Czesław Domaniewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Domaniewski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1861
Gronówek

Data i miejsce śmierci

14 września 1936
Warszawa, Polska

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski

Zawód, zajęcie

architekt

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Nowa Poczekalnia dworca Wiedeńskiego z 1900 roku.
Grób Czesława Domaniewskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Czesław Domaniewski (ur. 18 marca 1861 w Gronówku[1], zm. 14 września 1936 w Warszawie) – polski profesor, architekt, pedagog, naczelny architekt Warszawy, główny architekt Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i Kolei Warszawsko-Kaliskiej, a także dziekan wydziału architektury Politechniki Warszawskiej[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Romana i Ludwiki z Marszewskich[1], brat Bolesława Domaniewskiego[3].

Ukończył szkołę średnią Jana Pankiewicza w Warszawie (1881) oraz tzw. klasę dodatkową w państwowej szkole realnej (1882)[1]. Studia na Wydziale Architektury Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu ukończył w 1889 ze złotym medalem[1] i tytułem artysty-architekta I klasy. Po odbytych praktykach budowlanych, powrócił do Warszawy, gdzie pracował u prof. Józefa Dziekońskiego. W latach 1911–1918 wykładał konstrukcje budowli na Kursach Politechnicznych (1906-1907) na Wydziale Technicznych a także budownictwo na Wydziale Ogrodniczym (1915-1916) Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie. W latach 1908-1915 był także członkiem TKN[4]. Był także wykładowcą budownictwa wiejskiego na Wyższej Szkole Rolniczej (obecnie Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie). Był pracownikiem Rady Komisji Odbudowy Kraju i Racjonalnego Budownictwa Tymczasowej Rady Stanu[5].

W latach 1914–1915 był członkiem komitetu organizacyjnego Politechniki Warszawskiej[1]. W latach 1917–1920 pełnił funkcję dziekana Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Wykładał na Wydziale Architektury (konstrukcję budowli), Wydziale Inżynierii Wodnej (budownictwo wiejskie), Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej (konstrukcje budowli), Wydziale Chemii (budownictwo przemysłowe). Otrzymał nominację na profesora zwyczajnego w 1919 roku. W 1929 roku na własne życzenie przeszedł na emeryturę po długich latach pracy pedagogicznej, wciąż utrzymując kontakt z Wydziałem Architektury przez udział w posiedzeniach Rady Wydziału i nie przerywając swojej pracy naukowej. W uznaniu zasług położonych dla Wyższej Uczelni mianowany zostaje w 1930 roku Profesorem Honorowym Politechniki Warszawskiej[2].

Od 11 kwietnia1893 był żonaty z Zofią z Janiszewskich[1] (zm. 1903).

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 19-6-29,30,31)[6].

Ważniejsze realizacje[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 147.
  2. a b Teresa Gumołowska, Czesław Domaniewski [online], bcpw.bg.pw.edu.pl.
  3. Salon, Trzy pokolenia Domaniewskich [online], Salon Tradycji Polskiej, 17 marca 2017 [dostęp 2020-12-14] (pol.).
  4. Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
  5. Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 223.
  6. Cmentarz Stare Powązki: JANISZEWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-05-28].
  7. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi na polu pracy naukowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]