Czerwony Żleb (Grań Baszt)
Czerwony Żleb (słow. Červený žľab, niem. Rote Rinne, węg. Vörös-meder) – długi i głęboko wcięty żleb w słowackich Tatrach w Grani Baszt. Opada spod Przełęczy nad Czerwonym Żlebem (ok. 2315 m n.p.m.) do Doliny Mięguszowieckiej. Jego wysokość wynosi ponad 500 m, a nazwa pochodzi od występujących w nim czerwonawych skał[1].
Żleb jest bardzo stromy, przejście nim jest trudne i niebezpieczne zarówno z powodu występujących na nim czternastu progów (niektóre są trudne do pokonania), jak i kruchości skał i spadających kamieni. Pierwsze odnotowane przejście tym żlebem we wrześniu 1912 należy do Wandy Jerominówny, Mariusza Zaruskiego i Aleksandra Znamięckiego[1]. W czasie tego przejścia jego uczestnicy omal nie zginęli, niektóre z progów zlodowaciałego już żlebu pokonywać musieli popularną w owych czasach metodą „żywej drabiny”. Trudy tego przejścia i niebezpieczeństwa Mariusz Zaruski opisał w opowiadaniu „Walka na śmierć”[2].
Żlebem prowadzi droga wspinaczkowa (IV w skali tatrzańskiej, czas przejścia 3 godz.)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Mariusz Zaruski: Na bezdrożach tatrzańskich. LTW, 2007. ISBN 83-75650048.
- ↑ Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Górska Gazeta internetowa. M. Zaruski. Na bezdrożach tatrzańskich. Walka na śmierć. gory.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-02)].