Dafnis i Chloe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dafnis i Chloe (mal. Ch. Gleyre, ok. 1850)

Dafnis i Chloe (gr. Δάφνιν καὶ Χλόην Daphnin kai Chloēn) – najbardziej znany antyczny romans grecki autorstwa Longosa.

Romans pasterski, którego akcja toczy w całości na Lesbos, nieopodal Mityleny, składa się z 4 ksiąg. Opowiada historię uczuć dwojga wychowanych przez pasterzy podrzutków, początek ich miłości, następnie rozłąkę, dotykające ich cierpienia i życiowe zawody, a w końcu odnalezienie prawdziwych rodziców i zawarcie związku będącego spełnieniem ich pragnień i wynagrodzeniem za wierność trwałym uczuciom[1].

Opowieść ta znacznie odbiega od 6 znanych dziś romansów starogreckich, wykazując w porównaniu z nimi istotne różnice. Należą do nich: stałe umiejscowienie fabuły na wyspie, ograniczenie motywów ubocznych ze skupieniem na wątku miłosnym, rezygnacja z rozpraszających czytelnika deklamacji i monologów. Walorem są za to opisy przyrody, choć zmanierowane sielankowo, to nacechowane autentycznym sentymentem autora do uroków życia wiejskiego. Również plastyczna charakterystyka licznych występujących postaci i typów ludzkich[1].

Styl oraz epilog utworu Longosa znajdujący analogię w ówczesnej literaturze, wskazują na II wiek n.e. jako czas jego powstania[1].

Najbardziej znany i uznawany za najpiękniejszy z zachowanych romansów greckich, który zarazem wywarł istotny wpływ na literaturę europejską. Popularnością cieszył się już w Bizancjum. W Europie zachodniej upowszechniony dzięki XVI-wiecznemu francuskiemu przekładowi J. Amyota. Na język polski przełożony przez Jana Parandowskiego[1] pt. Dafnis i Chloe. Sielanka miłosna (Ateneum, Lwów 1925).[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Słownik pisarzy antycznych (red. A. Świderkówna). Warszawa: Wiedza Powszechna, 2001, s. 311-312.
  2. Katalogi Biblioteki Narodowej. Współcześnie wydane w tym przekładzie przez Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7180-388-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]