Czesław Chmielewski (pułkownik kawalerii)
| ||
![]() Czesław Chmielewski (przed 1939 rokiem) | ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 21 kwietnia 1897 Masłowszczyzna (powiat oszmiański) | |
Data i miejsce śmierci | 1 lipca 1960 Tomaszów Mazowiecki | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1915–1939 | |
Siły zbrojne | ![]() ![]() | |
Jednostki | Legion Puławski, I Korpus Polski w Rosji, 1 Pułk Ułanów Krechowieckich, 9 Pułk Strzelców Konnych (II RP), 13 Pułk Ułanów Wileńskich, 3 Pułk Ułanów Śląskich | |
Stanowiska | dowódca szwadronu w I Korpusie Polskim w Rosji, dowódca szwadronu (w 1pu), zastępca dowódcy pułku (w 9 psk), dowódca pułku (13pu, 3pu) | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, wojna polsko-ukraińska, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa, kampania wrześniowa, bitwa pod Tomaszowem Mazowieckim | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() |
Czesław Chmielewski (ur. 21 kwietnia 1897 w majątku Masłowszczyzna w powiecie oszmiańskim, zm. 1 lipca 1960 w Tomaszowie Mazowieckim) – pułkownik służby stałej kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Czesław Chmielewski do 1915 roku uczył się w Korpusie Kadetów w Połocku, w tym roku wstąpił do Mikołajewskiej Szkoły Jazdy w Piotrogrodzie. W lutym 1916 roku został skierowany do Legionu Puławskiego, w którym służył do stycznia 1918 roku jako młodszy oficer 2 szwadronu. W pierwszej połowie 1918 roku był dowódcą 6 szwadronu I Korpusu Polskiego w Rosji. Po rozwiązaniu korpusu przyjechał do Warszawy, gdzie w listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 4 szwadronie 1 pułku Ułanów Krechowieckich, od grudnia tego roku na froncie wojny polsko-ukraińskiej, a w latach 1919 i 1920 na froncie wojny polsko-bolszewickiej. W kwietniu 1920 roku ukończył kurs Oficerskiej Szkoły Jazdy w Grudziądzu. Po powrocie na front dowodził 4 szwadronem 1 pułku ułanów[1]. Szczególnie zasłużył się w czasie bitwy pod Łaszczowem, gdzie przeprowadził szarżę, rozbijając nieprzyjaciela i biorąc do niewoli jeńców, co zostało odnotowane w meldunku dowództwa 3 Armii (pisownia oryginalna):
![]() |
W czasie tej bitwy był ranny. W 1922 roku odznaczony Krzyżem Walecznych jako rotmistrz byłego 1. Pułku Ułanów I. Korpusu Polskiego w Rosji[2].
Po wojnie pozostał w 1 pułku ułanów, w którym od 1924 roku pełnił funkcję kwatermistrza. W styczniu 1928 roku został przeniesiony do 9 pułku strzelców konnych w Grajewie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Od kwietnia 1930 roku do kwietnia 1937 roku dowodził 13 pułkiem Ułanów Wileńskich, następnie, do września 1939 roku – 3 pułkiem Ułanów Śląskich w Tarnowskich Górach.
W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 3 pułkiem ułanów wchodzącym w skład Krakowskiej Brygady Kawalerii Armii „Kraków”. Walczył z Niemcami na szlaku bojowym od Tarnowskich Gór na Lubelszczyznę. Był ciężko ranny w bitwie pod Tomaszowem Mazowieckim. Po kolejnej bitwie, 19 września 1939 roku, straciwszy przytomność, pozostał na placu boju. Po odzyskaniu przytomności i po opatrzeniu ran został przewieziony do szpitala w Tomaszowie Lubelskim. Został uznany za inwalidę, w wyniku czego nie dostał się do niewoli[3].
Po wojnie mieszkał w Tomaszowie Mazowieckim.
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- chorąży jazdy – przed lutym 1916 roku
- podporucznik kawalerii – 1916
- porucznik kawalerii – marzec 1917 roku
- rotmistrz służby stałej kawalerii – 1920, zweryfikowany w 1921 roku, ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 roku
- major służby stałej kawalerii – 17 grudnia 1924 roku ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku
- podpułkownik służby stałej kawalerii – 1 stycznia 1930 roku
- pułkownik służby stałej kawalerii – 9 marca 1939 roku[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 00167)
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 3009) – za szarżę pod Łaszczowem
- Krzyż Niepodległości
- Krzyżem Walecznych – czterokrotnie[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Czesław Chmielewski był synem Bolesława i Jadwigi z Sidorowiczów. W 1922 roku ożenił się z Wandą Cieszkowską (1898–1972), z którą mieli dwoje dzieci: Janusza (ur. w 1926 roku) i Teresę (ur. w 1935 roku), późniejszą Niegolewską[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Lubelszczyzna 1939 roku, www.stankiewicze.com [dostęp 2016-12-10] .
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych 1922, R.3 Nr 21, s. 521.
- ↑ Chmielewski Czesław [w:] Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945: słownik biogrficzny, tom II (1914–1921), część 1, Koszalin 1991 .
- ↑ Profil Czesława Chmielewskiego na stronie Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego, www.wielcy.pl [dostęp 2016-12-10] .
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Pułkownicy kawalerii II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy bitwy pod Tomaszowem Mazowieckim (1939)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1960
- Żołnierze Legionu Puławskiego