przewodniczącego Rady VIII kadencji (2018-2023) pełni Damian Żelazny[71].

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]
Miasta partnerskie[72]
Miasto Kraj Data podpisania umowy
Hiddenhausen  Niemcy 13 marca 1991
Łomża  Polska marzec 1993
Słonim  Białoruś marzec 1996
Orłowa  Czechy wrzesień 2001
Żylina  Słowacja 30 stycznia 2009
Cortona  Włochy 20 marca 2014
Rajec  Słowacja 11 lipca 2018

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Komunikacja miejska

[edytuj | edytuj kod]
Dworzec autobusowy

Na terenie Czechowic-Dziedzic działa Przedsiębiorstwo Komunikacji Miejskiej Czechowice-Dziedzice, działające od 1 czerwca 1980 roku[73]. Zakład działał wcześniej jako oddział Zakładu Komunikacyjnego nr 7 w Tychach, który wchodził w skład Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacji w Katowicach.

Ponadto do Czechowic-Dziedzic kursuje również linia nr 50 Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego w Bielsku-Białej, jeżdżą też autobusy PKS Bielsko-Biała oraz działa prywatna firma przewozowa Mar-Bus obsługująca linie do Bronowa i Pszczyny.

Transport kolejowy

[edytuj | edytuj kod]
Dworzec kolejowy

W Czechowicach-Dziedzicach znajduje się węzeł kolejowy, przez który przebiegają dwie linie kolejowe: linia 93 TrzebiniaZebrzydowice oraz linia 139 KatowiceSkalité-Serafínov. Pociągi jeżdżą w kierunku Bielska-Białej, Katowic, Krakowa i Zebrzydowic. Miasto posiada 3 stacje kolejowe:

Transport drogowy

[edytuj | edytuj kod]
Ulica Juliusza Słowackiego – deptak widziany ze skrzyżowania z ulicą Kolejową

Przez miasto przebiega Droga krajowa nr 1, będąca częścią trasy europejskiej E75. Droga jest położona w zachodniej części miasta. Wzdłuż drogi znajduje się 9 skrzyżowań, w tym 5 z sygnalizacją świetlną. Łączna długość dróg publicznych wynosi około 258 km, z czego 74 km stanowią drogi powiatowe, a 169 km drogi gminne[74].

Rolę deptaka spełnia fragment ul. Juliusza Słowackiego między ulicami Kolejową i Niepodległości oraz Plac Wolności.

Transport lotniczy

[edytuj | edytuj kod]

Czechowice-Dziedzice nie posiadają własnego lotniska. Na terenie Kaniowa wybudowano lotnisko Kaniów i Bielski Park Techniki Lotniczej w Bielsku Białej, którego otwarcie nastąpiło 11 września 2008[75]. W ramach inwestycji, oprócz pasa startowego o długości 700 metrów i szerokości 22 metrów powstaje 7500 m² hal produkcyjnych, 2500 m² hangarów, stacja paliw, budynek kontroli lotów. W Bielskim Parku Techniki Lotniczej ma odbywać się produkcja samolotów (Orka EM-11C), szybowców, samolotów ultralekkich i symulatorów lotów. Lądowisko ma działać w otoczeniu budowanych zakładów, ale ma też spełniać funkcję punktu tankowania dla samolotów lecących na południe Europy, jak również planowana jest usługa powietrznego taxi.

Najbliższe lotnisko to lotnisko Bielsko-Biała Aleksandrowice.

W obrębie 100 km znajdują się dwa międzynarodowe porty lotnicze w Polsce:

oraz jedno w Czechach

W 2013 powstało prywatne, śmigłowcowe lądowisko Czechowice.

Ludzie związani z miastem

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Czechowicami-Dziedzicami.

