Czesław Skotarczak

Czesław Skotarczak

Data i miejsce urodzenia	26 maja 1932 Śrem
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 1997 Śrem
Zawód, zajęcie	strażak ochotnik
Rodzice	Stanisław Skotarczak, Anna Szymańska
Małżeństwo	Józefa Skotarczak z d. Boniec
Dzieci	Małgorzata Skotarczak, Maria Borowiak, Ewa Andrzejczak, Andrzej Skotarczak, Sławomir Skotarczak, Dariusz Skotarczak
Odznaczenia

Czesław Skotarczak (ur. 26 maja 1932 w Śremie, zm. 31 stycznia 1997 tamże) – malarz, strażak ochotnik, naczelnik OSP Śrem w latach 1964–1981, przewodniczący Wojewódzkiego Sądu Honorowego oddziału Wojewódzkiego ZOSP w Poznaniu w latach 1995–1997, działacz społeczny, zasłużony dla Śremu.

Życiorys

Młodość

Urodził się 26 maja 1932 w Śremie, rodzinnym mieście, zamieszkiwanym przez jego rodzinę od XVII w. Jego ojciec, Stanisław, był kinooperatorem oraz członkiem OSP w Śremie. Matka Anna Szymańska prowadziła dom przy mężu. Od 1938 do 1939 uczył się w szkole powszechnej w Śremie. Po wojnie uczył się w Szkole Powszechnej nr 2 w Śremie. Następnie zdobył zawód malarza. W 1948 wstąpił do harcerskiej drużyny im. Gen. Władysława Sikorskiego w Śremie.

Działalność w OSP w Śremie

Działalność jego ojca w ochotniczej straży pożarnej wywarła duży wpływ na życie Czesława. Jeszcze przed oficjalnym wstąpieniem w szeregi OSP, pomógł ojcu w gaszeniu Hotelu Bazar w Śremie w styczniu 1945 roku zamienionego na magazyny z żywnością. 4 maja 1950 wstąpił do OSP. Brał udział w szkoleniach dowódcy sekcji OSP 1 i 2 stopnia organizowany przez Zarząd w Poznaniu, oraz przeszedł kurs dla naczelników organizowany przez zarząd główny w Warszawie. Od 6 IV 1963 został wybrany przez Walne Zgromadzenia OSP zastępcą naczelnika, a od 4 IV 1964 został naczelnikiem.

W 1964 rozpoczęła się budowa nowej remizy dla OSP Śrem. Wówczas Czesław sam brał udział w jej budowie, czynnie się udzielając. Jako naczelnik starał się jak najlepiej wyposażyć nową strażnicę, sprowadzając nowe meble, oraz starając się o dofinansowania na sprzęt.

W 1977 roku przekazał do zbiorów Muzeum Śremskiego sztandar jednostki z 1927 roku uratowany przed Niemcami przez jego ojca.

Do historii przeszła dowodzona przez niego akcja ratowniczo – gaśnicza 26 X 1979 przy ulicy poznańskiej 7, gdzie uratowano od niechybnej śmierci kobietę z czwórką małych dzieci. Wydarzenie to było szeroko opisywane w ówczesnej prasie, w magazynie ilustrowanym „TYDZIEŃ” nr 13 (340) z 30 III 1980, oraz w czasopiśmie ZOSP „STRAŻAK” nr 3 (551) z 1–15 lutego 1980.

Naczelnikiem przestał być w 1981, kiedy został członkiem honorowym. Został wówczas wybrany jako wiceprezes i to stanowisko piastował do śmierci. W 1988 roku komendant Zawodowej Straży Pożarnej w Śremie, przejął siłą remizę OSP. Czesław Skotarczak wraz ze Stefanem Przybylskim wynieśli w nocy, w ten sam dzień, dokumenty i sztandar z 1964 roku.

W latach dziewięćdziesiątych dzięki jego staraniom OSP w Śremie, nie została rozwiązana. Starał się nawet, aby przyłączyć OSP w Śremie do KSRG. W 1995 został wybrany jako członek, a następnie przewodniczący Wojewódzkiego Sądu Honorowego.

Zmarł na raka płuc 31 stycznia 1997 roku w Śremie. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Śremie. W pogrzebie uczestniczyły liczne poczty sztandarowe z jednostek OSP oraz PSP.

Był żonaty z Józefą z d. Boniec, z którą miał szóstkę dzieci.

Upamiętnienie

Jest bardzo często wymieniany w ,,Gazecie Śremskiej” w znajdującej się w niej sześcioczęściowej ,,Historii OSP w Śremie”. Jego biogram znajdzie się w Słowniku Biograficznym Śremu cz. 2, który wyjdzie najwcześniej w marcu 2019 roku. Również jego nazwisko pojawia się opracowaniu Stanisława Łady pt. Dwa Sztandary, oraz ,,Dziejach Ochotniczej Straży Pożarnej w Śremie w latach 1867-1999” Sławomira Drozda.

Odznaczenia

• Odznaka Strażak Wzorowy (1962)
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1966)
• Srebrna Odznaka Korporacyjna ZOSP (1967)
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1973)
• Odznaka Honorowa za Zasługi w Rozwoju Woj. Poznańskiego (1976)
• Odznaka Honorowa Miasta Śrem (1978)
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1979)
• Złoty Krzyż Zasługi (1980)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
• Złoty Znak ZOSP RP (1995)