Czernica (rejon brodzki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czernica
Черниця
ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

brodzki

Powierzchnia

4,083 km²

Wysokość

314 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


741
181,480 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3266

Kod pocztowy

80653

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Czernica”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Czernica”
Ziemia49°57′58″N 25°14′46″E/49,966111 25,246111

Czernica (ukr. Черниця, Czernycia) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, rejonie brodzkim. Położona na granicy ziemi lwowskiej i Wołynia, nad rzeką Ikwą, w Górach Złoczowskich, stanowiących dział wód między Bałtykiem, a Morzem Czarnym[1]. Znajduje się 18 km na zachód od Podkamienia.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Założona około roku 1515[potrzebny przypis]. W czasach I Rzeczypospolitej znajdowała się w granicach województwa wołyńskiego. Od końca XVIII wieku do roku 1914 majątek czernicki wraz z pobliską Ponikwą należał do rodziny Kownackich. Została następnie odsprzedana Jędrzejowi Nazarewiczowi. W okresie międzywojennym była przyporządkowana administracyjnie do województwa tarnopolskiego (gmina Podkamień, powiat brodzki). Większość mieszkańców wsi należała do obrządku greckokatolickiego, ale zamieszkiwała w niej również duża liczba osób wyznania rzymskokatolickiego, przynależna do parafii w Podkamieniu (dekanat Brody). Na początku II wojny światowej wieś liczyła około 2500 mieszkańców, ze znaczną przewagą ludności ukraińskiej nad polską. W latach 19431944 w okolicach (między innymi w Hucisku Brodzkim i Hucie Pieniackiej) i w samej Czernicy dochodziło do pogromów ludności narodowości polskiej, przeprowadzonych przez UPA. W ich wyniku zamordowanych zostało kilkudziesięciu mieszkańców wsi. Wielu Ukraińców z Czernicy, z narażeniem własnego życia, udzielało schronienia Polakom. Starali się także zdobywać informacje o podejmowanych przez UPA planach akcji antypolskich i ostrzegali poszczególne osoby o grożącym im niebezpieczeństwie[2]. Po wojnie polscy mieszkańcy wsi zostali wysiedleni, w ramach fali masowych przesiedleń z Kresów Wschodnich, głównie na tereny Dolnego Śląska.

W Czernicy ostatnie siedemnaście lat swego życia spędził Myron Tarnawskyj – generał Ukraińskiej Armii Halickiej.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • nieistniejący klasycystyczny piętrowy pałac, z czterokolumnowym portykiem, wzniesiony około roku 1820[3] przez właściciela majątku Tadeusza Kownackiego. Z powodu zniszczeń, którym uległ w czasie I wojny światowej został rozebrany na budulec. Wokół niego znajdował się park krajobrazowy o powierzchni 9 ha
  • neogotycka cerkiew pw. św. Męczennicy Paraskewii, zbudowana w latach 18161830. Ikonostas z tego samego okresu łączy elementy gotyckie i klasycystyczne.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Czernica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 820.
  2. Kresowa księga sprawiedliwych 1939–1945. O Ukraińcach ratujących Polaków poddanych eksterminacji przez OUN i UPA. Niedzielko Romuald (red.). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2007, s. 115. ISBN 978-83-604-6461-8.
  3. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 290–292, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]