Honorowi obywatele Czechowic-Dziedzic

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1950 r. w sprawie zniesienia gminy Dziedzice, zmiany granic niektórych gmin oraz nadania ustroju miejskiego gminie Czechowice (Dz.U. z 1950 r. nr 57, poz. 514).
  2. a b Gemeinde Tschechowitz-Dziedzitz [online], www.territorial.de [dostęp 2019-04-03].
  3. a b c d Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2024 [dostęp 2024-10-23] (pol.).
  4. a b M.P. z 1958 r. nr 89, poz. 496
  5. Położenie geograficzne [online], Gmina Czechowice-Dziedzice [dostęp 2022-12-19] (pol.).
  6. a b Główny Urząd Statystyczny – Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2017 roku. [dostęp 2019-03-10].
  7. UM w Czechowicach-Dziedzicach: Jednostki pomocniczne. czechowice-dziedzice.pl. [dostęp 2010-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)].
  8. Natura 2000. Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach. [dostęp 2012-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)]. (pol.).
  9. Pomniki przyrody. Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach. [dostęp 2022-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-18)]. (pol.).
  10. a b Bank Danych Lokalnych Głównego Urzędu Statystycznego: Ludność. Stan ludności i ruch naturalny. Ludność wg grup wieku i płci (Stan w dniu 31 XII 2010 r.). 2012-03-02. [dostęp 2012-05-14]. (pol.).
  11. Bank Danych Lokalnych Głównego Urzędu Statystycznego: Narodowy Spis Powszechny 2002 – Ludność. Wykształcenie ludności. Ludność wg płci i poziomu wykształcenia. 2009-01-06. [dostęp 2012-05-14]. (pol.).
  12. Panic 2010 ↓, s. 296.
  13. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (online). [w:] www.dokumentyslaska.pl [on-line]. [dostęp 2013-07-22].
  14. H. Markgraf, J. W. Schulte: Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis. Breslau: Josef Max & Comp., 1889.
  15. Panic 2010 ↓, s. 401.
  16. a b c Panic 2010 ↓, s. 402.
  17. Franciszek Maroń. Rozwój sieci parafialnej w diecezji katowickiej aż do końca XV wieku. „Rozwój sieci parafialnej w diecezji katowickiej aż do końca XV wieku”, s. 101-167, 1969. 
  18. Panic 2011 ↓, s. 307.
  19. Panic 2011 ↓, s. 226.
  20. Registrum denarii sancti Petri in archidiaconatu Opoliensi sub anno domini MCCCCXLVII per dominum Nicolaum Wolff decretorum doctorem, archidiaconum Opoliensem, ex commisione reverendi in Christo patris ac domini Conradi episcopi Wratislaviensis, sedis apostolice collectoris, collecti. „Zeitschrift des Vereins für Geschichte und Alterthum Schlesiens”. 27, s. 369-372, 1893. Breslau: H. Markgraf. (niem.). 
  21. Panic 2010 ↓, s. 321.
  22. Strona Miasta. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-14)].
  23. Panic 2010 ↓, s. 237-241.
  24. Panic 2010 ↓, s. 237.
  25. Panic 2011 ↓, s. 271.
  26. Panic 2011 ↓, s. 294.
  27. a b Mariusz Makowski: Szlacheckie siedziby na Śląsku Cieszyńskim. Cieszyn: Regio/Muzeum Śląska Cieszyńskiego, 2005, s. 292-295. ISBN 80-239-6051-2.
  28. Mapa Księstwa Cieszyńskiego Matthaeusa Schubartha z 1736
  29. Panic 2011 ↓, s. 185.
  30. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).
  31. Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).
  32. Polenlager Tschechowitz-Dzieditz, Bundesarchiv. bundesarchiv.de. [dostęp 2013-01-11]. (ang.).
  33. Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.80,81.
  34. Towarzystwo Przyjaciół Czechowic-Dziedzic: Specjalny Punkt Etapowy Zachodni w Dziedzicach. czechowice-dziedzice.pl. [dostęp 2013-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-11)]. (pol.).
  35. Św. Andrzej Bobola – patron naszego miasta. [dostęp 2008-09-20].
  36. Ewa Furtak, Czechowice-Dziedzice: Nad ranem woda zaczęła opadać [online], Gazeta.pl, 18 maja 2010 [dostęp 2024-09-25] [zarchiwizowane z adresu 2010-05-21].
  37. Powódź na południu Polski. Ludzie muszą zostawiać domy [online], tvn24.pl, 15 września 2024 [dostęp 2024-09-25].
  38. Konkurs na logo rozstrzygnięty. Urząd Miejski. [dostęp 2012-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-29)]. (pol.).
  39. Uchwała Nr XXIII/198/12 Rady Miejskiej w Czechowicach-Dziedzicach z dnia 29 maja 2012 r. w sprawie ustanowienia logo Gminy Czechowice-Dziedzice oraz zasad jego używania i wykorzystywania.. Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach. [dostęp 2012-06-11]. (pol.).
  40. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków województwa śląskiego. nid.pl. [dostęp 2013-11-01].
  41. Spis obiektów nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków z terenu województwa śląskiego (stan na 8 stycznia 2024 r.) (pol.) wkz.katowice.pl [dostęp 2024-01-27]
  42. Wykaz wpisanych obiektów do rejestru zabytków województwa śląskiego w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 2 lipca 2021 r. (pol.) wkz.katowice.pl [dostęp 2021-07-03]
  43. Pomnik Wolności po 79 latach znów stanął w Czechowicach-Dziedzicach [online], dzieje.pl [dostęp 2021-01-30] (pol.).
