Czubajeczka kasztanowata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czubajeczka kasztanowata
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pieczarkowate

Rodzaj

czubajeczka

Gatunek

czubajeczka kasztanowata

Nazwa systematyczna
Lepiota castanea Quél.
Compt. Rend. Assoc. Franç. Avancem. Sci. 9: 661 (1881)

Czubajeczka kasztanowata (Lepiota castanea Quél.) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy[2]:

  • Lepiota ignicolor Bres. 1892
  • Lepiota ignicolor f. gracilis Locq. 1945
  • Lepiota ignicolor Bres. 1892 f. ignicolor
  • Lepiota ignipes Locq. ex Bon 1978
  • Lepiota ignipes Locq. 1952
  • Lepiota rufidula Bres. 1902
  • Mastocephalus castaneus (Quél.) Kuntze 1891

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 1–4,5 cm, początkowo wypukły, potem płaski z tępym garbkiem. Powierzchnia o barwie pomarańczowobrązowej do czerwonobrązowej, popękana koncentrycznie na ziarniste łuseczki[4] na białym lub kremowym tle. Łuseczki włókniste z odgiętymi końcami. Brzeg jaśniejszy i mniej łuseczkowaty[5].

Trzon

Wysokość od 4 do 6 cm, średnica od 0,18 do 0,3 cm, cylindryczny, nieco tylko rozszerzający się w kierunku podstawy, początkowo pełny, potem pusty. Pierścienia zwykle brak, występuje tylko na 2/3 wysokości strefa pierścieniowa. Powierzchnia powyżej tej strefy jest gładka, biała, poniżej tej strefy łuseczkowata, jasnobrązowa do brązowej[5]. Łuseczki ułożone wieńcowato, tej samej barwy co na kapeluszu[4]. Z podstawy wyrastają białe sznury grzybniowe[5].

Blaszki

Wolne, brzuchate, stłoczone, o szerokości 3 mm i gładkich ostrzach[5]. Barwa od białej do kremowej[4].

Miąższ

Biały, o podobnym zapachu jak u czubajeczki cuchnącej[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników biały. Podstawki maczugowate, 4-sterygmowe, o rozmiarach 18–23 × 9–10 μm. Zarodniki cienkościenne, o rozmiarach 9,5–13 × 3,8–5,2 μm, dość nieregularnym kształcie, z dużą boczną ostrogą. amyloidalne. Cheilocystydy zwykle liczne, o rozmiarach 18–36 × 5,5–12,5 μm, ostrym lub zaokrąglonym wierzchołku i cienkościenne. Pleurocystyd brak. Komórki skórki wąskie, cylindryczne, rozszerzone w środku, o długości 40–36 μm i średnicy 6,5–35 μm, o lekko pogrubionych ścianach, jasnobrązowe do brązowych z ciemnobrązowym pigmentem. Pod skórką strzępki o średnicy 2,5–5 μm, wszystkie ze sprzążkami na septach[5].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Jest szeroko rozprzestrzeniona w Europie i Ameryce Północnej oraz na obszarach Azji o umiarkowanym klimacie. Występuje także w Indiach, Nepalu, Tajlandii oraz Papui-Nowej Gwinei[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 7 stanowisk[3]. Więcej i aktualnych stanowisk podaje internetowy atlas grzybów[6]. Nie znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski z 2006 r.[7], W. Wojewoda podaje, że jej rozprzestrzenienie w Polsce nie jest znane[3].

Saprotrof występujący zarówno w lasach liściastych, jak iglastych, na glebach gliniastych i zasadowych, ale także kwaśnych, na igliwiu[4]. Owocniki pojawiają się od września do listopada[3].

Grzyb trujący[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2017-11-09]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2017-11-09]. (ang.).
  3. a b c d Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.
  5. a b c d e f Mycobank. Lepiota castanea. [dostęp 2017-11-09].
  6. Aktualne stanowiska czubajeczki kasztanowatej w Polsce. [dostęp 2017-11-09].
  7. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  8. Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.