Czesław Jakóbiak

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Jakóbiak
Ilustracja
major kawalerii major kawalerii
Data urodzenia

16 lutego 1897

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Oddział Konnej Żandarmerii,
22 Pułk Ułanów Podkarpackich,
22 Dywizja Piechoty Górskiej

Stanowiska

dowódca szwadronu kawalerii

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa
(kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Czesław Julian Franciszek Jakóbiak vel Jakubiak[a] (ur. 16 lutego 1897, zm. 1940 w ZSRR) – major kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 lutego 1897 jako syn Walentego i Faustyny[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w listopadzie 1918. W stopniu podporucznika wojnie polsko-bolszewickiej 1919–1920, służąc w Oddziale Konnej Żandarmerii.

Został awansowany do stopnia porucznika kawalerii służby stałej ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[2][3]. Służył w 22 pułku Ułanów Podkarpackich w garnizonie Radymno[4][5]. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[6][7]. W 1928 jako oficer 22 pułku ułanów był odkomenderowany do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu[8]. 18 czerwca 1930 został przeniesiony do 22 pułku ułanów w garnizonie Brody na stanowisko dowódcy szwadronu[9][10]. W 1934 został dowódcą szwadronu zapasowego 22 pułku ułanów w Złoczowie[11]. 19 marca 1938 został awansowany do stopnia majora kawalerii. Od 1938 do 1939 na stanowisku komendanta Rejonu Przysposobienia Wojskowego Konnego 22 Dywizji Piechoty Górskiej w Przemyślu.

Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej był dowódcą szwadronu kawalerii dywizyjnej nr 22, który był organicznym pododdziałem 22 Dywizji Piechoty Górskiej. Odbył szlak bojowy tej jednostki. Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Został zamordowany przez NKWD prawdopodobnie wiosną 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-45 oznaczony numerem 3409)[12]. Ofiary z tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Miał syna Wiesława (ur. 1922), powstaniec warszawski) i córkę[13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Formę nazwiska Jakubiak wskazały Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928, natomiast formę Jakóbiak wskazał Rocznik Oficerski 1932.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ludomir Domański. Genealogia firmowa, czyli rzecz o poszukiwaniach dawnych pozłotników. „Parantele”. rok 5, s. 141–167, 2018. Wrocław: Śląskie Towarzystwo Genealogiczne we Wrocławiu. ISSN 2451-4136. 
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 683.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 606.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 643.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 577.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 350.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 150.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 332.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 209.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 649.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 161, tu jako Czesław Juliusz Franciszek Jakóbiak.
  12. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 34. [dostęp 2014-10-27].
  13. ↑ Wiesław Jakóbiak. ahm.1944.pl/. [dostęp 2015-11-23].
  14. ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  15. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Czesław_Jakóbiak&oldid=66893143”