  44. Koniec historii. Pomnik Braterstwa Broni w Czechowicach-Dziedzicach już zdemontowany. [w:] bielskobiala.naszemiasto.pl [on-line]. 26 kwietnia 2021. [dostęp 2021-05-17].
  45. a b Walory przyrodniczo-krajobrazowe gminy. [dostęp 2014-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)].
  46. Redakcja, Otwarcie nowego komisariatu policji w Czechowicach-Dziedzicach [zdjęcia] [online], Bielsko-Biała Nasze Miasto, 15 października 2015 [dostęp 2021-01-30] (pol.).
  47. O bibliotece – dane statystyczne. mbp.czechowice-dziedzice.pl. [dostęp 2012-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-17)]. (pol.).
  48. Ranking bibliotek. instytutksiazki.pl. [dostęp 2012-06-28]. (pol.).
  49. Miejski Dom Kultury. Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach. [dostęp 2012-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-11)]. (pol.).
  50. Czechowicki Teatr Muzyczny „Movimento” | Kino Świt - MDK - Czechowice-Dziedzice [online], mdk.czechowice-dziedzice.pl [dostęp 2021-01-30].
  51. Kino. starakablownia.pl. [dostęp 2013-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-11)].
  52. Cykliczne imprezy kulturalne. Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach. [dostęp 2012-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-27)]. (pol.).
  53. l, czecho.pl: Stowarzyszenie "Nowa Inicjatywa" zagra dla małego Przemka - Czechowice-Dziedzice [online], www.czecho.pl [dostęp 2021-01-30] (pol.).
  54. Gospodarka. Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach. [dostęp 2012-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-16)]. (pol.).
  55. Koniec polskich zapałek. Czechowicka, 100-letnia fabryka zostanie zlikwidowana
  56. Stara Kablownia. www.starakablownia.pl. [dostęp 2012-04-06]. (pol.).
  57. Dla najemców. starakablownia.pl. [dostęp 2014-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-10)]. (pol.).
  58. Obiekty sportowe. czechowice-dziedzice.pl. [dostęp 2013-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-28)].
  59. a b Praca zbiorowa 1930 ↓, s. 6.
  60. l, Sekcja kajakowa - MOSiR Czechowice-Dziedzice [online], mosir.czechowice-dziedzice.pl [dostęp 2018-09-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-24].
  61. Czechowice-Dziedzice. luteranie.pl. [dostęp 2021-11-12].
  62. Zbory i placówki [online], chwe.pl [dostęp 2024-11-17].
  63. Zbory [online], adwent.pl [dostęp 2021-11-12].
  64. Znajdź Kościół [online], kz.pl [dostęp 2021-11-12].
  65. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-05-22].
  66. Kongres na „Śląskim”. „Gazeta Czechowicka”. 16 (106), 2006-08-04. ISSN 1644-3438. 
  67. Nowa Sala Królestwa Świadków Jehowy. czecho.pl, 12 kwietnia 2016. [dostęp 2017-05-12].
  68. Świecki Ruch Misyjny „Epifania” – Zbór w Czechowicach-Dziedzicach. epifania.pl. [dostęp 2012-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-12)].
  69. Ostateczne wyniki wyborów Burmistrza. Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach. [dostęp 2019-03-10].
  70. Rada Miejska. Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach. [dostęp 2012-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-31)]. (pol.).
  71. Przewodniczący Rady Miejskiej. Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach. [dostęp 2017-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-26)].
  72. Miasta partnerskie. Urząd Miejski w Czechowicach-Dziedzicach. [dostęp 2020-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-17)]. (pol.).
  73. PKM Czechowice-Dziedzice – O firmie. [dostęp 2011-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 grudnia 2010)].
  74. Lokalny Program Rewitalizacji na lata 2007-2013. eurzad.czechowice-dziedzice.pl, 2009 (aktualizacja styczeń 2012). [dostęp 2013-08-04].
  75. Park Techniki Lotniczej już otwarty. czecho.pl, 12 września 2008. [dostęp 2012-06-11].
  76. Rada Miejska w Czechowicach-Dziedzicach: Uchwała Nr XL/437/05 Rady Miejskiej w Czechowicach-Dziedzicach z dnia 5 grudnia 2005 r. w sprawie nadania Honorowego Obywatelstwa Czechowic-Dziedzic. bip.czechowice-dziedzice.pl, 2005-12-05. [dostęp 2019-04-27]. (pol.).
  77. Rada Miejska w Czechowicach-Dziedzicach: Uchwała Nr XXXIX/352/13 Rady Miejskiej w Czechowicach-Dziedzicach z dnia 25 czerwca 2013 r. w sprawie nadania Honorowego Obywatelstwa Czechowic-Dziedzic. bip.czechowice-dziedzice.pl, 2013-06-25. [dostęp 2019-04-27]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Praca zbiorowa: Jedniodniówka z okazji 25 lecia „Sokoła” w Dziedzicach 1905-1930. Dziedzice: TG Sokół w Dziedzicach, 1930.
  • Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010. ISBN 978-83-926929-3-5.
  • Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w początkach czasów nowożytnych (1528-1653). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2011. ISBN 978-83-926929-5-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]