Czesław Filonowicz

Czesław Filonowicz

pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1929 Stacja Ostrołęka
Data i miejsce śmierci	19 maja 1999 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1950-1990
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego
Jednostki	3 pułk lotnictwa myśliwskiego OPK, 45 pułk lotnictwa myśliwskiego, 62 pułk lotnictwa myśliwskiego OPL, 3 pułk lotnictwa myśliwskiego OPK, 4 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego, 1 Korpus Obrony Powietrznej Kraju
Stanowiska	dowódca pułku, dowódca dywizji, szef Wojsk Lotniczych 1 Korpusu OPK
Odznaczenia

Czesław Filonowicz (ur. 4 listopada 1929 w miejscowości Stacja Ostrołęka, zm. 19 maja 1999 w Warszawie) – pułkownik pilot Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, pilot myśliwski Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, dowódca 3 pułku lotnictwa myśliwskiego OPK (1961–1964), dowódca 4 Pomorskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku (1972–1977).

Życiorys

Po wojnie ukończył we Wrocławiu Gimnazjum Elektryczne, a we wrześniu 1950 rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie, którą ukończył w lipcu 1951 uzyskując stopień chorążego. Po promocji pozostał w Oficerskiej Szkole Lotniczej, gdzie do 1953 roku był pilotem-instruktorem. W latach 1953–1956 studiował w Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino w ZSRR. Po ukończeniu uczelni był nawigatorem eskadry w 3 pułku lotnictwa myśliwskiego. Od marca 1958 był nawigatorem pułku – pomocnikiem dowódcy 45 pułku lotnictwa myśliwskiego w Babimoście, od kwietnia 1959 roku pomocnikiem do spraw pilotowania dowódcy 62 pułku lotnictwa myśliwskiego OPL w Poznaniu.

Od stycznia 1961 do grudnia 1964 był dowódcą 3 pułk lotnictwa myśliwskiego OPK we Wrocławiu. W latach 1964–1967 był starszym inspektorem Lotnictwa Myśliwskiego w Szefostwie Lotnictwa 3 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu. Od czerwca 1967 był zastępcą szefa Lotnictwa 3 Korpusu, a od października 1967 pomocnikiem dowódcy korpusu do spraw obrony obiektu. W latach 1969-1972 był kolejno szefem Wydziału Zastosowania Bojowego i szefem Wydziału Doskonalenia Taktyczno-Bojowego w Oddziale Szkolenia Lotniczego Szefostwa Lotnictwa w Dowództwie Wojsk Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie.

14 listopada 1972 zaczął pełnić obowiązki dowódcy, a 7 listopada 1973 został dowódcą 4 Pomorskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku. W 1975 ukończył Wyższy Akademicki Kurs w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. marszałka Klimenta Woroszyłowa w Moskwie. Po przekazaniu obowiązków dowódcy dywizji służył jako starszy inspektor w Oddziale Szkolenia Lotniczego Szefostwa Wojsk Lotniczych WOPK, a w latach 1979-1982 był szefem Wojsk Lotniczych w 1 Korpusie Obrony Powietrznej Kraju. Od 1982 był naczelnikiem Wydziału w Centralnym Zarządzie Lotnictwa Cywilnego, a od 1984 w Głównym Inspektoracie Lotnictwa Cywilnego w Warszawie. W stan spoczynku odszedł 11 stycznia 1990 roku.

Pilot wojskowy pierwszej klasy z nalotem ogólnym ponad 2000 godzin. 19 maja 1999 zginął w wypadku drogowym na ulicach Warszawy.

Grób płka Czesława Filonowicza na cmentarzu Wawrzyszewskim

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1970)
• Złoty Krzyż Zasługi (1963)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• inne medale i odznaczenia

Źródła

• Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2012. Warszawa: Bellona, 2015, s. 109-110. ISBN 978-83-11-13990-9. OCLC 924867180.