Czerwono-niebieskie krzesło
| |
| Autor | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Data powstania |
1917–1918 |
| Wymiary |
86,7 × 66 × 83,8 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja |
Kunstmuseum Den Haag |
Czerwono-niebieskie krzesło – krzesło projektu Gerrita Rietvelda (1888–1964), jedna z pierwszych manifestacji estetyki De Stijl w postaci obiektu trójwymiarowego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Krzesło jest dziełem holenderskiego architekta i projektanta Gerrita Rietvelda (1888–1964) – członka ruchu De Stijl[1], skupiającego artystów abstrakcyjnych reprezentujących neoplastycyzm – nowy kierunek w sztuce, stworzony w latach 20. XX w. przez Pieta Mondriana (1872–1944), charakteryzujący się użyciem linii pionowych i poziomych, które nachodząc na siebie, dzieliły płaszczyzny na kwadraty i prostokąty, oraz stosowaniem trzech barw podstawowych (żółtej, niebieskiej i czerwonej) i trzech tzw. nie-kolorów (czerni, bieli i szarości)[1].
Zostało zaprojektowane w okresie 1917–1918 i było jedną z pierwszych manifestacji estetyki De Stijl w postaci obiektu trójwymiarowego[2]. Początkowo artysta zaprojektował mebel w kolorach szarym, białym i czarnym[3] – charakterystyczne kolory De Stijl dodał w 1923 roku[4], po tym, jak zobaczył obrazy Mondriana[3].
Rietveld projektował z zamiarem produkcji masowej, stąd design krzesła jest prosty[3], jednak mebel nigdy nie był produkowany masowo[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Krzesło (86,7 × 66 × 83,8 cm[4][a]) to konstrukcja bazująca na prostych liniach i prostokątnych płaszczyznach[2]. Wykonane jest z 17 elementów[7].
Na „rusztowaniu” z lakierowanych na czarno listew z drewna bukowego, których końce lakierowane są na żółto, umieszczono siedzisko z cienkiej drewnianej sklejki w kolorze niebieskim i oparcie z podobnej płyty w kolorze czerwonym[8][5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Poszczególne egzemplarze różniły się wymiarami – krzesło w zbiorach Brooklyn Museum ma wymiary 85,1 × 66 × 66 cm[5] a to w Centraal Museum – 88 × 60 × 84 cm[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Encyclopædia Britannica 2014 ↓.
- ↑ a b c Design Museum 2009 ↓.
- ↑ a b c Quin 2012 ↓.
- ↑ a b MOMA ↓.
- ↑ a b Brooklyn Museum ↓.
- ↑ Centraal Museum ↓.
- ↑ Righini 2000 ↓, s. 37.
- ↑ Pile 2005 ↓, s. 328.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Armchair. [w:] www.brooklynmuseum.org [on-line]. [dostęp 2019-05-27]. (ang.).
- Rood-blauwe stoel. [w:] www.centraalmuseum.nl [on-line]. [dostęp 2019-05-27]. (niderl.).
- De Stijl, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-05-30] (ang.).
- Design Museum Enterprise Limited: Fifty Chairs that Changed the World: Design Museum Fifty. Hachette UK, 2009. ISBN 978-1-84091-586-0. [dostęp 2019-05-30]. (ang.).
- Gerrit Rietveld Red Blue Chair. [w:] www.moma.org/ [on-line]. [dostęp 2019-05-30]. (ang.).
- Scala Quin: Chairs: 20-Century Classics. Fox Chapel Publishing, 2012. ISBN 978-1-60765-411-7. [dostęp 2019-05-30]. (ang.).
- John F. Pile: A History of Interior Design. Laurence King Publishing, 2005. ISBN 978-1-85669-418-6. [dostęp 2019-05-30]. (ang.).
- Paul Righini: Thinking Architecturally: An Introduction to the Creation of Form and Place. University of Cape Town Press, 2000. ISBN 978-1-919713-29-8. [dostęp 2019-05-30]. (ang.).