Dębiesznica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dębiesznica
Ilustracja
Dębiesznica zaraz poniżej źródła
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Potok 4 rzędu
Źródło
Miejsce Źródło Miłości, Rodaki
Wysokość

361

Współrzędne

50°24′12,5″N 19°32′25,2″E/50,403472 19,540333

Ujście
Recypient Biała Przemsza
Miejsce

Klucze

Wysokość

319

Współrzędne

50°21′21″N 19°33′40″E/50,355833 19,561111

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Dębiesznica[1]struga na Wyżynie Częstochowskiej wchodzącej w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2]. Jest prawym dopływem rzeki Biała Przemsza[2].

Początek Dębiesznicy daje Źródło Miłości u południowo-zachodnich podnóży porośniętego lasem wzniesienia Świniuszka (488 m). Znajduje się na wysokości 361 m[2] i ma wydajność 6 l/s. Wypływająca z niego woda zaraz poniżej źródła przepływa betonowym przepustem pod drogą dając początek Dębiesznicy. Spływa ona w kierunku południowym, przepływając przez miejscowości Rodaki, Ryczówek i Klucze. W tej ostatniej na wysokości 319 m n.p.m. uchodzi do Białej Przemszy w jej rozlewisku przy drodze wojewódzkiej nr 791 OlkuszZawiercie. Koryto Dębiesznicy tworzy granicę między wsiami Rodaki, Chechło i Ryczówek[2].

Nazwa strugi po raz pierwszy pojawia się w 1451 r. jako „fluvius Dombyessznicza”, w 1543 r. jako „torrens Debyesznycza”. Na Mapie Obrębowej i innych mapach opisywana była błędnie jako „Dzdzenica”[3]. Obecnie potocznie nazywana bywa „Dębieśnicą”[4], a przez okolicznych mieszkańców rzeką „Minóżka”[5]. Spotykana była też nazwa „Dubeśnica"[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 53, ISBN 83-239-9607-5.
  2. a b c d Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2021-06-14].
  3. a b Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online] [dostęp 2021-06-14].
  4. Na podstawie tablicy informacyjnej zamontowanej przy źródle
  5. Strona wsi Rodaki [online] [dostęp 2021-06-14].