Długowieczek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Długowieczek
Ilustracja
Hymenostylium recurvirostrum
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

mchy

Klasa

prątniki

Rząd

płoniwowce

Rodzina

płoniwowate

Rodzaj

długowieczek

Nazwa systematyczna
Hymenostylium Brid.
Bryol. Univ. 2: 81. 1827.[3]

Długowieczek (Hymenostylium Brid.) – rodzaj mchów należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.). Przedstawiciele tego rodzaju występują prawie na całym świecie[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Gametofity
Mchy z tego rodzaju tworzą zwykle miękkie, gęste darnie o wysokości 0,5–7 cm, rzadziej do 10 cm. Mają barwę ciemnozieloną w górnej części i są bladobrązowe w dole. Łodyżki często rozgałęzione[3].
Sporofity
Seta żółta, z wiekiem staje się czerwonobrązowa, długości 0,5–1 cm, skręcona w prawo. Puszka zarodni żółta do czerwonobrązowej, jajowata, odwrotnie jajowata lub cylindryczna, ok. 0,5–1 mm[3]. Perystomu brak[3].
Zarodniki
Jasnobrązowe, brodawkowane, o średnicy ok. 17 μm[3].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Według The Plant List rodzaj Hymenostylium liczy 44 akceptowanych nazw gatunków oraz wymienia ich 27 synonimów[4].

Wykaz gatunków[4]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. B. Goffinet, W.R. Buck, Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2017-02-26] (ang.).
  3. a b c d e f Hymenostylium. [w:] Bryophyte Flora of North America Vol. 1 [on-line]. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
  4. a b Hymenostylium. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
  5. Jan Żarnowiec, Adam Stebel: Mchy polskich Bieszczadów Zachodnich i Bieszczadzkiego Parku Narodowego - stan poznania, ekologia, zagrożenia. Wyd. I. Ustrzyki Dolne, Bielsko-Biała: Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny Bieszczadzkiego Parku Narodowego w Ustrzykach Dolnych, Instytut Ochrony i Inżynierii Środowiska Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej, 2014, seria: Monografie Bieszczadzkie. Tom XVI. ISBN 978-83-88505-49-2.