Dąb kasztanolistny
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
![]() Pokrój | ||
Systematyka[1] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Klad | rośliny naczyniowe | |
Klad | Euphyllophyta | |
Klad | rośliny nasienne | |
Klasa | okrytonasienne | |
Klad | różowe | |
Rząd | bukowce | |
Rodzina | bukowate | |
Rodzaj | dąb | |
Gatunek | dąb kasztanolistny | |
Nazwa systematyczna | ||
Quercus castaneifolia C.A.Mey. Verz. Pfl. Casp. Meer. 44 1831[2] | ||
Synonimy | ||
|
Dąb kasztanolistny (Quercus castaneifolia C.A.Mey.) – gatunek roślin z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie na południowym i południowo-zachodnim wybrzeżu Morza Kaspijskiego – w Iranie oraz na Kaukazie[3][4][5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Zrzucające liście drzewo dorastające do 30 m wysokości. Korona drzewa jest szeroko stożkowa. Gałęzie są proste, tęgie, nieco zgrubiałe w pobliżu pnia. Kora początkowo ma czarną barwę i jest gładka, z wiekiem staje się szara z pomarańczowymi rowkami. Gałązki mają ciemnobrązową barwę z białymi przetchlinkami. Pąki na szczytach gałęzi osiągają 1 cm długości, natomiast boczne 0,5 cm długości[4].
- Liście
- Blaszka liściowa ma podługowato eliptyczny kształt. Mierzy 8–20 cm długości oraz 5–9 cm szerokości, ma nasadę od sercowatej do klinowej i ostry wierzchołek. Jej górna powierzchnia jest błyszcząca, naga i ma ciemnozieloną barwę, natomiast od spodu początkowo jest śniado owłosiona, lecz z czasem łysieje. Ma 9–14 par żółtych żyłek drugorzędnych, kończących się na trójkątnych, tępo lub ostro zakończonych klapach. Ogonek liściowy jest jasnozielony, owłosiony i ma 2–4 cm długości[4].
- Owoce
- Orzechy zwane żołędziami o jajowatym lub elipsoidalnym kształcie, dorastają do 20 mm długości. Osadzone są pojedynczo w miseczkach o półkulistym kształcie, z podłużnymi i zakrzywionymi łuskami. Orzechy otulone są w miseczkach do połowy ich długości[4].
- Gatunki podobne
- Blaszka liściowa o trójkątnych, nieco tępych klapach na brzegu odróżnia go od gatunku Q. libani, którego klapy są spiczaste[4]. Roślina podobna jest także do dębu burgundzkiego (Q. cerris), ale różni się od niego dłuższymi liśćmi[5] – może z nim tworzyć mieszańce[4].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Jest gatunkiem wytrzymałym na mróz. Dobrze rośnie na wszystkich typach gleb. Charakteryzuje się bardzo szybkim tempem wzrostu[4].
Zmienność[edytuj | edytuj kod]
W uprawie znany jest kultywar[2]:
- 'Green Spire' – pokrój kolumnowy i zwarty. Dorasta do 18 m wysokości. Charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu. W uprawie od 1948 roku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-03-11] (ang.).
- ↑ a b c Quercus castaneifolia C.A.Mey. (ang.). The Plant List. [dostęp 11 marca 2017].
- ↑ Discover Life: Point Map of Quercus castaneifolia (ang.). Encyclopedia of Life. [dostęp 11 marca 2017].
- ↑ a b c d e f g h Quercus castaneifolia (ang.). Oaks of the World. [dostęp 11 marca 2017].
- ↑ a b Quercus castaneifolia (fr.). Plantes & botanique. [dostęp 11 marca 2017].
Identyfikatory zewnętrzne (takson):