Czesław Gauza

Czesław Gauza
	; Czesław Gauza w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1897 ; Słupia pod Kępnem
Data i miejsce śmierci	7 stycznia 1940 ; Kozielsk
	Poseł na Sejm IV kadencji (II RP)
Okres	od 1935; do 1938
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Czesław Gauza (ur. 19 kwietnia 1897 w Słupi, zm. 7 stycznia 1940 w Kozielsku) – polski prawnik, adwokat, notariusz, działacz społeczny, polityk, poseł na Sejm w II RP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Walentego, rolnika i Eleonory z Dziabaszewskich. Był młodszym bratem Stanisława (1895–1962), majora kawalerii, kawalera Virtuti Militari. Ukończył Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu (zdając maturę w 1916 roku) i Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W latach 1916–1918 służył w 204. rezerwowym pułku piechoty armii niemieckiej, był ciężko ranny na froncie rumuńskim. Został dowódcą kompanii w powstaniu wielkopolskim, od stycznia 1919 roku walczył ochotniczo kolejno w 68. i 70. pułku piechoty WP. W sierpniu 1921 roku został zwolniony z wojska ze względu na stan zdrowia. W 1934, jako oficer pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[1].

Po studiach i dwóch egzaminach prawniczych pracował jako adwokat, potem notariusz w Nowem koło Świecia, gdzie także był wiceburmistrzem. Pełnił m.in. funkcje: prezesa Związku Weteranów Powstań Narodowych RP, prezesa koła Przyjaciół Związku Strzeleckiego, wiceprezesa Towarzystwa Opieki nad Młodzieżą, przewodniczącego Rady Szkolnej, członka rady Komunalnej Kasy Oszczędności.

W czasie wyborów w 1935 roku został wybrany 29 165 głosami z listy państwowej w okręgu nr 103 obejmującym powiaty: chojnicki, sępoleński, tucholski, świecki, starogardzki i tczewski. W IV kadencji był zastępcą rzecznika Sądu Marszałkowskiego. Należał do Parlamentarnej Grupy Pomorskiej, w której pełnił rolę zastępcy sekretarza. Pracował w komisji kontroli długów państwa (w której od 6 marca 1936 był zastępcą sekretarza), oświatowej i prawniczej. W marcu 1936 roku został wybrany do specjalnej komisji ds. samorządu stołecznego^[2]^[3].

18 września 1939 w Tarnopolu został aresztowany^[4]. 4 listopada 1939 trafił do Obozu NKWD w Kozielsku^[4]. Zmarł 7 stycznia 1940^[5]^[4]. Został pochowany na cmentarzu miejskim w Kozielsku^[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[6]^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 258, 1005.
↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 298.
↑ ^a ^b Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Czesław Gauza. [dostęp 2021-07-05].
↑ ^a ^b ^c Indeks ↓.
↑ ^a ^b Fałdowska 2013 ↓, s. 65.
↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 poz. 234 jako Gałza Czesław.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Maryla Fałdowska. Jeńcy wojenni zmarli w obozach: kozielskim, starobielskim, ostaszkowskim i griazowieckim w latach 1939-1941. „Doctrina. Studia społeczno-polityczne”. 10, 2013. Siedlce: Instytut Nauk Społecznych i Bezpieczeństwa Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego. ISSN 1730-0274.
Indeks Represjonowanych. IPN. [dostęp 2021-07-05].

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934258,_1005-1] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 258, 1005.

[S-2] Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 298.

[BS-3] Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Czesław Gauza. [dostęp 2021-07-05].

[CITEREFIndeks-4] Indeks ↓.

[CITEREFFałdowska201365-5] Fałdowska 2013 ↓, s. 65.

[6] M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 poz. 234 jako Gałza Czesław.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]