Czerń PN
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C28H17N5Na4O14S4 | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
867,68 g/mol | ||||||||||||||||||||||
Wygląd |
czarny lub niebieskofioletowy proszek | ||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Czerń brylantowa PN (E151) – organiczny związek chemiczny, dwuazowy barwnik spożywczy, który rozpuszczony w wodzie daje granatowo-fioletowe zabarwienie. Znajduje zastosowanie w barwieniu niektórych wyrobów cukierniczych oraz napojów spirytusowych. Jest zakazany w Stanach Zjednoczonych[2].
Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 1-5 mg/kg ciała[1].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]W przemyśle spożywczym używana do barwienia ciast w proszku z czarną porzeczką, jogurtów (zwłaszcza pitnych), ajerkoniaku, sosu brązowego oraz kawioru.
Zagrożenia
[edytuj | edytuj kod]Negatywnie wpływa na nerki. Może wywoływać typowe dla barwników azowych działanie niepożądane[2]. W jelitach, może być przekształcony przez bakterie do prawdopodobnie niebezpiecznych składników[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Food-Info.net: E151:Czerń brylantowa PN. [dostęp 2010-10-08]. (pol.).
- ↑ a b Bill Statham: E213: Tabele dodatków i składników chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2006, s. 336. ISBN 978-83-7243-529-3.