Dół czaszki tylny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dół czaszki tylny (łac. fossa cranii posterior) – największy, najgłębszy i najniżej położony dół wewnętrzny podstawy czaszki. Utworzony jest przez grzbiet siodła tureckiego, stok kości klinowej, kość potyliczną, część skalistą i sutkową kości skroniowej oraz przez kąt sutkowy kości ciemieniowej. Mieści móżdżek, most Varola i rdzeń przedłużony.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielki słownik medyczny