289P/Blanpain
| |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
28 listopada 1819 |
| Nazwy alternatywne |
D/1819 W1, |
| Elementy orbity | |
| Półoś wielka |
3,0461 au |
| Mimośród |
0,6846 |
| Peryhelium |
0,9607 au |
| Aphelium |
5,1316 au |
| Okres orbitalny |
5,32 lat |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki |
5,9003° |
| Długość węzła wstępującego |
68,9314° |
| Argument peryhelium |
9,8387° |
| Moment przejścia przez peryhelium |
2014-08-28.1730 TT |
| Charakterystyka fizyczna jądra | |
| Średnica |
0,16 km |
| Roje meteorów związane z kometą | |
289P/Blanpain – kometa krótkookresowa, należąca do rodziny Jowisza oraz obiektów NEO. Długo uznawana za zagubioną, nosiła oznaczenie D/1819 W1 (Blanpain). W XXI wieku została ponownie odnaleziona, chociaż małe rozmiary i słaba aktywność wskazują, że kometa z 1819 roku uległa rozpadowi i obecnie obserwowany jest jej główny fragment.
Odkrycie i ponowne odnalezienie[edytuj | edytuj kod]
Kometa została odkryta 28 listopada 1819 roku przez Jean-Jacques’a Blanpaina osiem dni po przejściu przez swój punkt przysłoneczny. Obiekt został następnie zagubiony na prawie 200 lat.
5 października 2002 roku w programie Catalina Sky Survey odkryto obiekt 2003 WY25, uznany za planetoidę i zaliczony do grupy Apolla. 12 grudnia 2003 roku ciało to przeleciało w odległości 2,3 miliona km od Ziemi[1]. Obiekt ten poruszał się po orbicie odpowiadającej zagubionej komecie, co wskazywało, że może być największym fragmentem pozostałym po rozpadzie komety obserwowanej w 1819 roku[2].
Obserwacje D. Jewitta z 2005 roku ujawniły, że posiada on słabą komę[3].
Orbita komety i właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]
Orbita komety 289P/Blanpain ma kształt elipsy o mimośrodzie 0,68. Jej peryhelium znajduje się w odległości 0,96 j.a., aphelium zaś 5,13 j.a. od Słońca. Jej okres obiegu wokół Słońca wynosił 5,32 roku, nachylenie do ekliptyki miało wartość 5,9˚.
Jądro tej komety miało zapewne rozmiary kilku km, obecnie obserwowany fragment ma 160 m średnicy i jest najmniejszym znanym jądrem kometarnym[3].
Rój meteorów[edytuj | edytuj kod]
Kometa D/1819 W1 jest źródłem roju meteorów zwanego Fenicydami, przez który Ziemia przechodzi każdego roku na przełomie listopada i grudnia. Współcześnie istniejące jądro komety nadal zasila rój materią, choć zbyt słabo, aby jego aktywność tłumaczyła szacowaną masę roju[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gary W. Kronk: D/1819 W1 (Blanpain). Cometography. [dostęp 2010-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
- ↑ P. Jenniskens, E. Lyytinen. Meteor showers from the debris of broken comets: D/1819 W1 (Blanpain), 2003 WY25, and the Phoenicids. „The Astronomical Journal”. 130, s. 1286–1290, wrzesień 2005. DOI: 10.1086/432469. (ang.).
- ↑ a b c David Jewitt. Comet D/1819 W1 (Blanpain): Not Dead Yet. „The Astronomical Journal”. 131 (4), s. 2327, 2006. DOI: 10.1086/500390. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 289P/Blanpain w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- 289P/Blanpain w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Diagram orbity 289P/Blanpain w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)