Czerwończyk dukacik
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Lycaena virgaureae | |
| Karol Linneusz, 1758 | |
 Samiec | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
czerwończyk dukacik |
Czerwończyk dukacik (Lycaena virgaureae) – gatunek motyla dziennego z rodziny modraszkowatych.
- Cechy
- Długość przedniego skrzydła 1,7-2,0 cm, rozpiętość skrzydeł 35-40 mm. Wierzch skrzydeł samców jest czerwony i metalicznie połyskuje, na brzegu z wąską, czarną obwódką. Samice mają skrzydła pomarańczowoczerwone w ciemne kropki[1]. Spód skrzydeł obu płci jest żółtobrunatny, pokryty czarnymi i białymi plamkami (białe są lekko rozmazane)[2]. Charakterystyczną cechą, pozwalającą łatwo rozróżnić go od innych gatunków czerwończyków jest rząd białych lub białoniebieskich plamek na spodniej stronie skrzydeł[3].
- Występowanie
- Występuje w całej Europie, Turcji i Azji Środkowej. Choć nadal pospolity, kiedyś był o wiele częstszy. Imago można spotkać od połowy czerwca do sierpnia, gąsienice od kwietnia do czerwca[2]. Występuje głównie w górach, na nizinach jest rzadszy. Najczęściej spotkać go można na polanach i łąkach[3].
- Tryb życia
- Postać dorosła żywi się nektarem kwiatów z rodziny astrowatych, selerowatych i jasnotowatych[3]. Lata od czerwca do sierpnia[4]. Jaja składa na liściach szczawiu[3]. Zakończenie rozwoju zarodkowego następuje przed zimą. Zimuje młoda gąsienica, zwykle nie opuszczając osłonki jajowej[5][6]. Żerowanie gąsienicy odbywa się w okresie od kwietnia do czerwca. Roślinami żywicielskimi są szczaw zwyczajny i szczaw polny[4]. Początkowo liście rośliny są szkieletowane, później zjadana jest cała blaszka liściowa[5]. Gąsienica jest trudna do zauważenia, gdyż ma jednolicie zielony kolor, a ponadto żeruje głównie w nocy[3]. Przepoczwarczenie następuje przy glebie[5], w pobliżu rośliny żywicielskiej. Poczwarka jest brązowa w ciemne cętki[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jarosław Buszko, Janusz Masłowski: Motyle dzienne Polski. Kraków: Wydawnictwo Koliber, 2008, s. 73. ISBN 978-83-925150-4-3.
- ↑ a b Eisenreich W., Handel A., Zimmer U.: Rozpoznawanie roślin i zwierząt. Praktyczny przewodnik. Warszawa: Elispa Sp. z o.o., 2005, s. 350-351. ISBN 83-7265-073-X.
- ↑ a b c d e Heiko Bellmann: Atlas motyli. Rozpoznawanie i klasyfikowanie. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2009. ISBN 978-83-7243-691-7.
- ↑ a b c Krzysztof Jonko: Lycaena (Heodes) virgaureae (Linnaeus, 1758). W: Lepidoptera Mundi [on-line]. [dostęp 2021-04-16].
- ↑ a b c P. Senn: Motyle dzienne Gdyni. Atlas rozmieszczenia. Studio FM: Gdynia, 2015.
- ↑ Jiří Zahradník: Przewodnik: Owady. Warszawa: Multico, 2000, s. 6–7.